Καλησπέρα από το τμήμα κοτρωνομετρήσεων
Φίλε Μιχάλη κατά αρχήν μας έβγαλες τα μάτια με τις ρολογαρες σου...
Κατά δεύτερον και σημαντικότερο, θα ήθελα να σε ευχαριστησω δημόσια (ξέρω πως δε χρειάζεται για σένα, αλλά νοιώθω την ανάγκη) για την πολύ όμορφη κίνηση σου να μου στείλεις το λουράκι σα δώρο και ως παρηγοριά! Στα είπα και στο τηλέφωνο αλλά πραγματικά με συγκίνησες...
Κάτι τετοιες στιγμές ακόμα και στα δύσκολα νοιώθεις ότι τελικά δε μας ενώνουν μόνο 5-6 φωτογραφιες, λίγες συζητήσεις ρολογιών και καμιά αψιμαχία που και που... Αλλά μας ενώνει η ανθρωπιά, το ενδιαφέρον, το καλαμπούρι και σίγουρα η φιλία...