Χρόνια πολά Άρη, άσε φίλε, έπαθα μεγάλη νίλα, θα σου πω.
Σπύρο (svl) σ' ευχαριστώ, η Μονεμβάσια είναι, εάν τυχόν δεν έχεις πάει, πρέπει να πας. Αλλά όχι Πάσχα ! Ο Άρης (ο έφιππος εννοώ) χάρμα οφθαλμών, το αρνί όμως σκέτο γκραν γκινιόλ. Φρίκη...
Σπύρο (gerogian), να είσαι καλά φίλε, πολύ χαίρομαι που σου άρεσαν !
Λοιπόν παίδες, έπαθα μεγάλο κάζο το Πάσχα. Πρωτ' απ'όλα, μόλις φθάνω κάτω διαπιστώνω ότι ξαφνικά έχει έρθει το καλοκαίρι, ο δε ουρανός όχι μόνο δεν είχε ίχνος νέφωσης, αλλά επιπλέον ήταν και γκριζοκίτρινος, λόγω αφρικάνικης σκόνης και τα τοιαύτα. Φωτογραφικά, σκέτη καταστροφή. Στο καπάκι, μια ιγμορίτιδα που με ταλαιπωρούσε ήδη από την Αθήνα και δεν την πρόσεξα όσο έπρεπε, πήρε άσχημη τροπή και με διέλυσε τελείως. Υπολόγισα πρόχειρα ότι ο αριθμός των χαρτομάντηλων που ξόδεψα αυτές τις ημέρες υπερέβη κατά πολύ τον αριθμό των κλικς που τράβηξα. Χώρια από την αντιβίωση που ξεκίνησα την τρίτη μέρα, πλακώθηκα και στα κορτικοαντιχολινεργικοπωςταλένε, τα οποία όμως έχουν κάτι εφεδρίνες και διάφορα μέσα, οπότε ήμουν κάπως σαν τον Μαραντόνα όταν έπαιζε στη Νάπολη, εάν με εννοείτε. Αντιντόπινγκ κοντρόλ δεν περνούσα με την καμία, παρά μόνο εάν έπεφτα -παραμύθι- με κάνα μηχανάκι. Που να κλείσω μάτι τη νύχτα ; Τελείωσα ένα βιβλίο πεντακοσίων σελίδων μέσα σε δύο βράδια και μετά, επειδή δεν είχα άλλο μαζί μου, το ξαναδιάβασα από την αρχή. Σοβαρά μιλάω. Ωραίο βιβλίο, το εμπέδωσα πλήρως. Εν τω μεταξύ, οι ατυχίες συνέχιζαν να με χτυπούν όπως οι κερανοί το αλεξικέραυνο. Στήνω τρίποδο στα είκοσι εκατοστά από τη στάθμη της θάλασσας για κάτι long exposures που ήθελα, και ξαφνικά, εκεί που είχε νηνεμία, σ' ένα λεπτό μέσα πιάνει ένα μπουρίνι από το πουθενά και με πήρε και με σήκωσε. Έπειτα, χύνω μια κούπα καφέ πάνω στη μία μηχανή που την είχα στα γόνατα. Επίσης, άνθρωποι παντού. Έψαχνα για καθαρό πλάνο κι όλο ξεφύτρωναν άνθρωποι από κάθε γωνιά. Τι διάολο, τόσα μέρη έχει η Ελλάδα, όλοι εκεί μου μαζεύτηκαν ;
