Ευτυχώς που έρχεται και το καλοκαιράκι Καταπληκτικέ μου ρολογοσυναγωνιστή και σκάει μύτη και κάποιος από εσάς στο νησί κι έτσι έχω την ευκαιρία να συναστραφώ και να διαστραφώ ωρολογιακά!
Αν περίμενα εμένα να κάνω καμιά βολτίτσα στις υπόλοιπες ημέρες του έτους προκειμένου να συναντήσω κάποιον/ους/όλους από εσάς... καλά λουριά: πιο εύκολα ο Μαυροπούλης ξυρίζεται, σταματάει να βουτάει τα ρολόγια του και φοράει κοστούμι καθημερινά, πιο εύκολα λέει ο Φλιπέριο "Μένω με ένα ρολόι!", πιο εύκολα ο Νιν σταματάει να φτιάχνει/πίνει κρασί κι αγοράζει 47άρι Invicta και πιο εύκολα ο Γιώργος ο ΕμΤζης παρατάει τη μηχανή, δίνει όλα τα Κάζιο κι αγοράζει ηλεκτρικό Smartάκι και φοράει χρυσό ρόλεξ με διαμαντάκια! Χα! Κι ο Επισκέπτης γίνεται καλόγερος ζητώντας καθημερινά συγνώμη που πόσταρε το ρολόι του στο "τι φοράμε σήμερα"!
Όλο και κάτι υπηρεσιακό ή φορολογιακό/οικονομικό θα συμβαίνει και κάθε σχέδιό μου πάει κατά διαόλου!
Ευτυχώς έχω κάθε καλοκαιράκι και από μία επίσκεψη τουλάχιστον ενός ακόμα χαλασμένου όπως κι εγώ κι έτσι μπορώ να παίρνω τη ρολογοκοινωνική δόση μου...
Φέτος λοιπόν με ευτύχησε με την παρουσία της η οικογένεια Χαρτογιακά!
Χαρές και πανηγύρια εγώ που θα συναντήσω κάτι παιδιά που, όπως έχω αναφέρει (
http://www.mywatch.gr/index.php/topic,11578.40.html)...
"Ο Γιάννης μου φάνηκε στην αρχή παράταιρος: δεν τον γνώριζα καθόλου, δεν είχαμε μιλήσει ποτέ... άγνωστη ποσότητα.
Στο τηλέφωνο μου έδωσε δείγματα ανθρώπου που έχει ένα Θείο χαρακτηριστικό: Σεβασμό.
Όταν πια γνώρισα από κοντά αυτόν, την Ιωάννα και τον Κωνσταντίνο εξεπλάγην! Πανέμορφοι άνθρωποι - καταπληκτικοί, χαλαροί και προσηνείς τύποι! Κι αυτό το διαμαντάκι ο Κωνσταντίνος...
Τέτοια γαλήνη σε ανθρώπους σπάνια έχω δει!
"Και τώρα προσαυξημένη κατά ένα γλυκυτατονοστιμοαξιοζούληχτο μέλος... έ ρε γλέντια!
Φτάνει, όμως, ο πρόλογος με τα δικά μου συναισθήματα Θαλασσοβουτηγμένε μου Αναγνώστη!
Το θέμα αυτό αφορά την ολοκλήρωση ενός ωρολογιακού «ονείρου» (καλύτερα να βγάλω τα εισαγωγικά…), ονείρου του Γιάννη που το έβλεπε στον ύπνο και στο ξυπνητό του, στιγμή στην οποία ευτύχησα να είμαι μέρος της!
Για τουλάχιστον ενάμιση χρόνο μου ανέφερε για αυτό το ρολόι, πόσο ωραίο είναι, πόσο ποιοτικό είναι, πόσο του αρέσει και –το πιο σημαντικό!- πως θα γίνει να το αγοράσει χωρίς να γευτεί τη γλυκύτατη και συνάμα βαρύτατη παντόφλα της Ιωάννας κι από Χαρτογιακάς να γίνει Χαρτοκοψοσβερκάς…
Ε, λοιπόν αυτή η στιγμή έφτασε όσο η οικογένεια Χαρτογιακά παραθερίζει στο νησί: έχοντας την πιτσιρικαρία να ξεσαλώνει στον παιδότοπο κι έχοντας πέσει και το σχετικό τηλεφώνημα περί της ανευρέσεως του ονείρου, ο Ρολογοβελζεβουλιάδης –εγώ- πιλάτευε τον ονειροπαρμένο –ο Γιάννης: «πάρτο καρντάση, επιτέλους βρέθηκε, μη χάνεις την ευκαιρία!»
«Και που’σαι, γιατί δεν του λες να το στείλει στο νησί να το δεις το Μαρινάτο το ρολόι στο περιβάλλον του;»
«Καλά τα λες!», μου λέει.
«Μπράβο Λεβέντη μου!», του λέω.
Μετά από δυο ημέρες, να’σου ο Γιωργάκης στην κούριερ να παραλαμβάνει το μαγικό κουτί!
(όχι πες μου ρε Αλμυρισμένε Αναγνώστη: οργασμικό δεν είναι να γίνονται όλα τόσο γρήγορα, από το «ΟΚ στείλτο» μέχρι το «Γιούπι! Το παρέλαβα»;;; )
«Γιάννη πήρα το κουτί»
«Τι καφέ θέλεις;»
«Μαργαρίτα!»
Και νάμαστε δίπλα στην πισίνα του ξενοδοχείου με όλα τα σύνεργα:
-Το κουτί.
-Το σουγιαδάκι.
-Ο καφές.
-Και η μαργαρίτα! Κάτσε να πιω μια τζούρα…
Έχοντας ντύσει καλοκαιρινά τον άτλαντα…
…κι έχοντας βγάλει μια αναμνηστική φωτογραφία του καρπού για το πριν…
…αλλά και ο ένας τον άλλο για να θυμόμαστε τη στιγμή…
…προχωρήσαμε στο κυρίως θέμα!
Ο Γιάννης έδειξε αξιοζήλευτη αυτοσυγκράτηση κατά τη διάρκεια του ξεκουτιάσματος (ελληνιστί unboxing) !
Εκλεπτυσμένο παιδί…
Προλάβαινα και να πίνω τη μαργαρίτα μου και να βγάζω φωτογραφίες!
Μόλις τελείωσε το τσιγαράκι του για να στανιάρει από το εξάιτμεντ ο Γιάννης πήρε τ’όπλο του…
Διάλειμμα…
Για να δεις πόσο μπροστά βλέπουμε και πόσο χάλια είμαστε Κυματοχαϊδεμένε μου Αναγνώστη, ακόμα και τα πατούμενά μας έχουν κάποιο σκοπό!
Μετά το τέλος της ζωής τους στο πόδι θα μετακομίσουν στο χέρι, είτε ως δερμάτινο, είτε ως υφασμάτινο λουρί…
Συνέχεια…
Με το που ανοίγει ο Γιάννης το κουτί έρχεται και η δεύτερη μαργαρίτα…
…και πάμε στο παρασύνθημα.
Ξεκινάει ο Γιάννης το ανμπόξινγκ κι αποκαλύπτεται το καταπληκτικοποιοτικό ξύλινο κουτί, Ιταλικοχειροποίητης κατασκευής από μασιφομοσχοβολιστό ξύλο, μαζί με ένα συρταράκι με όλα τα χαρτιά του ρολογιού…
Ο Γιάννης ασχολούνταν με τη χαρτούρα, ενώ εγώ του έλεγα να ανοίξει επιτέλους με το κουτί –μεγάλη αυτοσυγκράτηση αυτός ο άνθρωπος…
Με τα πολλά επιτέλους άνοιξε το κουτί και είδαμε τον αστέρα της ημέρας…
Προσεκτικά το έπιασε στα χέρια του ο Γιάννης και άρχισε να το περιεργάζεται…
Ρε μπας και μυρίζει βανίλια;
Ακόμα και με τη ζελατίνα είναι τέλειο στο χέρι του Γιάννη…
…ο οποίος χάρηκε τόσο πολύ που το κρατάει επιτέλους στα χέρια του, που του σηκώθηκε (ο γιακάς)…
Κοίτα και πόσο μαντράχαλος φαίνεται ο πανέρης!
Εννοείται ότι οι φωτογραφίες έβγαιναν κατά ριπάς…
Το καντράν είναι καταπληκτικό!
Όχι ότι τα οπίσθια πάνε πίσω…
Το ρολόι είναι πάρα πολύ εκλεπτυσμένο, μα ταιριάζει και με κοστούμι, αλλά και με σαγιονάρα!
Αλλά και με Πόντιο που ντύθηκε ανάλογα για την περίσταση…
Η κουβέντα και το οφθαλμόλουτρο συνεχίστηκε μέχρι που τέλειωσαν οι μαργαρίτες, άρχισαν και τελείωσαν και οι μπύρες…
…και μετά έπρεπε να το διαλύσουμε διότι είπαμε: οι Σύζυγοί μας είναι γλυκύτατες, αλλά υπό συνθήκες το χεράκι τους βαρύτατο!
Μ'αυτά και με τ'άλλα η ιστορία της Breguet διανθίζεται από μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Ναπολέων, ο Τσώρτσιλ, η Μαρία Αντουανέττα, ο τσάρος Αλέξανδρος μα τώρα πια ολοκληρώνεται με την προσθήκη του Ιωάννη Χαρτογιακά του 1ου...
Πολύ χάρηκα που μοιράστηκα αυτή την ιδιαίτερη στιγμή με το Γιάννη.
Πολύ χάρηκα που είδα το πρόσωπό του να λάμπει!
Πολύ χάρηκα που η οικογένειά του τίμησε τη δική μου με την παρουσία τους στο Νησί!
Πολύ λυπήθηκα που δε μπορούσα να περάσω το χρόνο που ήθελα με τον τρόπο που θα θέλαμε μαζί!
Αλλά αυτή η λάμψη στη μούρη του όταν κρατούσε αυτό που γύρευε τόσο καιρό με αποζημίωσε για όλα…
