Σε ένα από τα ταξίδια μου στην Ιαπωνία το 2012/2013, με αξίωσε ο Θεός να αποκτήσω το πρώτο μου GS.
Το πρώτο λάθος που έκανα ήταν πριν την αγορά όταν δεν αφιέρωσα το χρόνο και δεν ενημερώθηκα πλήρως για τα μοντέλα της γκάμας GS και τις δυνατότητες αυτών.
Η συνήθης μου πρακτική για να το αντιμετωπίσω αυτό, βέβαια, είναι ότι πάω και διαλέγω ό,τι καλύτερο και ακριβότερο - συμπεριλαμβανομένου της σπανιότητας των υλικών κλπ.
Έτσι έκανα και τότε λοιπόν. Πριν κάνω το ταξίδι είχα μιλήσει λιγάκι με το φιλαράκι μου στην Κορέα, που είναι συλλέκτης Ρόλεξ.
Μου είχε πει: "...
Καλά τα GS Spring Drive αλλά το Hi-Beat είναι αυτό που πρέπει να πάρεις..."
Δεν τον άκουσα, κυρίως διότι το Hi-Beat ήταν πιό φθηνό από αυτό που πήρα, κι επίσης διότι αυτό που διάλεξα ήταν σχεδόν το πιό ακριβό όλης της σειράς με κάσα και μπρασελέ από τιτάνιο, crown guards, μοντέλο που δεν το έβρισκες εύκολα. Υπέθεσα πως επειδή είναι το πιό ακριβό μοντέλο της σειράς κι έχει και τιτάνιο, πως θα είναι καλύτερη επιλογή από το 'ταπεινό' (σε όψη) Hi-Beat.
GS SBGA081.To δεύτερο λάθος ήταν που δεν διάλεξα την έκδοση με το μπεζ dial. Πήρα αυτήν με το σχεδόν-sunburst καφέ.
Το τρίτο και τελευταίο λάθος ήταν που πούλησα το ρολόι ενάμιση χρόνο μετά, στη Σιγκαπούρη. Δεν μετανοιώνω, διότι για να πας σε πιό ψηλά μοντέλα από άλλους κατασκευαστές πρέπει να κάνεις θυσίες (ή να μαζεύεις ρολόγια που δεν φοράς συχνά + ταυτόχρονα να περιμένεις αρκετούς μήνες). Όμως ένα GS δεν είναι το όποιο τυχαίο ρολόι, και δη το συγκεκριμένο.
Η σχεδιαστική τους γραμμή σε μπρασελέ και κάσα σηκώνει συζήτηση, και αυτό ξεγελά.
Δεν έχω ρωτήσει κόσμο εκεί στην Ασία για το πόσο ακριβώς δημοφιλή είναι τα GS Quartz, την επόμενη φορά που θα περάσω μία βόλτα όμως θα το ψάξω.
Οι Ιάπωνες είναι δύσκολοι να τους καταλάβει κανείς. Θέλει χρόνο αυτή η διαδικασία. Στον αντίποδα βέβαια, είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.
