το ποιο τραγικο απο ολα ειναι οτι βλέπω παιδια της γενιάς μου και μικρότερης χωρις όραμα. Που θα οδηγηθεί η επόμενη γενια αν το όραμα δεν ξεκινήσει έστω δειλά δειλά αρχικά μεσα μας, στη συνέχεια στην οικογένεια μας και κατ΄επέκταση στην κοινωνία μας? Πόσο πάτο πρέπει να πιάσουμε?