Βασικά καταλαβαίνω πως ο καθένας είναι επηρεασμένος από το πώς μεγάλωσε, σκέψου ότι στα χωριά πολλοί δεν αντιλαμβάνονται κιόλας καν το να έχει σκύλο κάποιος σε πόλη.
Το θέμα σκύλος είναι η δική μου αντίστοιχη.. "ωρολογιακή" τρελα. Από μικρή τα λάτρευα (και τις γατες) και έτρεχα να χαιδεψω-ταισω όλα τα ζωντανά που έβλεπα.
Μεγαλώνοντας άρχισα να διαβάζω περιοδικά (Ναι καααποια χρόνια πριν κυκλοφορούσαν "τα σκυλιά μας κι εμείς" και το "γαβ") και βέβαια βιβλία. Έχω δει ο,τι εκπομπή υπάρχει με εκπαιδευτές, συμπεριφοριστες, και κτηνιάτρους ως και σήμερα στη nova.
Απ όλα αυτά που έχω δει, τις συζητήσεις μου με ειδικούς, με εκτροφείς κλπ... Τα ζώα έχουν απόλυτη ανάγκη την παρέα μας **** και το να ναι σε 200 τμ πχ μόνα τους δε τους λέει απολύτως τίποτα. Φυσικά είναι μεγάλο + να υπάρχει ένας εξωτερικός χώρος απλα πως; για να βγει το ζώο λίγο να πάει να μυρισει/γαβγισει/κατουρησει ή να βγείτε να παίξετε μαζί.
Ο σκύλος μέσα σε λίγα λεπτά εξερευνει το χώρο του και μετά χάνει το ενδιαφέρον του.
Δε θα τρέχει μόνος του γύρω γύρω συνέχεια....
Και σε τέτοιες περιπτώσεις βλέπουμε ζώα να αναπτύσσουν προβληματικές συμπεριφορές πχ άσκοπο γαβγισμα. Και συνήθως δείχνουν την ανάγκη τους να μπουν μέσα, να είναι μαζί μας. Είχαμε κι εμείς σκύλο σε μια κτηματαρα στα Κιουρκα, γεμάτο δέντρα. Ε ο σκύλος του θείου μου την έβγαζε πίσω από τη τζαμαρία να μας κοιταει.
Επίσης έχω βρεθεί σε βίλλα οπου είχαν γερμανικούς ποιμενικους και επίσης περίμεναν πως κ πως να δουν έναν άνθρωπο, να έχουν παρέα.
Ακόμη αυτό που κάνουν αρκετοί που έχουν κήπους κι αυλές είναι να μην τα βγάζουν βόλτα γεγονός που μια αγγλικά εκπαιδεύτρια παραλληλιζε με το να ήταν ένας άνθρωπος κλεισμένος όλη μέρα σ ένα δωμάτιο. Χωρίς ερεθίσματα δηλαδή.
Τέλος, και πρακτικά να το δεις, ένας σκύλος έξω είναι πολύ εύκολος στόχος.
****ελάχιστες εξαιρέσεις ορισμένα πολύ ανεξάρτητα σκυλιά όπως πχ οι ελληνικοί ποιμενικοι
Κουβέντα να γίνεται!!!
Στάλθηκε από το SM-G975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
