To φορούσα συνέχεια για ένα μήνα, στις διακοπές, από το πρωϊ ως το βράδυ, με αναγκαία βέβαια διαλείμματα, ώστε να φοράω και κάνα SEIKO, να μην χάσουμε την ταυτότητά μας. Η πρασινίλα δεν είναι τίποτε, βγαίνει με λίγο σαπούνι. Όσο για το μέγεθος, το συγκεκριμένο είναι θεμελιακά κτηνώδες, κουβαλώντας τα γονίδια του μπαμπά του (60mm). Άρα μόνο σαν μεγάλο ρολόϊ μπορείς να το αντιμετωπίσεις, εξ ορισμού. Όπως και να 'χει, με βόλεψε τόσο και κυρίως με συγκίνησε τόσο, λόγω της προσωπικότητάς του και βέβαια της ιστορίας του, ώστε πρόσφατα πήρα και την ατσάλινη έκδοση, πάλι στα 46mm, δηλαδή την παιδική βερσιόν, με την κορώνα όμως αριστερά. Εκτιμώ αυτό που κάνουν στο Zlatoust και σιγά-σιγά το εργοστάσιο ανεβαίνει, το WUS τους έχει κάνει καλή διαφήμιση και το αξίζουν.