Από την κουβέντα μέχρις στιγμής μάλλον αμηχανία φαίνεται να δημιουργείται στους hardcore seikoholics, φίλους Χάρη & Ντένη, αφού εκείνο που προτείνουν είναι να συμβιβάζεται κανείς με τα GS quartz και με την ιδέα κάποιας αόριστης (και αμφίβολης) Ιαπωνικής "παράδοσης" στους ηλεκτρονικούς μηχανισμούς.
«Αμηχανία», Σπύρο, καμία, σε διαβεβαιώ. Έθεσες ένα ερώτημα και επιχειρήθηκε καλόπιστα να δοθεί απάντηση σ’ αυτό. Το ότι, πιθανότατα, δεν σε καλύπτουν οι έως τώρα απαντήσεις, δεν αποτελεί γεγονός το οποίο θα μπορούσε να μας προκαλέσει αμηχανία, δεδομένου ότι δεν είμαστε, ούτε ο Χαρίλαος ούτε γώ ούτε κανείς άλλος εδώ απολογητές της SEIKO ούτε συνήγοροί της ούτε υποχρεούμεθα σε λογοδοσία για λογαριασμό της. Άλλωστε, δεν είναι καν μεμπτή η ένταξη quartz σειράς στη γκάμα της GS, ώστε να τίθεται ζήτημα παροχής εξηγήσεων από οποιονδήποτε. Ούτε, επομένως, τίθεται ζήτημα «συμβιβασμού» με την ιδέα αυτή, σε μια ανοιχτή πλέον προς τη Δύση αγορά, απ’ όπου ο καθένας διαλέγει και παίρνει αυτό που προτιμά, κουρδιστό, αυτόματο, spring drive ή και quartz, ό,τι του αρέσει του καθενός κι όπως θέλει ας πορεύεται. Τα αυτονόητα.
Περί «δογματισμού» του Χαρίλαου, ένα σχόλιο : Στον βαθμό που τον γνωρίζω προσωπικά, μόνο δογματικός δεν είναι Captain. Το αντίθετο, είναι εξαιρετικά ανοιχτόμυαλος και δεκτικός της όποιας αντίθετης άποψης. Λογικό, άνθρωπος που έχει γυρίσει τον πλανήτη κι έχει ανοίξει για τα καλά το μάτι του δεν μπορεί, de facto, να είναι δογματικός. Eντάξει, κάνουμε εδώ την πλάκα μας, περί Σεϊκιανισμού και τα λοιπά, αλλά μην μπερδευόμαστε. Θαυμάζω τον Ιαπωνικό πολιτισμό, δεν συνεπάγεται και εγκρίνω πχ εγκλήματα πολέμου διαπραχθέντα στην Κίνα και αλλού ή ότι νοσταλγώ τη σκληρή φεουδαρχία της προ Mεϊτζι περιόδου. Ειδικεύοντας, εκτιμώ, προτιμώ ενδεχομένως τα προϊόντα της Seiko δεν σημαίνει ούτε ότι μ’ αρέσουν όλα τα προϊόντα ανεξαιρέτως, ούτε ότι παραβλέπω τα όποια στραβά, κυριολεκτικά και μεταφορικά μιλώντας.
Τώρα, στην ουσία της κουβέντας, καταληκτικά πιστεύω ότι ο λόγος για τον οποίον δεν θα μπορούσες ποτέ να καλυφθείς από τις απαντήσεις που δόθηκαν παραπάνω, είναι η εξής θεμελιώδης άποψή σου :
«
Ρολόι είναι το μηχανικό και μόνο, μπαταρίες και λοιπά μπαταριούχα δεν αποτελούν παρά γκατζετάκια. Δεν πάει να λένε κάποιοι ό,τι άλλο θέλουν.»
Ως άποψη απόλυτα σεβαστή, μόνο που, ξεκινώντας απ’ αυτή τη βάση, ήταν περίπου προεξοφλημένη η έκβαση της συζήτησης.
Προσωπικά, αδυνατώ να συμμεριστώ τέτοιο αφορισμό, συμπάθα με ! Για μένα ρολόϊ είναι ο,τιδήποτε φοριέται και αξιοποιείται από τον κάτοχό του σαν ρολόϊ. -Διασταλτική προσέγγιση ; Πιθανόν, αφού αφήνει χώρο για να θεωρηθεί ρολόϊ ακόμη και το smartwatch. Το οποίο, όντως, θεωρώ ρολόϊ με τα όλα του, στο βαθμό που φοριέται στον καρπό, έχει τη μορφή ρολογιού, δείχνει την ώρα (και, παρεμπιπτόντως, κάνει κι ένα σωρό άλλα πράγματα, που το δικό μου το ρολόϊ δεν τα έχει δει ούτε στον ύπνο του, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Eίμαι βέβαιος πως δεν θα με ρωτήσεις γιατί τότε δεν φοράω smartwatch, διότι την απάντηση την ξέρεις ήδη.
-Όμως, εάν το smartwatch δεν είναι ρολόϊ, τότε γιατί έχουν κατουρηθεί απάνω τους όλοι οι ρολογοβιομήχανοι από την βίαιη εισβολή του στο χώρο του ρολογιού ; Διότι από τα συμβατικά ρολόγια πετσοκόβει μερίδιο το smartwatch, όχι από τις ελβετικές σοκολάτες. Το ίδιο ακριβώς ίσχυε για το quartz όταν εμφανίστηκε. –Εάν δεν ήταν ρολόϊ, τότε πως γίνεται να αφάνισε τα δύο τρίτα της ελβετικής ωρολογοποιίας ;
Και για να μην πάμε μακριά : Εδώ κοτζάμ Patek Philippe και δηλώνει υπερήφανη για τις quartz καλίμπρες της. Δεν είδα εγώ πουθενά να τις αποκηρύσσει σαν μπάσταρδα τέκνα της. «Είμαστε περήφανοι», λέει, «που φτιάχνουμε τέτοιες μηχανές». Όλες ή σχεδόν όλες οι παραδοσιακές ελβετικές φίρμες και δη ΥΩ εξακολουθούν, εν έτει 2019, να συμπεριλαμβάνουν στη γκάμα τους πανάκριβα ρολόγια εφοδιασμένα με quartz μηχανισμούς. Εσύ λες ότι δεν είναι ρολόγια. Έλα όμως που αυτοί λένε ότι είναι ! Και κορδώνονται κιόλας γι’ αυτά. Και, το κυριότερο, συνεχίζουν να τα παράγουν και να τα πουλάνε, σαν ρολόγια εννοείται, όχι σαν «γκατζετάκια». Και μιλάμε τώρα για Ελβετούς, όχι για Ιάπωνες.
Ο αντίλογός σου, από χθες, είναι ότι πρόκειται για γυναικεία ρολόγια. Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω που κατατείνει αυτή η διάκριση.–Τα γυναικεία, δηλαδή, δεν πιάνονται κι αυτά για ρολόγια ; Κανονικά ρολόγια είναι, που τους έβαλαν μέσα οι Ελβετοί μηχανισμό quartz, με τη λογική ότι δεν θα το φοράει η άλλη, ένα σκασμό λεφτά ρολόϊ, από το πρωϊ ίσαμε το βράδυ, μπορεί η γυναίκα να θέλει να το έχει για πιο καλό, να το καταχωνιάσει δηλαδή και να το φοράει μόνο στην κατάλληλη περίσταση. Οπότε, σου λέει ο Ελβετός (αλλά και ο Ιάπων τα ίδια λέει), θα έχει που θα έχει η χριστιανή τρεις ώρες προετοιμασία- ε, μην τη φορτώσουμε και με άλλα, ξεβίδωνε, κούρδιζε, φτιάχνε ώρες, ημερομηνίες, ξαναβίδωνε, πάνω στη φούρια της εξόδου. Εδώ έρχεται το quartz και λύνει τέτοια πρακτικά προβλήματα.
Έχουμε κατά καιρούς ακούσει κι άλλες ερμηνείες, όπως ας πούμε ότι «οι γυναίκες δεν νοιώθουν από ρολόγια» και γι’ αυτό τους πασσάρουν τα quartz ή ότι τα ρολόγια είναι -και καλά- «αντρική υπόθεση» και κάτι τέτοια άκυρα που λέγονται συχνά κι αρνούμαι και να τ’ ακούσω ακόμη, δεν τα δέχομαι. Δηλαδή τι, θέλει αντριλίκι για να ξεβιδώσεις την κορώνα και να βάλεις τη σωστή ώρα ; Και μπορούμε εμείς οι macho και δεν μπορούν οι γυναίκες ; Ή μήπως δεν μπορούν να το πάνε μόνες τους στο μάστορα ; Διότι, ήμαρτον, αυτά είναι όλα κι όλα που θέλει ένα μηχανικό ρολόϊ, τίποτε περισσότερο και σίγουρα τίποτε που να μην μπορεί να το κάνει εξίσου καλά οποιαδήποτε γυναίκα. Εάν θέλει. Εάν την ενδιαφέρει.
Ανακεφαλαιώνοντας, αποτελεί δεδομένο της συζήτησης ότι τα πολυτελή ρολόγια quartz έχουν έως και σήμερα το δικό τους καταναλωτικό κοινό εντός της δυτικής κοινωνίας. Και αν αυτό δεν μας εντυπωσιάζει, με τη λογική ότι τα ρολόγια αυτά είναι ...γυναικεία, τότε, με την ίδια ακριβώς λογική, δεν θα πρέπει καθόλου να μας ξενίζει το γεγονός ότι στην Ιαπωνική αγορά τα ακριβά ρολόγια quartz της GS έχουν τόσο γυναικείο όσο και ανδρικό κοινό. Κάτι τέτοιο δεν είναι περισσότερο παράδοξο από το ότι πολλοί άνθρωποι, κάτι χιλιάδες μίλια μακριά, προτιμούν να τρώνε το ψάρι τους ωμό. Άλλες κοινωνίες, άλλα ήθη, άλλα έθιμα, ισχύει παντού, γιατί όχι και στα ρολόγια ; Δεν είναι λοιπόν μόνο η παράδοση της κατασκευάστριας, είναι επιπλέον (και ιδίως) η εξοικείωση των Ιαπώνων καταναλωτών (των ανδρών συμπεριλαμβανομένων) με την ιδέα του quartz ρολογιού, ακόμη και πολυτελούς, για λόγους που έχουν προεκτεθεί.
