Αποστολέας Θέμα: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)  (Αναγνώστηκε 20761 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος pontioz1

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 3345
  • Πισγιουνίκ.
    • Προφίλ
Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 03:23:24 πμ »
Πέρυσι τέτοιον καιρό είχα μόλις τελειώσει δύο διδακτορικά:
-το πρώτο είχε τίτλο «Μπύρα: μεμονωμένες και συνδυαστικές μέθοδοι κατάποσης»
-το δεύτερο είχε τον συναφή τίτλο: «Αλλαντικά-τυριά: περιπετειώδεις γαστριμαργικοί συνδυασμοί»

Είχα καθιερώσει βραδιές με την καλύτερη παρέα, στο καλύτερο σημείο του νησιού.
Εγώ μαζί μ’εμένα, παρέα με έναν σκληρό δίσκο γεμάτο ταινίες και σειρές και δούλευα παράλληλα αμφότερα τα διδακτορικά μου: μια τάβλα –μεγάλη τάβλα!- γεμάτη στο ένα ημισφαίριο με αλλαντικά και στο άλλο τα ανάλογα σχετικά-αλλά-και-άσχετα τυριά και παραδίπλα τη μπύρα στο ανάλογο ποτήρι.
Μία τουλάχιστον βραδιά την εβδομάδα ήταν αυτή της σκληρής μελέτης!

Ώσπου κάποια στιγμή μόλις είχε μπει η Άνοιξη, αποφοίτησα:
πήρα αμφότερα τα διδακτορικά μου με συντελεστή 118 (σε κιλά). Να μην αναφέρω τους υπόλοιπους συντελεστές σε χοληστερινοτριγλυκεριδιοζάχαρο –είχανε πάει εκεί που η πολυαγαπημένη σύζυγός μου με στέλνει κάθε φορά που παίρνει χαμπάρι ότι αγόρασα ένα λουρί/ρολόι…

Το πράγμα έπρεπε να ελεγχθεί….
Το κορμί μου δε μου άρεσε…
Το πρόσωπο… εντάξει, αυτό είναι αναλλοίωτο στα κιλά, στις αντιξοότητες (μια μέρα χωρίς ρολόι), στο χρόνο, στις κακουχίες (έχει καλό σημάδι η Νανά…), στις διάφορες κοσμικές κι απόκοσμες δυνάμεις: δε μπορεί να αλλάξει το τέλειο!


Εγώ φανταστικέ μου Αναγνώστη είμαι διάσημος –πλανητικά και διαπλανητικά- για κάποια πράγματα: το εκπληκτικό μου πρόσωπο (δεν αλλάζει), το ποθητό μου κορμί (αλλάζει), το κοφτερό μου μυαλό (κόβει…).

Αφού λοιπόν είχε αλλάξει η μία από τις τρεις παραμέτρους που συγκροτούν/συγκρατούν την κοσμική ισορροπία, κάτι έπρεπε να γίνει.
Το πράμα είχε πάρει δραματικές διαστάσεις: μέχρι και τη γιουροβίζιον την κέρδισε γυναίκα με μούσι!

Πριν όμως ξεκινήσει η υπερπροσπάθεια για την αλλαγή του κορμιού να έρθει σε πιο μετρήσιμα μεγέθη –σε κιλά και δείκτες- ένα τελευταίο γλεντάκι, one last hurrah βρε αδερφέ, ήταν απαραίτητο!
Και τίνι καλύτερω τρόπω να αποχαιρετήσεις τα υψηλά κιλών και δεικτών από μια ομοιοπαθητική θεραπεία με ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν, σε αγαπούν και εκτιμούν αυτό που πας να κάνεις;
Νάσου, λοιπόν, μια (επι)εκδρομή μέχρι το Σαλόνικα όπου φάγαν οι κοιλιές ψάρια και τα μάτια περίδρομο με τους συνήθεις υπόπτους… dimi… blackbird… xartogiaka…




΄Ετσι, υπέροχα, συμπαθέστατέ μου, πήρα με άριστα τα δύο διδακτορικά για τα οποία τόση ώρα σπαταλώ τον υπερπολύτιμο χρόνο σου περιγράφοντάς τα!
Από την επόμενη μέρα το ψωμί έγινε παξιμαδάκι ολικής… τα αλλαντικά γίνανε φύλλα από λαχανικά… οι σάλτσες γίνανε ωμό ελαιόλαδο… οι τυρόπιτες γίνανε μήλα… τα πιτόγυρα γίνανε γιαουρτάκι… οι μπύρες γίνανε μεταλλικό νερό… τα γλυκά γίνανε ανάμνηση… η απογευματινή σιέστα έγινε μισάωρο (για αρχή) τρέξιμο…
Τρεις φούρνοι, πέντε γυράδικα και οκτώ ζαχαροπλαστεία κλείσανε, οι αλλαντοποιίες το γυρίσανε στις σαλάτες, η Σουρωτή εξαγόρασε όλες τις ζυθοποιίες, ο εκπρόσωπος του Southern Comfort με τιμώρησε με ατιμωτική αποστρατεία κι ο Βεζούβιος στην Κέρκυρα είχε κρεμασμένη μεσίστια τη σημαία της Νάπολι…

Οι ώρες ήταν δύσκολες…


Έπρεπε, όμως, να γίνει!
Έπρεπε να φανώ δυνατός!
Για εμένα, για τη Νανά, για τις αμέτρητες θαυμάστριές μου!
Γιαυτό κι εγώ θαρραλέε μου ξεκίνησα το μεγάλο αγώνα, το δύσκολο αγώνα, έναν αγώνα άνισο με όπλα τα παξιμάδια, τα χόρτα και τις σόδες, αλλά είχα μαζί μου και το υπέρτατο και ανίκητο όπλο: τη θέληση και το χαμόγελό μου!!!
Ποια υπερκόσμια δύναμη μπορεί να ανταγωνιστεί αυτό καταπληκτικέ μου;;;


Φυσικό ήταν λοιπόν να βγω νικητής σε αυτό τον αγώνα!!!

Κι εκεί που ούτε με τη φαντασία μου δε μπορούσα να τρέξω για παραπάνω από δέκα λεπτά, έφτασα να τρέχω καμιά ώρα!
Κι εκεί που ούτε με το 4Χ4 δε μπορούσα να ανέβω μια ανηφοριά, έφτασα να τρέχω στα βουνά!
Κι εκεί που έλεγα ότι ποτέ δε θα ξαναμπεκρουλιάσω… το ξανακάνω!!!!!!
(άσχετα που γίνομαι ζάντα με δυοτρεις μπύρες πια…)

Πήρα τα αθλητικά παπουτσάκια μου, πήρα τα αθλητικά ρουχαλάκια μου κι άρχισα να τρέχω!
Μέχρι και κολάν πήρα για το τρέξιμο!
(δεν θα ξεχάσω το βλέμμα του πωλητή όταν με ρώτησε αν είναι εντάξει το κολάν και του ζήτησα ένα πιο άνετο… κολάν… πράισλες λέμε…)

Έχω έρθει, το λοιπόν, στα ίσα μου από δείκτες και κιλά (μάινους 25), κι ένα πρωινό
μου τη σκάει ένας μπαμπάς στο σχολείο που αφήνουμε τα πιτσιρίκια:
-Τρέχεις ανηφόρα ρε;
-Τρέχω ρε!
-Πόσο ρε;
-Καμιά ντουζίνα χιλιόμετρα ρε!
-Και γιατί δεν τρέχεις στον δεκαεφτάρη τον αγώνα ρε;
-Άσε μας ρε!
-Τρέχα ρε!
-Λες ρε;
-Λέω ρε!
-Πότε είναι ρε;
-Το Φλεβάρη ρε!
-Ρε λες;
-Ρε λέωωωω!!!

Και νασου ο Πόντιος να δηλώνει συμμετοχή στα δεκαεφταχιλιόμετρα εδώωω:
http://www.corfumountaintrail.com/


« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 08, 2018, 11:06:47 πμ από koubilaihan »

Ρε σεις το πρόβλημα είναι καθαρά σεξουαλικό!

Αποσυνδεδεμένος pontioz1

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 3345
  • Πισγιουνίκ.
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #1 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 03:25:32 πμ »
Δήλωσα τα δεκαεφτά χιλιόμετρα γιατί…
Στα 8χλμ. θα με περνούσαν οι μαμάδες με τα παιδιά τους.
Στα 40χλμ. μάλλον θα μου κάναν τα σαράντα.
Στα 80 χλμ. …είναι λόγοι αρχής: η εκκίνηση ήταν το Σάββατο μεσάνυχτα κι εγώ Σάββατο μεσάνυχτα ξεκινάω μόνο αλκοολοαγώνες!

Να λοιπόν η προετοιμασία, να η προπόνηση, να ο εξοπλισμός… έτοιμος ο Γιωργάκης!
Το μόνο που έμενε ήταν να γίνει η αναγνώριση της διαδρομής για δύο λόγους: έπρεπε να «οργανώσω» τις δυνάμεις μου και να μη χαθώ (είμαι τόσο ικανός στα χασίματα που μπορώ να πάω από την Κέρκυρα στην Κοζάνη μέσω ξηράς…).

Κανονίζω να πάω για αναγνώριση νωρίς δια παν ενδεχόμενο.
Παρκάρω στη μαρίνα στις Μπενίτσες…


και απόλαυσα την ανατολή.



Αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι στην αρχή, μιας και η διαδρομή ήταν στον επαρχιακό δρόμο, μέχρις ότου μπω στο μονοπάτι, στην αρχή με φυλλωσιές…


…μετά χωμάτινο…



…και με σημεία με μικρά συμπληρώματα από κορμούς δέντρων.


Σε λίγο ζορίζει το πράμα. Χρειάζεται και το σκοινί για να ανέβεις…



…και προσεκτικά πατήματα στις πέτρες αφ’ενός για να ανέβεις, αφ’ετέρου για να μη φύγει καμιά πέτρα κι εσύ μαζί της…



Από ένα σημείο και μετά φανταστικέ μου ο ανήφορος φαινόταν κάπως έτσι…



Τα’χα ήδη παίξει και δεν είχα ακόμη αντιληφθεί ότι αυτό δεν είναι απολύτως τίποτα!

Επιπλέον δυσκολία τα πολλά ελαιόδιχτα γεμάτα ελιές, τα οποία κάνουν το μονοπάτι πιο γλιστερό κι από πάγο…



Με μεγάλη ανακούφιση έφτασα στο τέλος της πρώτης ανάβασης, το ξωκλήσι της Αγίας Κυριακής…







Από όπου η θέα προς όοοοοοοολο το βόρειο τμήμα του νησιού σε ξεκουράζει μονομιάς!

Βορειοανατολικό κομμάτι…


Βορειοδυτικό κομμάτι…


Βέβαια, μετά από λίγο ξανακουράζεσαι μονομιάς γιατί αντικρύζεις την επόμενη ανάβαση!
Το τέρμα της είναι η μικρή λευκή κουκκίδα στο βάθος…



Μέχρι αυτή τη λευκή κουκκίδα παρεμβάλλεται ένα μεγάλο κομμάτι μέσα από κατηφορικά μονοπάτια γεμάτα φυτευτή πέτρα…



Χωριά με αυτοκρατορική εσάνς…






…όπου κοιτάς με αγωνία αν έχεις πλησιάσει καθόλου το ραντάρ…



…και αφού περάσεις ένα μεγάλο κομμάτι δασικού δρόμου…


...ξανακοιτάς εάν πλησιάζεις την ανάβαση.


Το πράγμα «καλυτερεύει» μόλις φτάσεις στο δεύτερο χωριό –Άγιοι Δέκα! Εκεί σε υποδέχονται οι κάτοικοι με μια ζεστή καλημέρα, μα αυτοί δε μπορούν να σε ανεβάσουν από τα σκαλιά…


Κι εκεί που λες «Ωραία! Τελειώσαν τα σκαλιά»…


…πάρε κι άλλα!!!


Ήμουν πια στο ξεκίνημα της δεύτερης ανάβασης.
Από αυτό το κομμάτι υπερανθεκτικέ μου δεν υπάρχουν φωτογραφίες, παρά μόνο από χορταράκια, όπου η κούραση ήταν τέτοια που νόμιζα ότι σύντομα θα βρεθώ από κάτω τους.


Κατάφερα και σκάρωσα μία φωτογραφία της υπέροχης θέας σε κάποιο από τα –πολλά- διαλείμματα για να πάρω ανάσα (βορειοδυτική πλευρά του νησιού).


Είχα ήδη καβατζάρει το δίωρο…


Και μετά από λίγο, το τέλος και της δεύτερης ανάβασης!
Ποτέ μου δε χάρηκα τόσο πολύ στο αντίκρυσμα ενός λευκού γλόμπου!!!


Στο μοναστήρι του Παντοκράτορα θα είναι ο σταθμός ανεφοδιασμού μας στον αγώνα (και ο χώρος που θα γραφτεί ιστορία…).








Και αφού ρίξω μια τελευταία –κοντινή- ματιά στο γλόμπο του ραντάρ, ετοιμάζομαι για την άγρια κατηφόρα.


Αυτή τη φορά η εξαιρετική θέα απεικονίζει το νοτιοδυτικό κομμάτι του νησιού.


Και αρχίζει η κατηφόρα, η οποία είναι στην αρχή της ιδιαίτερα βάναυση (μη σε ξεγελάνε οι φωτό καταπληκτικέ μου: παίζει να είναι αρκετές μοίρες κλίση…)






…αλλά μετά περνάς από ένα ευχάριστο κομμάτι στον ελαιώνα…







…μέχρις ότου φτάσεις στον Άη Νικόλα που σημαίνει ότι πλησιάζεις στο τέρμα της διαδρομής!


Αφήνοντας τον Αη Νικόλα…


…έχει ένα σχετικά άνετο κατηφορικό κομμάτι…


…που σε βγάζει στο τέλος του κύκλου των 17 χιλιομέτρων…


…μη έχοντας λασπώσει και τόσο πολύ, ένεκα η έλλειψη βροχής για αρκετό χρονικό διάστημα, τα παπούτσια σου.


Η εγγραφή έγινε, η αναγνώριση έγινε, η οργάνωση έγινε… όλη;
Όχι!
 Έμεναν κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες.
Όπως παρατήρησες πιο πάνω οπτικέ μου μαραθωνοδρόμε κατά την εγγραφή μου δήλωσα και ομάδα. Έπρεπε λοιπόν αυτή η ομάδα να έχει και την επίσημη αγωνιστική εμφάνισή της!
Κατά την παράδοση του αριθμού, μας δόθηκε και η μπλούζα του αγώνα…




Φαντάσου ρε καρντάση έναν ροζ μουλαροΠόντιο να λαχανιάζει και να βογκάει στις πλαγιές! Θα μαραθούν στο γέλιο και οι πέτρες!

Πώς να αρνηθώ στον Πίπη και να μην αλλάξω την ονομασία της ομάδας από Corfu Paneristi Team σε Paneristi Hellas και να συμπληρώσω το Corfu crew;
Και εγένετο η επίσημη αγωνιστική εμφάνιση της ομάδας, η οποία, για να είμαι ειλικρινής και μετριόφρων, πολύ μ’αρέσει!





Αλλά πως είναι δυνατό να μην είναι καταπληκτικό το αποτέλεσμα όταν το σχεδιάζουν τέτοιες φάτσες;;;



Και έχοντας πάρει το νούμερό του το νούμερο, και τα απαραίτητα εξαρτήματα για το μεγάλο αγώνα…


Όλα ήταν έτοιμα πια!
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 08, 2018, 11:08:33 πμ από koubilaihan »

Ρε σεις το πρόβλημα είναι καθαρά σεξουαλικό!

Αποσυνδεδεμένος pontioz1

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 3345
  • Πισγιουνίκ.
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #2 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 03:27:23 πμ »
Πρωί Σαββάτου, 7 του Φλεβάρη, και η άφιξη στο χώρο προετοιμασίας-εκκίνησης-τερματισμού.
Παρκάρισμα στη μαρίνα…


…έτοιμος, γεμάτος αυτοπεποίθηση και σιγουριά και βεβαιότητα και δύναμη και κουράγιο και αποφασιστικότητα…


…κάνω την αναγνωριστική μου βόλτα στο χώρο της εκκίνησης/τερματισμού.


Όπου ήδη έχουν ξεκινήσει οι των 40 χιλιομέτρων και έχουν συμπληρώσει 8ωρο και βάλε οι των 80 χιλιομέτρων.


Και εγώ ξεκινάω τις επαφές μου δια παν ενδεχόμενο…


Βρήκα και που αλλάζουμε…


…αλλά και την τελευταία στάση πριν την εκκίνηση!



Ρίχνω μια ματιά στην κορυφή που θα κατακτήσω…


Και…
ΙΔΟΥ!!!
Η αυτού Ποντιότης, ο κατακτητής πασών των κορυφών, ο αναμασών τοις βράχοις και πτύων αυτοίς χαλίκια, ο γητευτής του δάσους, ο ποιών μέτρα τα χιλιόμετρα, ο ταχύτατος, ο ακατάβλητος, ο πανέμορφος –φάτε τη σκόνη του κολάν μου Ντίμη και Μαυροπούλη!!!



Και μετά τα αποκαλυπτήρια –και τα αναρίθμητα αυτόγραφα και λιποθυμικά επεισόδια- η γη επανήλθε στην περιστροφική της κίνηση και ο αγώνας στα ίσα του…



Ο νικητής από το 80άρι…



(Γατί: στις μπύρες τον έχω για ζέσταμα…)

Και εγώ βγάζω σέλφι με αυτούς που πλειοδότησαν στο διαγωνισμό!

Prokopis: οφίσιαλ τούριστ μεμοραμπίλια σαπλάιερ!


Theofilos: οφίσιαλ μπούτσερ εντ ρουμς του λετ!


Μια ομαδική με τα καρντάσια…


…και μια με τα μωβ χρονομέτρησης για ξεκάρφωμα!


Και αφού έγινε η εκκίνηση, όπου κόσμος φεύγει, κόσμος χαιρετάει, μα τις γυναίκες να φωνάζουν εμένα, πήραμε τον ανήφορο όπως σου έχω περιγράψει πιο πάνω!

Ενδιαφέρουσα ήταν η στιχομυθία με τη Γιαπωνεζούλα που πέτυχα πριν τη μεγάλη ανάβαση…


-Αλό!
-Αλό!
-Γουέρ αρ γιου φρομ;
-Τζαπάν!
-Γουάου!
-Γιου;
-Μι Πόντιος!
-Όου φαντάστικ!
-Φαντάστικ γιου σέι νάθιγκ!
-Οουκέι! Οουκέι! Μπάι μπάι!...

Ένα μικρό ισιωματάκι πριν την ανάβαση κι ευκαιρία για μια καρπίσια με non toxic Pontiac sweat στο leather strap…




Και φτάνω στα περίφημα σκαλιά, τα οποία αν έχεις καλή παρέα (πρώτη φορά τον είδα τον τύπο, αλλά ωραίος)…


…τα ανεβαίνεις ευκολότερα…

(δεν είναι χαμόγελο, λαχάνιασμα και σκάσιμο είναι αυτό που βλέπεις)

…αλλά είναι πολλά τα ρημάδια!



Και αφού τελείωσε η ανάβαση, όπου I saw Jesus soldier, I said the bishop Panagiotis και ξερωγωεντάξει, με αγαλλίαση είδα το μοναστήρι για να εκπληρώσω το τάμα μου!


Βρίσκω έναν τύπο και του λέω «καρντάση έχω κάνει ένα τάμα! Σε παρακαλώ τράβα όσες φωτογραφίες μπορείς!»
Κι ο τύπος έκπληκτος παρακολουθεί αυτό που δεν περίμενε ποτέ του να συναντήσει σε έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος…






Μη σκας Πάνο!
Να είσαι σίγουρος ότι μπορώ να αλλάξω λουρί χωρίς να γρατζουνίσω το ρολόι ακόμα και κατά την είσοδο διαστημοπλοίου στη γήινη ατμόσφαιρα, χτυπώντας νεσκαφέ με το κουτάλι…





-Μεγάλε αυτό γιατί το κάνεις;
-Για δύο λόγους φίλε: ο ένας ότι είμαστε κάτι καμμένοι που το’χουμε το θέμα με τα ρολόγια και τα λουριά και ο άλλος λόγος είναι γραμμένος στο μανίκι!


Χειρουργικές κινήσεις λέμε! Μπορώ να το κάνω και στον ύπνο μου…


Έτοιμος!


Και αφού το τάμα εκπληρώθηκε και –πάω στοίχημα!- η πρώτη δρομική αλλαγή λουριού έλαβε χώρα…


…ξεκινάω την κατάβαση!

Το πράγμα από ένα σημείο και μετά είχε αρχίσει να ζορίζει. Είχα εξαντληθεί και οι κράμπες με γυροφέρνανε, ώσπου κάποια στιγμή, σαν επιφοίτηση, ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια ενός τιτανομεγιστοτεράστιου ανδρός δρομέως λέγοντος:
«Κι όταν η κούραση σε κυριεύει, μην πτοείσαι καλέ μου padawan: βρες το καλύτερα σχηματισμένο κολάν και ακολούθησέ το –κι έτσι θα φτάσεις με ασφάλεια στον προορισμό σου…»
Όπερ και εγένετο!

Και έτσι έφτασα στον τερματισμό!




Το ίδιο και οι Prokopis kai Theofilos…




Ο στόχος επετεύχθη στο ακέραιο:
Χρόνος 3 ώρες.


Αλλαγή λουριού.


Και όχι ασθενοφόρο.


Γι’αυτό και μετά το φαγητό που προσφέρθηκε στους δρομείς ήταν εξαιρετικό…


…αλλά ο ηλεκτρολύτης ήταν ακόμη καλύτερος!!!


Καταπληκτικέ μου Αναγνώστη έτσι έχουν τα πράγματα στη ζωή μου τον τελευταίο χρόνο: μεγάλη αλλαγή στην υγεία μου, μεγάλη αλλαγή στη διάθεσή μου, μεγάλη αλλαγή στο κορμί μου.

Ήταν μια περίεργη χρονιά. Είχε πολλά γεγονότα και δυστυχώς όχι όλα ευχάριστα. Μιας και είναι όλα όμως κομμάτι της ζωής, με έκαναν να εκτιμώ τη ζωή.
Να εκτιμώ την υγεία μου, να περιφρουρώ την υγεία μου, για να είμαι κοντά σε αυτούς που αγαπώ και πρέπει να τους στηρίξω. Ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά, η υγεία δεν είναι συντήρηση, είναι υποχρέωση. Δεν είναι μόνο δική μας, είναι για τα παιδιά μας.
Δε δικαιούμαι να πάθω τίποτα γιατί δε δικαιούμαι να αφήσω παιδική ψυχή να μεγαλώσει απροστάτευτη.

Να βρούμε ό,τι μας ηρεμεί, ό,τι μας γεμίζει, γιατί η υγεία παρέχεται στο κορμί από την ψυχή...
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 08, 2018, 11:10:24 πμ από koubilaihan »

Ρε σεις το πρόβλημα είναι καθαρά σεξουαλικό!

seamasterchrono

  • Επισκέπτης
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #3 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 05:25:13 πμ »
Ωραίο ς.

Sent from my Lenovo TAB S8-50F using Tapatalk


Αποσυνδεδεμένος Charilaos

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 8582
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #4 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 07:00:50 πμ »
Γεια σου φίλε Γιωρίκα με τα ωραία σου! Μοναδική παρουσίαση, γλαφυρός τόνος και υποσχέσεις που κρατιούνται!
Άντε και του χρόνου στα 80 χλμ!
"Δε ζυγιάζω, δε μετρώ,δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι"
Νίκος Καζαντζάκης

Αποσυνδεδεμένος Kalogeros

  • 50mm case
  • Μηνύματα: 1557
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #5 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 07:46:04 πμ »
Είσαι ωραίος λέμε !!!!
XΡΗΣΤΟΣ

Αποσυνδεδεμένος Aris2176

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 13928
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #6 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 07:53:27 πμ »
The Amazing george of Corfu !!! Τρέξαμε και ιδρώσαμε μαζί σου !!! Thank you φιλε !


Sent from my iPhone using Tapatalk
Watches; I am not an addict. I can stop any time I want to...

Αποσυνδεδεμένος dimis

  • 48mm case
  • Μηνύματα: 1048
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #7 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 08:29:05 πμ »
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!!!!
Να μας ταξιδευεις με τον μοναδικο σου τροπο!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μας εχεις αφησει αστρικα χιλιομετρα πισω!!!

Αποσυνδεδεμένος PanosI

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 18190
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #8 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 08:54:17 πμ »
Γεια σου ρε Γιωρίκα με τα ωραία σου.

Το ποστ σου μου (ξανα)χτύπησε πολλά καμπανάκια για τον τρόπο ζωής μου σε συνδαυσμό με τα χρόνια που περνάνε. Κατά σύμπτωση χτες ανέβηκα με τα πόδια στον δεύτερο όροφο νεοκλασσικού κτιρίου με την τσάντα στα χέρια και όταν έφτασα έκανα την δουλειά μου και ξεκίνησα να κατέβω, ο τετρακέφαλος μου έκανε σπασμό  :(

Να 'σαι παντα καλά και του χρόνου στο 40αρι  ;)


Υ.Γ. Μετά τα σκαλιά, αλλαγή λουριού (από απόσταση και χωρίς λούπα) ;!;!;! Δεν θέλω ούτε να σκεφτώ τι έχει γίνει στην βίδα και στα πέριξ !


Αποσυνδεδεμένος blackbird

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 10423
  • Θεσσαλονίκη
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #9 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 09:53:33 πμ »
Το πρώτο sticky του Hellas paneristi.

Το "Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)" κερδίζει στα φετινά Όσκαρ στις εξής κατηγορίες: Καλύτερου νήματος (by far), καλύτερης σκηνοθεσίας (τύφλα να 'χει ο Ιναρίτου), καλύτερου σεναρίου (τύφλα να 'χει ο Γούντι Άλλεν), καλύτερης φωτογραφίας (τύφλα να 'χει ο nin), καλύτερης αλλαγής λουριού (τύφλα να 'χει ο ExDiver, η απονομή έγινε απ' τον κατασυγκινημένο PanosI), καλύτερου β' ανδρικού ρόλου (το μοιράζονταi ο Prokopis kai Theofilos), καλύτερου γυναικείου ρόλου (οι πάρα πολλές γυναίκες!), καλύτερου β' γυναικείου ρόλου (το παρδαλό κολάν, μην το πεις στη Νανά) και φυσικά καλύτερου ανδρικού ρόλου. Τιμητικά δίνεται και το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού.

Γιούρι έχω πεθάνει. Να 'σαι καλά πασά μου.

Αποσυνδεδεμένος svl

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 10979
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #10 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 10:09:38 πμ »
Κορυφαίος Άνδρας (με Ρολόι) που Εμπνέει!!!  =D>  :respect:  :respect:

Αποσυνδεδεμένος batman1345

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 8547
  • Δημήτρης
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #11 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 10:15:49 πμ »
Ελα τρελοΓιωρικα εισαι ωραιος λεμε... και απο στυλ δεν παιζεσαι... ετσι να βλεπουν τι παληκαρια εχει το φορουμ!!!!  ;D ;D ;D
Panerai is not just a watch... It's a lifestyle!

Αποσυνδεδεμένος koubilaihan

  • Honorary Moderator
  • Tourbillion
  • ****
  • Μηνύματα: 3978
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #12 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 10:28:26 πμ »
Γειά σου ρε Γιωρίκα. Είσαι σπουδαίος ρε φίλε.
Συγχαρητήρια για το επίτευγμά σου και την τρέλα σου, που έχουμε την τύχη να μοιράζεσαι μαζί μας.
Άντε και στο 40άρι του χρόνου φίλε. Dream big που λένε στο χωριό μου.
Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι ότι μια μέρα θα πεθάνω και η γυναίκα μου θα βάλει αγγελία τα ρολόγια μου, στις τιμές που της έχω πει ότι τα αγόρασα.

Αποσυνδεδεμένος CentaurStraps

  • 42mm case
  • Μηνύματα: 520
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #13 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 10:33:20 πμ »
Χωρίς πλάκα το ποστ αυτό είναι ένα μεγαλο ταρακούνημα για όλους εμας να ξυπνησουμε, να βάλουμε κανα αθλητικό παπούτσι κι επιτελους να ξεσκουριάσουμε! Τουλάχιστον για μένα το πέτυχες Γιώργο μέσα απο αυτή την φοβερή ανάρτηση και σε ευχαριστώ!

Αποσυνδεδεμένος karteo

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 7172
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #14 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 10:34:32 πμ »
Γαυρος οπαδος....

Αποσυνδεδεμένος omegasnik

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 3142
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #15 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 11:06:35 πμ »
Φίλε Γιώργο για ακόμη μια φορά σε ευχαριστώ για το ταξίδι με το καταπληκτικό ταλέντο γραφής που διαθέτεις!
Να 'σαι καλά και για τις συμβουλές αλλά και κυρίως για τα ορατά αποτελέσματα που αυτές επιφέρουν!
ΑΚΑ justnik
όποιος πρόλαβε ...

Αποσυνδεδεμένος gerogian

  • Global Moderator
  • Tourbillion
  • ****
  • Μηνύματα: 23349
  • AT LAST,PANERISTI HELLAS
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #16 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 11:30:08 πμ »
Βρε απιστευτε φιλε ποντιε, οτι και να σου πω ειναι μηδαμινο!!!
Εχει δικιο ο μαυροπουλης,ολα τα οσκαρ ειναι για παρτη σου!!!!
Και οσκαρ γραφης,και οσκαρ θελησης και οσκαρ συμβουλης και οσκαρ συγκινησης και οσκαρ προτροπης!!!!!
Τα παντα ολα!!!
Δυστυχως η ζωη μας περναει σαν Alfa Romeo (τοσο γρηγορα!!! ;) ) και πρεπει να την αντιμετωπιζουμε με τον δεοντα σεβασμο πλεον και οχι με το θρασος της νεοτητας!!!

Σ ευχαριστω πολυ που μου εκανες το χατηρι και η πρωτη εκδηλωση του paneristi hellas ηταν αυτη!!!!
Nα εισαι παντα καλα φιλε μου και να χαιρεσαι τον Νικολα σου!!!!
Στ’ αυτοκίνητα είναι πολύ εύκολη η επιλογή: ALFA ROMEO
Στις ομάδες ακόμη ευκολότερη: AEK
Kαι στα ρολόγια όμως δεν είναι δύσκολη: PANERAI

Αποσυνδεδεμένος nin

  • Tourbillion
  • Μηνύματα: 8312
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #17 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 11:36:51 πμ »
Είσαι μια θεότητα (ποντιακή). Μπορεί όχι επίσημη, αλλά σίγουρα στις συνειδήσεις όλων μας.
Mουρλός, αυτοσαρκαστικός και αμίμητος.

Μου έχεις υποσχεθεί οινοποσία διονυσιακή, δεν πιστεύω να αναιρείς τώρα.

Αποσυνδεδεμένος andrey_

  • Moderator
  • Tourbillion
  • **
  • Μηνύματα: 14991
  • Δε με λενε Αντρεα
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #18 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 11:39:30 πμ »
Ρε συ Γιώργο, ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας σου ήταν τέτοιο το βάρος των συναισθημάτων που κάπου λίγο πριν το τέλος έσβησε το τάπατοκ!
Να 'σαι καλά με υγεία και να μας χαρίζεις λίγη από την ενέργειά σου!

Αποσυνδεδεμένος xartogiakas

  • 48mm case
  • Μηνύματα: 1221
  • Ο χρόνος δε νικιέται, μόνο μετριέται!
    • Προφίλ
Απ: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά (και άλλα παραμύθια...)
« Απάντηση #19 στις: Φεβρουάριος 09, 2016, 11:49:27 πμ »
Γιωρικα μου, ας συνοδεύει για πάντα και εσένα και την οικογένειά σου, η υγεία και το πλατύ χαμόγελο!
Πάντα όμορφες διαδρομές στην ζωή σας να ακολουθείτε και υψηλούς στόχους να αγγίζετε!

Φιλαράκι μου, γίνε συγγραφέας και άσε τα πανέρια σου λέω...
''Αμήν. Αντικείμενα είναι γαμώτο μου. Όχι άνθρωποι για να τα θρηνούμε.
Το φόρεσες, το χάρηκες, άμε στο διάλο τώρα.''...Blackbird.