Nαι, πρόκειται για την ίδια «Νεράϊδα», version C, εάν δεν απατώμαι.
(πολύ στην παραλλαγή το έχουμε ρίξει τελευταία και κάτι μου λέει ότι αρχίζουμε να ξεμένουμε από θέματα...)
Παρεμπιπτόντως, το νου σας στα κίτρινα γιλέκα που κυκλοφορούν στη μαρίνα Φλοίσβου. Εις εξ αυτών, αφού πρώτα με παρατηρούσε καχύποπτα επί κάνα τρίλεπτο (σε σημείο να διερωτώμαι μήπως τυχόν με είχαν κουτσουλήσει τίποτε γλάροι κατακέφαλα και δεν είχα πάρει πρέφα), με πλησίασε διστακτικά, προκειμένου να με πληροφορήσει ότι ... «απαγορεύεται η φωτογράφιση στο χώρο της μαρίνας».
Μμμ! Να και κάτι που δεν ήξερα. Ήξερα πχ τα περί προσωπικών δεδομένων, ότι ας πούμε δε λέει να τραβάω εγώ τη μούρη του αλλουνού δίχως την άδειά του, ναι, αυτό το ήξερα. Ηξερα επίσης ότι απαγορεύεται το κλικάρισμα σε συγκεκριμένους χώρους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος άνευ αδείας της αρχής, που λένε. ’Ηξερα ότι η ίδια απαγόρευση ισχύει σε στρατιωτικά ελεγχόμενες περιοχές, εντάξει δεν το συζητάμε καν.
Αλλά ήξερα και ότι ο αιγιαλός, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, ήταν δημόσιος χώρος. Ότι για να τραβήξω το γλάρο εις τον αφρό του κύματος δεν χρειάζεται να πάρω άδεια, ούτε από το γλάρο ούτε από το κύμα. Πόσο περισσότερο από έναν τύπο με κίτρινο γιλέκο, που προφανώς δεν φταίει ο άνθρωπος, έτσι του είπαν να λέει, έτσι λέει. Μάλλον μερικοί έχουν παρεξηγήσει τα πράγματα.
Νομίζουν, όπως φαίνεται, ότι επειδή (με κάποια σύμβαση που ουδόλως με αφορά) τους παραχωρήθηκαν συγκεκριμένα δικαιώματα επιχειρηματικής εκμετάλλευσης μιας περιοχής, μπορούν να επιβάλουν δημόσιες απαγορεύσεις του κεφαλιού τους, υπεράνω του Συντάγματος. Κι εκτός εάν έχω χάσει επεισόδια, Σύνταγμα πρέπει να υφίσταται ακόμη, πέραν δηλαδή της ομώνυμης πλατείας.
Αυτά εν ολίγοις εξέθεσα στο ενοχλητικό κίτρινο γιλέκο και το παρέπεμψα στον προϊστάμενό του, με τη δήλωση ότι εάν σκοπεύουν να επανέλθουν επαναλαμβάνοντας την πρόταση περί τάχα απαγόρευσης, καλό θα είναι να το κάνουν μόνον με τη συνοδεία αστυνομικών οργάνων και ότι μέχρι να συμβεί αυτό εγώ θα συνεχίσω τα τραβάω από Καστέλλα ίσαμε Αργοσαρωνικό, ψαροπούλια, κέφαλους, καραβάκια στ’ ανοιχτά, περιστέρια που μασουλάνε, σκύλους αδέσποτους, πευκοβελόνες, αποτσίγαρα, κάδους ανακύκλωσης, το γαλάζιο τ’ ουρανού και το μπλέ της θάλασας, μέχρι είτε να μου τελειώσει η μπαταρία, είτε να γεμίσει η κάρτα, είτε να μπλοκάρει το κλείστρο από το κακό το μάτι είτε απλά να βαρεθώ, όπερ και το πιθανότερο.
Ο τυπάκος πήγε παραπέρα κι έπιασε τη συνωμοτική κουβέντα -ψουψουψου- μ’ έναν άλλον –για μένα θα έλεγαν, σίγουρα !- αλλά γεγονός είναι ότι δεν με ξαναενόχλησαν κι έτσι διελύθημεν ησύχως, εγώ μεν επέστρεψα στην παρέα μου, ενώ αυτοί οι δυό διπλάρωσαν μια κυριούλα που την συνέλαβαν επ’ αυτοφώρω να τραβάει βίντεο με το κινητό της.
