Στο site που προαναφέρθηκε, ο συγγραφέας που κάνει το review των δυο ρολογιών, καταθέτει όπως λέει και ο ίδιος τη προσωπική του άποψη, θα προσπαθήσω και εγώ να γράψω τη δική μου πάντα προσωπική άποψη. Αν και νομίζω πως είναι άδικο να συγκρίνουμε τα δυο αυτά ρολόγια. Καθαρά όμως για λόγους συζήτησης θα το κάνω. Θα ξεκαθαρίσω όμως από την αρχή χωρίς να κρατάω κανέναν σε αγωνιά πως το Rolex είναι σαφώς ποιοτικότερο άρα και καλύτερο ρολόι. Καμία από τις δυο εταιρίες δε νομίζω ότι θέλησε να ανταγωνιστεί στο συγκεκριμένο μοντέλο. Απευθύνονται σε κοινό που μπορεί να έχει την ίδια προτίμηση, αλλά σίγουρα διαφορετικό budget και απαιτήσεις ποιότητας.
Δε θα αναφερθώ στο design, αυτό εμπίπτει στο υποκειμενικό γούστο του καθενός και δε μπορώ να διαφωνήσω. Αρχίζοντας από το μπρασελε, φαίνεται πως η Rolex έχει κάνει περισσότερη δουλεία στο τεχνικό σχεδιασμό. Οι επεκτάσεις των κομματιών είναι συνδεδεμένες με βίδες σε αντιθέσει με αυτά της Omega που χρησιμοποιούν σφήνοτο πύρο. Στο κούμπομα, στη καταδυτική επέκταση, η Rolex χρησιμοποιεί ένα ξεκάθαρο μηχανισμό locking που δε βασίζεται στη τριβή σε αντίθεση με αυτόν της Omega, που δίνει την εντύπωση ότι μετά από εκτεταμένη χρήση, τα ευαίσθητα ‘δοντάκια’ που υπάρχουν για κλειδώνει η επέκταση αναπόφευκτα θα αλλοιωθούν.
Για τη κάσα δεν έχω να πω πολλά για τις εξωτερικές διάφορες, ποιοτικά είναι δύσκολο να φανούν. Θα πρέπει κάποιος να ξεκουμπώσει τα γράμματα τις στεφάνης για να δει ότι είναι αποτυπωμένα σε ένα πολύ σκληρό δίσκο ο οποίος προκύπτει από sandwich δυο υλικών, μέταλλο εσωτερικά και πλαστικό εξωτερικά. Σε αντίθεση με αυτόν της Omega που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα electroplated αλουμίνιο. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω πως τα γράμματα της στεφάνης στο Rolex, κουμπώνουν επάνω στο περιστρεφόμενο δίσκο, ενώ αυτά της Omega είναι απλός καλά κολλημένα. Αντίστοιχα και το τζαμί, το οποίο είναι σφηνοτό με φλάντζα στο Seamaster, ενώ στο Submariner έχει σχεδιασμένο προφίλ το οποίο δημιουργεί μια εγκοπή για να κουμπώσει πάνω στη κάσα μαζί με τη φλάντζα, ασφαλίζοντας ξεκάθαρα με καλύτερο τρόπο.
Για τη μηχανή των δυο ρολογιών τα λόγια είναι περιττά. Σαφώς η 2892-2 (2892Α2) είναι μια μηχανή αποδεδειγμένα ποιοτική ακόμα και στη standard έκδοση της, πόσο μάλλον στη high end που τη προσφέρει η Omega. Υπερβάλουμε όμως αν θεωρούμε ότι το modification των μηχανών αυτών προέρχεται από την Omega. Θέλω να τονίσω πως η πλειοψηφία των high end εκδόσεων της 2892 προέρχεται απευθείας από την ΕΤΑ και αυτό είναι το μόνο βέβαιο για το Seamaster. Την υπεροχή της Rolex 3135 που χτυπά μέσα στο Submariner θα τη τονίσω επιγραμματικά. Breguet hairspring, διπλή γέφυρα στο Balance, χρυσό Balance, microstela adjusting screws, ρυθμιζόμενη καθύψος γέφυρα Balance, 31 jewels (!), snap changing date at 12 midnight, power reserve 50h, καλύτερο φινίρισμα, αποδοτικότερος αυτόματος μηχανισμός κουρδίσματος. Ειδικότερα στη μηχανή υπάρχει μια μακροσκελής λίστα προτερημάτων που μπορώ να αναφέρω όσο αφορά τη σχεδίαση αλλά και τη ποιότητα του Rolex. Δεν μπορώ να το κάνω όμως γιατί χρειάζεται πολύ φωτογραφικό υλικό και τεχνικές εξηγήσεις.
Προσωπικά εκτιμώ και τα δυο ρολόγια για αυτό που αντιπροσωπεύουν και τα φοράω εξίσου τα ίδια χρονικά διαστήματα. Δεν έχω όμως καμία αμφιβολία για το ποιο είναι καλύτερο.
