Είμασταν δίπλα-δίπλα στα βραχάκια μπροστά από τον Φλοίσβο. Παρά την συννεφιά σε σχετικά χαμηλό ύψος, οι Γάλλοι κάνανε κουκλίστικα αεροβατικά, σε άψογους tight formations. Μάγκες τα παλληκάρια! Η θάλασσα γαλήνια, ακροβολισμένα τα σωστικά του Λιμενικού, χαζεύανε κι αυτοί τα Τσέχικα Albatros L-39C, που είναι υποηχητικά, διαθέτουν όμως εξαιρετικά πτητικά χαρακτηριστικά, και είναι γενικά ήπια και φιλικά στο χέρι του πιλότου. Το έδειξαν εξάλλου στις μανούβρες που σου άφηναν την αίσθηση ότι το αεροπλάνο γλυστράει στον αέρα σχεδόν βελούδινα... Οι ελιγμοί smooth, yet sharp & fast όπως θα έλεγαν τα ξαδέλφια τους οι Red Arrows, με τα πολύ παρόμοια Hawk.
Πριν λοιπόν έρθει η όμορφη ώρα που θα αγοράσω τον δικό μου Breitlingοέρωτα που λέγεται Cosmonaute, θα ευχηθώ από καρδίας το BJT να είναι πάντα ζωντανό και ακμαίο, να περιοδεύει και να χαρίζει απόλαυση στους απανταχού της γης λάτρεις του καλού ρολογιού και της Αεροπορικής Ιδέας!
