Ε καλά, σιγά το λάθος (νήμα). Τι Sίγμα τι Tαυ, ένα γράμμα δρόμος.
Αυτό που μετράει είναι η διαφορετικότητα.
Μια φορά πάω στο Βασίλη τον κομμωτή. Μαλλί ανέμελο, σουέντ μπουφάν κανελί με κρόσια κι έτσι. Όχι εγώ, αυτός.
- Πώς θα τα κάνουμε;
- Κοντά, αλλά να σου πω την αλήθεια ρε Βασίλη τα 'χω βαρεθεί κιόλας...
- Το αφήνεις πάνω μου; με ρωτάει, δείχνοντας και με τα δύο χέρια τον εαυτό του.
- Εντάξει, αλλά όχι τίποτα εξτρίμ..., εξηγούμαι εγώ.
Μετά από λίγο, χρατς χρις οι ψαλιδιές, αεικίνητος ο Βασίλης, την τελείωσε την κόμη. Κοιτάζομαι στον καθρέπτη, η μία πλευρά πάνω από το αυτί πιο κοντή, του 'χε φύγει ψαλιδιά, σαν τρόφιμος ψυχιατρείου ήμουν.
- Τι 'ναι αυτό ρε Βασίλη, εκεί αριστερά;
- Αυτό; Μα, η μαγκιά είναι στην ασυμμετρία, ... με διαβεβαιώνει. Αυτό που μετράει είναι η διαφορετικότητα.
