Αυτή δεν ήταν απλά μια τεράστια νίκη για τον ΠΑΟ. Ήταν πολλά περισσότερα. Ανάταση-συσπείρωση των απογοητευμένων οπαδών του, που επέστρεψε η περηφάνια στο βλέμμα τους, το είδα σε φίλους Παναθηναικούς, το είδα στον ανηψιό μου που ήρθε κλασσικά να σχολιάσουμε το παιχνίδι και για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό ήταν αυτός που έκανε την καζούρα στους γιούς μου. Ήταν μια νίκη που δίνει στα νέα παιδιά της ομάδας του Παναθηναικού την εμπειρία της κατατρόπωσης του αντιπάλου, σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον τους και το μέλλον της ομάδας τους αν το διαχειριστούν σωστά.
Από την άλλη μεριά εμείς δεχθήκαμε ένα σοκ που μας ταρακούνησε γερά. Πολύ περισσότερο κι από το 4-0 από την Αεκ πριν 5 χρόνια, μια και τώρα ήταν στην έδρα μας και από τον διαχρονικά βασικό μας αντίπαλο. Χρειαζόταν κι αυτό και σε μας και στους παίχτες μας. Για να σηκώσουμε μανίκια και να μην ξαναμπούμε στο γήπεδο με τουπέ και έπαρση. Δεν κωλώνουμε όμως, είμαστε γαύροι και έχουμε πετύχει περισσότερα απ'όλους τους άλλους μαζί!!!
Για να μας ανεβάσω, ιδού ένα βιντεάκι σημερινό, μετά δηλαδή το ντέρμπι, από έναν φίλο στον Καναδά τον Αχιλέα που δίνει μεγάλη μάχη για τον γιό του τον Γρηγόρη που έχει αυτισμό και που μέσω του αθλητισμού έχει βοηθηθεί πολύ.
https://www.facebook.com/pages/Gregory-Stavrou-Inspires/132256516857379 Προχθές για πρώτη φορά ο μικρός δεν ήθελε επουδενί να πάει στον σύνδεσμο να δουν το ντέρμπι. Προαίσθηση? Ποιός ξέρει? Ο Αχιλέας λοιπόν είναι τρελός με την ομάδα του, όπως πρέπει να είναι όλοι οι φίλαθλοι Ολυμπιακοί-Παναθηναικοί-Αεκτζήδες-Παοκτζήδες-Αρειανοί κλπ κλπ και στις χαρές και στις λύπες.
Δώσε γκάζια Αχιλέαααααα