Η Doxa δεν είναι Lada, ή Seat, οι οποίες πουλούν χιλιάδες αυτοκίνητα το χρόνο και τα βλέπουμε όλοι στο δρόμο. Η Doxa πουλάει στη χώρα μας 2-3 ρολόγια το χρόνο και αυτό μέσω Internet.
Άρα η Doxa είναι Caterham. Και φαντάζομαι ότι κάποιος που δουλεύει σε μια έκθεση της Mercedes, εύκολα δεν ξέρει την Caterham, χωρίς να μπορούμε να πούμε ότι δεν ξέρει τη δουλειά του. Υποχρέωσή του είναι να ξέρει τα αυτοκίνητα που πουλάει και τον ανταγωνισμό του: την BMW, την Αudi, την Jaguar κλπ.
Αν μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα καταστήματα που πουλούν ρολόγια στην Ελλάδα, ο υπάλληλος έχει την αποστολή, όταν καταλάβει ότι θέλεις καταδυτικό ρολόι, να σε κατευθύνει σε ένα Aquatimer, σε ένα Compressor Diving, σε ένα Sea Dweller (τουλάχιστον). Τι περιμένεις; Να σε ενημερώσει, ότι «ξέρετε υπάρχει και μια εταιρεία που έχει παράδοση στο χώρο, το ρολόι της το φορούσε και ο Κουστώ και μετά από 30 χρόνια ξαναβγάζει το ίδιο ρολόι στα 1.500 ευρώ, αλλά εμείς δεν το έχουμε;»
Με την ίδια λογική, πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο πολυτελείας, το καλύτερο της Αθήνας (εσείς το είπατε) και περιμένεις ο σερβιτόρος να γνωρίζει το μενού της πασίγνωστης μπυραρίας στη Mariahilferstrasse του Μονάχου και να σου την αναφέρει πριν σε αφήσει να διαλέξεις! Ή να αναπολήσει μαζί σου, πόσο ωραία λουκάνικα έχει η ταβέρνα του Μονάχου, όταν αυτός σερβίρει φουά γκρα;
Πας στο μαγαζί να αγοράσεις κάτι, ή να κάνεις τον έξυπνο στον πωλητή; Στόχος σου είναι να ενημερωθείς για αυτά που πουλάει, ή να τον ενημερώσεις για αυτά που δεν πουλάει και να αισθανθείς ωραία που ξέρεις κάτι που δεν ξέρει. Δεν ανέλαβε να σε ενημερώσει. Να σου πουλήσει θέλει.
Και τώρα, πάμε και παρακάτω: Από αυτούς που ανέλαβαν να σε ενημερώσουν, απαιτείς κάτι ανάλογο; Έχεις δει σε κάποιο ελληνικό περιοδικό, Doxa ή Sinn; Το WOW στο αφιέρωμα για τα καταδυτικά, που έχει, παρουσιάζει 20 ρολόγια που δεν εισάγονται, μεταξύ των οποίων και Doxa και Sinn.
Φιλικά
Φαντομάς
