Το θέμα μάλλον πλάτιασε αρκετά, αλλά διάβασα πολλές και διαφορετικές απόψεις, με άλλες συμφωνώ απόλυτα με άλλες διαφωνώ κάθετα.
Αυτό που έχω να πω εγώ ως συμπλήρωμα, είναι πως οι εκάστοτε καταστηματάρχες έχουν μείνει ακόμα στην δεκαετία του '80, όπου η ενημέρωση του κόσμου για τα κάθε λογής προϊόντα ήταν σχεδόν αποκλειστικά και μόνο από τις διαφημίσεις, τηλεοπτικές ή έντυπες.
Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς, όταν πήγα να δοκιμάσω το Χάμιλτον αλλά και το Φρεντερίκ Κονσταν, ότι και οι δύο καταστηματάρχες μου τόνισαν πως αυτό το ρολόι είναι αυτόματο, πως κουρδίζει με το κούνημα του χεριού και πως δεν χρειάζεται μπαταρία όπως τα κουάρτζ, αλλά κανένας από τους δύο δεν έκανε τον κόπο όχι μόνο να ακούσει αυτά που του έλεγα εγώ, πως έχω διαβάσει για το ρολόι, πως ξέρω την τιμή καταλόγου, πως δεν με ενδιαφέρουν τα κουάρτζ αλλά θέλω μόνο αυτόματο κ.λ.π., αλλά ούτε καν πρόσεξε πως αυτό το ρολόι που ακούμπησα πάνω στον πάγκο του, βγάζοντας το από το χέρι μου για να δοκιμάσω το δικό του, ήταν ένα αυτόματο ρολόι επίσης όπεν-μπακ, παρόλο που το ρολόι μου ήταν ακουμπισμένο στο πλάι (με την κορώνα κάτω δηλαδή και φαινόταν σχετικά εύκολα η "πλάτη" του).
Άρα όταν λοιπόν αυτός δεν συζητά καν καλύτερη τιμή και μου κάνει 10% έκπτωση, δικαίως και εγώ να σχηματίσω την άποψη πως αυτός νόμισε ότι εγώ μέχρι τώρα ζω σε βραχονησίδα και η πρώτη μου επίσκεψη σε πόλη είναι στο κατάστημά του, άρα είμαι ένα εύκολο "θύμα".
Και εκείνη την στιγμή και εγώ σκέφτηκα πως αυτός δεν μου κάνει καλύτερη τιμή όχι επειδή δεν βγαίνει οικονομικά, αλλά επειδή με θεωρεί ανίδεο... άρα δεν έχω λόγο να μείνω και να ψωνίσω από εκεί, πράγμα που θα έκανα ευχαρίστως αν είχε και αυτός διάθεση, όχι να μου κάνει την μεγαλύτερη έκπτωση που θα είχα βρει μέχρι τώρα, αλλά μια έκπτωση που να θεωρώ και εγώ ότι δεν αξίζει τον κόπο να ψάξω άλλο ή να περιμένω να ανέβω Αθήνα και να ψωνίσω το ρολόι από εκεί.
Παναγιώτης
