Ο Philippe Perret du Cray είναι ένας από τους σημαντικότερους δημοσιογράφους εξειδικευμένους στην Ωρολογοποιία. Είναι υπεύθυνος για την Γαλλική/Ελβετική  εκδοση του διεθνούς περιοδικού Revolution που εκδίδεται σε πολλές χώρες και θεωρείται ως το πλέον ενδιαφέρον στον κόσμο.

Έγραψε και δημοσίευσε μόλις πριν λίγες ημέρες ένα άρθρο για το τι τον εντυπωσίασε στην Έκθεση της Βασιλείας. Το ένα είναι το αουτσάιντερ που ακούει στο όνομα Swarovski, το άλλο είναι η Patek και το τρίτο (δεύτερο στην σειρά του κειμένου του) είναι τα νέα Seiko.

To κείμενό του δεν έχω δυστυχώς τον χρόνο να το μεταφράσω αλλά λέει ακριβώς τα ίδια που έγραψα και εγώ. Ότι η νέα συλλογή της ιαπωνικής εταιρείας θυμίζει τις ημέρες που επιβλήθηκε στην διεθνή αγορά και το πόσο καλοφτιαγμένο και σημαντικό είναι το ananta.

Να ενημερώσω τον D-etectiv-IRECTOR ότι αν και γνωρίζω προσωπικά τον Philippe Perret du Cray, έχουμε να μιλήσουμε πάνω από 4 μήνες και δεν είχαμε συνεννοηθεί για να «επιβάλουμε» την Seiko, διεθνώς. Μάλλον θα του τα «έχωσαν» και του Philippe....(ίσως)!!!

Ιδού το κείμενο:

«……Dragon japonais
Dans l’imaginaire de la plupart des gens, la haute horlogerie est l’apanage des Suisses. Et dans l’imaginaire de la plupart des Suisses, l’horlogerie japonaise rime avec le traumatisme du quartz et la crise des années 70. Mais comme nous le savons bien, la réalité tord régulièrement le cou aux idées reçues et l’horlogerie japonaise peut parfois rivaliser avec les plus prestigieuses maisons helvétiques!
C’est ce que j’ai pu constater une fois de plus en ayant le privilège de rencontrer pendant plus d’une heure Shu Yoshino, le responsable de la communication internationale du géant nippon Seiko.
Le premier constat est qu’on sait faire de très belles montres au Pays du Soleil Levant. La collection Ananta présentée cette année en est la brillante démonstration puisqu’elle met en avant tout le savoir faire horloger de Seiko (la collection est équipée de différents mouvements manufacturés, automatiques ou dotés de la technologie Spring Drive) tout en s’inspirant des valeurs traditionnelles du Bushido pour les formes et en respectant les valeurs de la haute horlogerie pour les finitions. Le tout à des prix très agressifs pour un tel niveau de qualité !
Le second constat est qu’il existe un profond décalage entre l’image que la plupart d’entre nous avons de Seiko (des montres électroniques et/ou mécaniques bon marché destinées « aux pays où il est parfois difficile de trouver une pile »), et la qualité des produits présentés. Shu Yoshino est parfaitement conscient du déficit d’image dont souffre Seiko et espère bien qu’Ananta contribuera à repositionner la marque à son juste niveau.
Mais au fond, qui imaginerait que l’honorable manufacture Seiko va sur ses 130 ans? Et qui se souvient qu’elle a présenté en 1969 son premier chronographe automatique (en même temps que Tag Heuer, Zenith et Breitling, les précurseurs helvétiques du genre)? Finalement, qui se rend compte de ce que représentent les quelques 13 millions de montres que ce géant produirait annuellement à lui seul? Pour avoir un élément de comparaison, la Suisse a exporté en 2008 26 millions d’unités (dont 16.5% de montres mécaniques pour les esprits chagrins qui rappellerait que Seiko produit essentiellement des montres à quartz). Et si on veut pousser un peu plus loin, ce serait quelques 153 millions de mouvements que Seiko a produit l’an dernier…
Assurément si elle avait été suisse, Seiko aurait tout d’une grande !!!.... »

Αφιερωμένο στον πρέσβη της Seiko στο φόρουμ, Giosou και στους «σαμουράι» Acid, giorgos mg, georges, koubilaihan και ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν, γιατί έχουν και τα κατάνα και δεν είναι να παίζεις…

Φιλικά

Κωστής

ΥΓ. Να μεταφράσω μόνο ότι ολόκληρη η ελβετική ωρολογοποιία παρήγαγε πέρσι 26 εκατομμύρια ρολόγια από τα οποία μόνο τα 4 εκατομμύρια ήταν μηχανικά, ενώ η Seiko μόνη της παρήγαγε 153 εκατομμύρια μηχανισμούς…..

ΥΓ 2 Μήπως τελικά δεν φταίει ότι εγώ ήμουν τόσο άσχετος και εντυπωσιάστηκα george_, αλλά τα νέα Seiko έχουν μια ποιότητα ανώτερη αυτής που ο καθένας θα φανταζόταν;

Πολλοί από εμάς πριν καταλήξουμε στην αγορά ενός ρολογιού έχουμε περιπλανηθεί σε μια διαδρομή που πέρασε από περισσότερα του ενός μοντέλα. Στο τόπικ αυτό μπορείτε να γράψετε ανάμεσα σε ποια ρολόγια διαλέξατε αυτό που τελικά αγοράσατε. Έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιά ρολόγια μπορεί να προκύπτουν για τον καθένα ως ανταγωνιστικά.

Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω πρώτος και να μιλήσω για το πρώτο σημαντικό ρολόι που αγόρασα στην ζωή μου το 1999. Μέχρι τότε το καλύτερο ρολόι μου ήταν το Memovox της JLC, που βέβαια είναι ένα πολύ ωραίο και σημαντικό ρολόι, αλλά η επαφή που είχα μέσω της πρώτης μου έκθεσης VIW το 1998 με ώθησε στο να θέλω να αποκτήσω και εγώ κάτι καλύτερο, κάτι που να περιλαμβάνει έναν πιο πολύπλοκο ή σπάνιο μηχανισμό.

Το πρώτο ρολόι που σκέφτηκα ήταν το μοντέλο Saltarello της Vacheron Constantin, το οποίο είχε μόλις παρουσιαστεί και το είχαν δει όλοι μόνο σε φωτογραφίες. Το ρολόι είναι τύπου heures sautantes / jumping hours / saltarello (αντίστοιχα σε γαλλικά / αγγλικά / ιταλικά και μας δείχνει την ώρα σε παραθυράκι (guichet) στο 12 και τα λεπτά με έναν ιδιαίτερο δείκτη retrograde, ενώ το καντράν του είναι χαραγμένο σε σχέδιο ηλιαχτίδων. Είχα διαλέξει το μοντέλο από λευκό χρυσό, ενώ η κάσα του έχει σχήμα tonneau. Το καντράν του από λευκό χρυσό επίσης έχει μια εντυπωσιακή χάραξη σε σχήμα ηλιακτίδων.



Λίγο καιρό μετά ο Christian, υπεύθυνος της IWC για την Ελλάδα επισκέφθηκε την Αθήνα και φορούσε στο χέρι του το πολύ όμορφο μοντέλο Novecento το οποίο στην παραλληλόγραμμη κάσα του φιλοξενούσε όλες τις ενδείξεις του ημερολογίου, ενώ ο μηχανισμός του ήταν τύπου Perpetual Calendar. Μου άρεσε περισσότερο σε κόκκινο χρυσό, αν και δεν ήταν το κόκκινο χρώμα ακόμη στην μόδα.



Τότε ακριβώς με κάλεσε η Jaeger LeCoultre στο εργοστάσιό της στο Le Sentier για να παρακολουθήσω ένα τριήμερο μάθημα ωρολογοποιίας με δάσκαλο τον πολύ σημαντικό ωρολογοποιό Sylvain Golay και αντικείμενο την κατασκευή του μηχανισμού του Reverso, calibre 822. Το μάθημα ξεκίνησε από τον υπολογιστή και κατέληξε την Τρίτη ημέρα στην προσωπική εμπειρία του να σταματήσεις ένα ρολόι που δουλεύει και να αφαιρέσεις περί τα 40 εξαρτήματα και μετά να τα επανατοποθετήσεις με την σωστή σειρά και το ρολόι να ξαναπάρει ζωή, μέσα από τα χέρια σου. Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική και βέβαια είναι περιττό να πω ότι ερωτεύθηκα το Reverso για πάντα. Επιστρέφοντας στην Αθήνα αποφάσισα να αγοράσω το πρώτο μου Reverso και διάλεξα το μοντέλο Art Deco, που πλέον δεν παράγεται και το οποίο έχει σχεδιάσει ο ίδιος ο Sylvain Golay. Μάλιστα του ζήτησα να μου υπογράψει το ρολόι και έτσι το ρολόι μου είναι το μοναδικό στον κόσμο που φέρει την υπογραφή του μεγάλου ωρολογοποιού, χαραγμένη στην βάση της κάσας του. Στο ίδιο ταξίδι ζήτησα από τον Sylvain να μου χαρίσει δύο πλατίνες (βάσεις) του calibre 822, τις οποίες μετέτρεψα σε μανικετόκουμπα (ετοιμάζεσαι warover για την κόντρα στα μανικετόκουμπα;). Επίσης τον ίδιο καιρό μου έφτιαξε ένας τεχνίτης του Καίσαρη και την χειροποίητη αγκράφα ζώνης στο σχήμα της κάσας του Reverso από κόκκινο χρυσό.

Το Art Deco το διάλεξα γιατί τονίζει την αντίθεση ανάμεσα στις στιγμές όπου ο χρόνος είναι σηματνικός και τις άλλες που τον ξεχνάς. Στο γραφείο τα φοράς από την μπροστινή πλευρά και στο εστιατόριο ή στην βόλτα με την κοπέλα σου το φοράς από την πίσω πλευρά, όπου κυριαρχεί η θέα στον μηχανισμό, αλλά δεν βλέπεις την ώρα.





Φιλικά

Κωστής

ΥΓ. Αν θέλετε κάθε ένας που θα γράφει την ιστορία μίας επιλογής ρολογιού, θα θέτει και μία ερώτηση σχετική με το ρολόι.

Εγώ θα ρωτήσω: Πως λέγεται στα γαλλικά η πίσω πλευρά της κάσας του Reverso, η οποία μένει σταθερή στο χέρι, όταν περιστρέφουμε το ρολόι και πάνω στην οποία είναι χαραγμένη η υπογραφή του Sylvain στο δικό μου;

Μόλις γύρισα από την Βασιλεία.

Είδα ρολόγια από 150 ευρώ μέχρι 500.000 ευρώ.

Πάνω στο τραπέζι και κάτω από το τραπέζι. (Αυτά που κάποιες εταιρείες φέρνουν κάθε χρόνο στην έκθεση για να "ψαρέψουν" την γνώμη ανθρώπων που εμπιστεύονται και να συνεχίσουν την προετοιμασία για την επόμενη χρονιά).

Ποιό ρολόι φαντάζεστε οτι με εντυπωσίασε, με εξέπληξε, με ενθουσίασε ποιό πολύ, θα ήθελα να φορέσω και βέβαια πιστεύω οτι θα παίξει έντονο ρόλο στην εξέλιξη του χώρου;

Περιμένω τις απαντήσεις σας.

Φιλικά

Κωστής

O ωρολογοποιός Jean Marc Wiederrecht και ο σχεδιαστής Eric Giroud σχεδίασαν για τον Οίκο Harry Winston στο πλαίσιο της συλλογής Opus το 9ο μοντέλο της σειράς στο οποίο δύο ....ερπύστριες κατασκευασμένες από διαμάντια μας δείχνουν την ώρα!!!!!!!!!

Θαυμάστε:

http://watch-happening.blogspot.com/2009/03/baselworld-2009-harry-winston-opus-9.html

Φιλικά

Κωστής

Και στο 70.50 γράφει στις ενδείξεις του ρολογιού Ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα. Ενώ στην περιγραφή του χρονογράφου γράφει με λεπτά σε βάση των 30 και ώρες σε βάση 12ωρη. Για δευτερόλεπτα δεν λέει. Πρέπει να ρωτήσει κάποιος. Αν θέλετε επειδή μιλάω γερμανικά, θα πάρω αύριο να ρωτήσω, χωρίς τίποτε άλλο, μόνο για τα δύο μοντέλα που είναι τα δευτερα του ρολογιού και που του χρονογράφου.

Για το γερμανικά 'η αγγλικά πρέπει να το σκεφτείτε όλοι.

Θα έχετε από Δευτέρα έως Κυριακή

MONtag, DIEnstag, MITtwoch, DONnerstag, FREitag, SAMstag SONntag

Φιλικά

Κωστής

Έβαλα τελικά ένα ρολόι στο μηχάνημα  και μετά από τρία 24ωρα το ρολόι "κέρδισε" 2 δευτερόλεπτα!!!

Το ρολόι είναι IWC Portuguese Perpetual Calendar Platinum Limited to 250 και το φοράω 5 χρόνια και το μηχάνημα είναι Underwood, από τα καλύτερα της αγοράς.

Φιλικά

Κωστής

ΥΓ. george_ όλα αυτά τα ποστ που έγραψαν διάφοροι και εγώ και αφορούν την μέτρηση απο εμάς τους ίδιους των ρολογιών μας, δεν θα έπρεπε να γίνουν ένα τόπικ; Προτείνω τίτλο "Πάτε μπροστά ή πίσω και πόσο"