Νά'σαι καλά.
Οι dealers ποτέ δεν δίνουν καλές τιμές.
Στο 5712 δοκίμασα τα νερά για την περίπτωση στην οποία κάτι πάει στραβά (testing the water) και μου έδιναν από 33,000 - 35,000 Σιγκαπουριάνικα. Πιθανώς να μπορούσα να πάρω και 36,000 - το ρολόι είχε αγοραστεί 43,000 πέρυσι τον Απρίλιο και κατά τύχη πουλήθηκε 41,300 τώρα (τη στιγμή που σήμερα με 40,500 παίρνεις ολοκαίνουργιο σφραγισμένο εδώ). Ειδικά αυτό το μοντέλο το πουλάνε σε μισή με μία ώρα το πολύ, ένα-δυό τηλέφωνα θα κάνουν και θα το δώσουν 39,000 πριν κλείσουν για τη μέρα. Το ζητά όλος ο κόσμος και δεν υπάρχει πουθενά στοκ.
Το καλό εδώ είναι ότι αυτός ο τύπος (ο Goldman) είναι νέος, δούλευε υπάλληλος σε ένα μαγαζί δίπλα και πριν 2-3 μήνες άνοιξε το δικό του μαγαζί. Προσπαθεί να μαζέψει δημοφιλή κομμάτια, μου έκανε ένα αξιοπρεπές deal στο Da Vinci, έβαλα ένα και κάτι χιλιάρικο Ευρώ και πήρα το 8 days Reverso JLC (πού να το ξεφορτωθείς το IWC...) O Goldman είναι ακριβώς απέναντι (ο διάδρομος τους χωρίζει, 3 μέτρα πλάτος) από τον μαφιόζο
Russel ο οποίος έχει πάρα πολλά και πολύ βαριά pre-owned κομμάτια (από 'κει πήρε ο Σαμ το διαμαντένιο ΑΡ, το οποίο ήταν στην προσωπική συλλογή του Russel).
Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία και τις δικές του ανάγκες ή επιθυμίες. Εγώ έχω το πανέμορφο Breitling το οποίο είναι ουσιαστικά χωρίς χαρτιά. Τού'χω φτιάξει 2-3 καλά straps αλλά δεν το φοράω. Πολύ ωραίο στον καρπό. Θέλω όμως την περιπέτεια, και σε 7 εβδομάδες φεύγω απο εδώ. Το Πανέρι μπορώ να το πάρω και αργότερα, δεν υπάρχει λόγος βιασύνης. Αλλά δεν θέλω να αφήνω πίσω πράγματα, ούτε έχω χρόνο να το βάλω στο Σιγκαπουριάνικο φόρουμ και να περιμένω, νά'ρχεται ο κάθε καραγκιόζης να μου λέει στο WhatsApp "
what is your best price?". Θα το πάρω τώρα, θα του φτιάξω άλλα δύο τοπ λουριά, κλείσαμε. Έκανα μία πολύ δραστική αλλαγή στη συλλογή, και τώρα έχω κομμάτια και για περιπέτεια αλλά και για πιό βαριές καταστάσεις. Προσπάθησα να τα γυρίσω όλα (κι ακόμη προσπαθώ) σε full set, ώστε αν θελήσω να τα πουλήσω να μην έχω μετά το μπελά "...
α, δεν έχεις κουτί, δεν έχεις χαρτιά..."
Τώρα, αν ο ντίλερ δίνει λίγο πάνω, λίγο κάτω, δεν το κοιτώ. Άλλος θα σκεπτόταν αλλιώς. Εγώ παίζω με την πλάτη στον τοίχο αναφορικά με το χρόνο που έχω εναπομείναντα εδώ. Μπορώ μετά (γιατί θα ταξιδεύω) να περάσω από εδώ και να φτιάξω ό,τι λουρί θέλω αλλά ξέρω ότι θα έχω τόση δουλειά που ούτε 1-2 ώρες δεν θα έχω για να πάω στα μαγαζιά. Για τα Πανέρια δεν μου κάνει διαφορά αν θα είναι 356 ή 346, ένα θέλω νά'χω να το ζήσω κι αυτό. Απλά πράγματα. Η ζωή είναι μικρή. Αν κοιτάς και τα 10-15 Ευρώ, κάπου κάποτε χάνεις όλο το δάσος, εν γένει βέβαια η προσεκτική οικονομία και κατανάλωση είναι σημαντικός παράγοντας.
Πάλι έγραψα πολλά, ε?
