Άρη δυστυχώς είναι η πληγή των πολιτικών, ασχέτως απόχρωσης. Άμα βάλουν δικό τους άνθρωπο σε κάποια θέση θα την ακούσουν από τους απέναντι, πως βολεύουν δικούς τους, ανεξαρτήτως αν είναι ικανός ή όχι. Απ' την άλλη αν διατηρήσουν σε μία θέση κάποιον εκτός κόμματος ή βάλουν κάποιον άλλης παράταξης σε μία θέση θα την ακούσουν από τους μέσα, πως βάζουν λαμόγια ή πως καταντήσαν να είναι μία αντίπαλη παράταξη, ανεξαρτήτως αν είναι ικανός ή όχι. Κι αυτό δυστυχώς είναι μία πληγή και της κοινωνίας. Στο δημόσιο και βεβαίως στον ιδιωτικό τομέα. Κοιτάμε την απόχρωση-συντοπιότητα-σχέση κι όχι την ικανότητα-καταλληλότητα. Πόσες φορές είδαμε το κομματόσκυλο, το συγχωριανό, τον ξάδελφο, την γκόμενα σε μία θέση που δεν την άξιζε; Και πόσες φορές ακούσαμε αρνητικά σχόλια για κάποιον διευθυντή γαι την επιλογή του επειδή δεν έβαλε τον "δικό τους" άνθρωπο κι ας ήταν καλή η επιλογή του; Έτσι δουλεύουν τα πάντα. Στη δημόσια υπηρεσία, στη βιομηχανία, στο λιανεμπόριο, στην παροχή υπηρεσιών, στα κόμματα.
