Το ένα καλύτερο από το άλλο! 
Πολύ επιτυχημένες επιλογές, Πάνο καλοφόρετα!
Ευχαριστώ Σπύρο
Εντυπώσεις....
Είναι ψιλοσκληρούτσικα, ειδικά το saddle.
Κάτι που φοβόμουνα από τις φωτό βγήκε και στ' αλήθεια. Η Simona κάνει τις τρύπες ψηλά και όχι προς την άκρη της ουράς του λουριού με αποτέλεσμα να είμαι στην προτελευταία και την τελευταία τρύπα και στα 2 λουριά, ενώ υπάρχουν ακόμα 4 τρύπες στην λάθος κατεύθυνση !!!! Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στο Manifature Firenze, όπου όλες οι τρύπες είναι προς την ουρά και το βάζω στην πρώτη πρώτη προς την κάσα και ακόμα είναι χαλαρό
Επειδή το saddle είναι σκληρούτσικo δεν αγκαλιάζει ακόμα τον καρπό αλλά κάθεται ψιλοκάθετα στην κάσα.
Για να περάσει κάτω από το σταθερό θηλύκι θέλει πολύ τσάκισμα η ουρά με αποτέλσμα να "ψιλοσπάει" η μαύρη επεξεργασία στα πλάγια του λουριού.
Το μεγάλο πλεονέκτημα του saddle μετατρέπεται ταυτόχρονα και σε μειονέκτημά του. Η τελειότητα στην εμφάνισή του που οφείλεται στην έλλειψη ραμμένης κλωστής, το κάνει σούπερ ευαίσθητο και "μαρκάρεται" αμέσως με την πρώτη επαφή από την μπούκλα.
Επίσης είναι 27+ και θέλει μεγάλη πίεση για να μπει στο 372, ενώ το μαμίσιο 27 μπαίνει με την μία στο 372. Ακόμα δεν το βάζω στο 372 για να μην του πατσαβουρίσω τις άκρες.
EDIT : Επίσης επειδή είναι 27+ , είναι στο όριο των συρμάτων του ραδιομιρ με αποτέλεσμα, ενώ δεν είναι παχύ, να φτάνει σε επαφή (ελαφρά) με την κάσα κάτι που το σιχαίνομαι γιατί το δέρμα κάνει σημάδια στο ατσάλι.....απίστευτο , ε ;!;!
Το καλύτερο λουρί μου στο 372 (Alatamrea) το έδωσα ακριβώς για τον λόγο αυτό.....εκεί όμως ήταν κολλημένο στην κάσα....
Η αρχική αίσθηση είναι αντίθετη απ΄αυτό που περίμενα. Ο κροκόδειλας κάθεται καλύτερα κι έχει καλύτερη αίσθηση, ενώ αυτό το περίμενα από το whiskey saddle.
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν.
