Μόλις είδα την καινούργια ταινία του Παπακαλιάτη - στα πλαίσια εκπλήρωσης συζυγικής υποχρέωσης..
Για το έργο νομίζω δεν χρειάζεται να πει κανείς κάτι, πέρα από το ότι ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα η επιλογή στο cast και μιας όμορφης παρουσίας στο ρόλο μιας Σουηδέζας businesswoman:
(αν θυμηθώ, κάποια στιγμή θα ανεβάσω στο σωστό νήμα μία ΠΟΛΥ ανώτερη συμπατριώτισσά της Ουγγαρέζα που της μοιάζει..)
Οπότε συνεχίζω την αναφορά στον Μπέργκμαν και σε μία δεύτερη περίφημη ταινία του που αυτές τις ημέρες ξαναείδα.
"Σκηνές από έναν Γάμο".
Τολμώ να πω ότι ο τίτλος κατ´ακριβολογία θα έπρεπε να είναι "Σκηνές από έναν
Σουηδικό γάμο", λόγω κάποιων αντιδράσεων που καταγράφονται στην ταινία, τελείως εξωπραγματικών για τη συμπεριφορά λαών -πλην Σκανδιναβικών (π.χ. ο σύζυγος ανακοινώνει ότι έχει ερωμένη και μία από τις πρώτες αντιδράσεις της συζύγου ήταν να προθυμοποιηθεί να του φτιάξει τη βαλίτσα..
).
Αυτό όμως σε τίποτα δεν μειώνει την αξία του καταπληκτικού αυτού έργου.
Με κύρια εργαλεία το "χειρουργικό" σενάριο και δύο πολύ δυνατούς ηθοποιούς (Ερλαντ Γιόζεφσον και Λιβ Ούλμαν) ο Μπέργκμαν επιχειρεί συγκλονιστική διερεύνηση των επιπτώσεων που έχει στη ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού η κύρια δέσμευση που επιβάλλει ο θεσμός του γάμου, που ταυτόχρονα συνιστά και μια από τις πιο αφύσικες καταστάσεις για τον άνθρωπο, που δεν είναι άλλη από την μονογαμία.
Έργο, αενάως διαχρονικό.