Θα σου πω, αδελφέ Χαρίλαε : Πρώτον, ιστορικά, μπλε dial σε 62ΜAS δεν συνέβη ποτέ. Δεύτερον, πάλι ιστορικά, η 6217 του αυθεντικού 62ΜAS δούλευε σε 18.000 bph και εδώ έχουν χώσει πονηρά (σαν δικαιολογία, υποψιάζομαι, για τον υπερδιαπλασιασμό της τιμής πώλησης μέσα σε τρία χρόνια) την ταχύπαλμη 8L55, η οποία μόνο στην επανέκδοση του 6159 (aka SLA025/SLA039) στέκει. Δηλαδή, ιστορικά το ρολόϊ είναι κουκουρούκου και γι' αυτό δεν τολμούν να το αποκαλέσουν reissue, παρά tribute, λέει.
Ξεχνώντας περιορισμένες εκδόσεις και ιστορικές αυθαιρεσίες, ως ρολόγια, όλη η τριλογία (SLA037, SLA039 SLA041)τα σπάει, δεν αντιλέγω. Ακόμη και στην κατηγορία των 6.000-7.000 €, ακόμη και τόσο ψηλά, δύσκολα θα βρεθεί ελβετός ανταγωνιστής με τέτοια ποιοτικά χαρακτηριστικά. Το θέμα όμως είναι οτι πλέον η ψαλίδα έχει κλείσει και ότι η SEIKO, συνειδητά προφανώς, απεμπολεί το παραδοσιακό πλεονέκτημά της, της ελκυστικής τιμής έναντι των ελβετικών. Όταν από αουτσάϊντερ γίνεσαι μέϊνστρημ, ε, κάπου την ψωνίζεις. Καλά λέω που προλάβαμε αυτά τα χρόνια και μαζέψαμε τα κομμάτια που θέλαμε σε ανθρώπινες τιμές, διότι εφεξής θα πέφτει πέλεκυς. Πάμε τώρα για το επόμενο αουτσάϊντερ πριν γίνει κι αυτό φίρμα...
