Κοίταξε,
Τα ρολόγια αυτά (για το Limited Edition κομμάτι της υπόθεσης μιλώ) έχουν appeal κυρίως σε αυτούς που κυνηγούν τη συγκεκριμένη έκδοση.
Δηλαδή, για να ψάξεις και να πας να χτυπήσεις τέτοιο κομμάτι επί τούτου, πρέπει να το θέλεις πάρα πολύ. Πρέπει να το ψάχνεις καιρό, και να ψάχνεις συγκεκριμένα αυτό.
Στο pre-owned market, το Limited Edition μέρος της ιστορίας δεν ενδιαφέρει την πλειοψηφία των αγοραστών - εκτός κι αν πετύχουν αυτό το ρολόι σε τιμή και κατάσταση ίδια με ενός κλασικού μαύρου Big Pilot. Τότε θα το πάρουν. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Το Watchfinder δεν έχει πληρώσει πάνω από 6 με 6μιση χιλιάρικα γι'αυτό το κομμάτι, σε αυτόν από τον οποίο το πήρε. Βγάζουν πάρα πολλά χρήματα αυτοί οι τύποι, οι τιμές στις οποίες πωλούν είναι από σχετικά ως ιδιαίτερα υψηλές. Δέχονται διαπραγμάτευση αλλά όχι πολύ. Φυσικά εκεί στο Λονδίνο υπάρχουν πολλοί χειρότεροι (που πωλούν πιό ακριβά δηλαδή).
Για το κομμάτι της μεταπώλησης, σκέψου απλά πόσο θα το έβαζες το ρολόι αν έμπαινε αγγελία σε κάποιο φόρουμ... Πες ότι το αγοράζεις, το φοράς 2-3 χρόνια, και μετά σκέπτεσαι να πας σε κάτι άλλο. Δεν ξέρω αν θα μπορούσες να το δώσεις πάνω από 8 με 8μιση χιλιάρικα. Κι αν κατάφερνες να το δώσεις τόσο, θα έπρεπε να θεωρείς τον εαυτό σου πάρα πολύ τυχερό. Δύο χιλιάρικα χασούρα σε τέτοιο κομμάτι τρίτο χέρι, και να τό'χεις ευχαριστηθεί και 2-3 χρόνια, λόττο και μην το πεις πουθενά.
Αλλά είπαμε: αν σου αρέσει το συγκεκριμένο και θα το κρατήσεις, τίποτε από τα παραπάνω δεν έχει νόημα. Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορεί κάποιος να κινείται με ατσάλινα Ρόλεξ ή Ωμέγα όλα τα χρόνια. Θέλουμε και κάτι διαφορετικό. Είναι απόλυτα φυσικό. Ρολόγια όπως το ΒΡ δίνουν κάτι το διαφορετικό. Γι'αυτό και η πιό καλή τους χρήση είναι ως μέρος μιας μικρής ή μεγάλης συλλογής, να φοριούνται σε εναλλαγή με άλλα κομμάτια και επίσης να μην υπάρχει ανάγκη να πουληθούν. Δηλαδή έχεις 3-4-5 κομμάτια, και τα κρατάς, τα χαίρεσαι, πας έτσι για μιά δεκαετία και βάλε (ως γενικό παράδειγμα).
Αν με τέτοιο ρολόι βγεις έξω και πας να το δώσεις, ειδικά αν θες τα χρήματα γρήγορα για να πάρεις κάτι άλλο, ετοιμάσου για μεγάλο σκίσιμο. Και πολύ πόνο. Σχετικά ακραία περίπτωση, αλλά να τα λέμε όλα. Εγώ όλα αυτά που σου γράφω τα έχω ζήσει στο ακέραιο, έχω χάσει δεκάδες χιλιάδες Ευρώ με τη βιασύνη που είχα όταν και όπως φλιπάριζα. Στο pre-owned market μόνο Rolex, AP, PP σου δίνουν ως επί το πλείστον δύναμη όταν πουλάς, εκτός κι αν μιλάμε για κάποιο πολύ ξεχωριστό κομμάτι (λ.χ. ένα απλό ατσάλινο Ingenieur που είχε βγάλει η IWC σε 200 κομμάτια για την Ιαπωνική αγορά πριν χρόνια, με ένα απίστευτο salmon dial - αυτό είναι πραγματικό και δυσεύρετο LE).
Έχω ένα στενό φίλο (το έχω ξαναπεί αλλά δε γράφω συχνά πιά, οπότε θα επαναλάβω) ο οποίος είναι από εφοπλιστική οικογένεια. Είχε ο άνθρωπος την τύχη παλαιότερα να μπορεί να κάνει αγορές πολύ δυνατών κομματιών. Έχει τα πάντα, περίπου 40 κομμάτια, ό,τι θες, ΑΡ RO skeleton 39mm, Breguet Tradition RG, AP ROO LE, DD II WG black wave dial, UN Freak (το πρώτο, YG), ALS Lange 1 WG, κλπ. Μου είπε μία μέρα, "...δεν υπάρχει πιό καλό, πρακτικό, λιτό, και ωραίο ρολόι από ένα Rolex Sub No Date... ...Αν ήθελα να μείνω με ένα ρολόι, αυτό θα κράταγα, κι αυτό σε συμβουλεύω κι εσένα να πάρεις, μην πας σε χρυσό Ρόλεξ, δεν έχεις λόγο..."
Το πρόβλημα είναι πως αυτός έχει κάνει το ταξίδι του, έχει φορέσει τα χρυσά και τα ξεχωριστά κομάτια του. Και φυσικά καταλαβαίνει (όπως κατάλαβα και εγώ) πως ένα ατσάλινο Ρόλεξ είναι ό,τι πιό εύκολο, σχετικά όμορφο κι οικονομικό αλλά και ταυτόχρονα χρηστικό για έναν άντρα. Άγιοι δεν είναι, έτσι; Να το λέμε αυτό. Για τη Ρόλεξ μιλώ. Μυστικιστές, ελέγχουν την αγορά πολύ σφικτά, έχουν τρελαθεί στο χρήμα, κλπ. Αλλά τί να κάνουμε.
Δεν ξέρω ακριβώς τί φοράς, αλλά βλέπω εκεί στις τελευταίες γραμμές ότι μιλάς για "...προσθήκη 3ου Sub..." Όχι. Αυτό μην το κάνεις αν κοιτάς να αποκτήσεις εμπειρίες στον καρπό σου. Τρίτο ρολόι σε ίδιο ακριβώς στυλ σαν τα άλλα δύο, δεν θα σου δώσει πολλά. Ή ναι, πάρτο, αλλά ξεφορτώσου τουλάχιστον το ένα από τα άλλα δύο. Όταν έχεις ένα Sub two-tone τότε τα δύο άλλα ατσάλινα Sub δεν έχουν πολλά πράγματα να σου δώσουν. Αν κοιτάς μόνο τα χρήματα και τη μεταπωλητική αξία τότε πάρε αυτό αντί για το ΒΡ, όμως εδώ πλέον μιλάμε για χρηματιστήριο και όχι για ειλικρινή ωρολογιακή ευχαρίστηση.
Έχω άλλο φίλο που παίζει ακριβώς αυτό το παιχνίδι, και κυκλοφορεί με Suunto D9 (που του το έχω χαρίσει, ολοκαίνουργιο) αλλά και G-Shock. Έχει τα ατσάλινα Ρόλεξ στο χρηματοκιβώτιο (όλα τα sports models, συμπεριλαμβανόμενου του Daytona) από 2 ή 3 φορές το καθένα, όλα με stickers. Τα έπαιρνε ένα-ένα από το 2004, duty free, στην Ασία. Τα βγάζει, τα φορά μιά φορά το χρόνο, και καμαρώνει σα μικρό παιδί. Τί να πεις πραγματικά δηλαδή. Ερχόταν στη Σιγκαπούρη για δουλειά, τότε που ήμουν εκεί, κι έβλεπε τα ΑΡ και ΡΡ που φόραγα και του έτρεχαν τα σάλια, τον έβλεπες. Μπορούσε να πάρει κι αυτός ΑΡ ή ΡΡ, αλλά τσιγκουνευόταν. Όμως με τα Ρόλεξ ο τύπος έκανε τοποθέτηση, δεν μπορείς να μην του βγάλεις το καπέλο σ'αυτό το σημείο. Δηλαδή, θέλω να πω, τί να τα κάνεις τα λεφτά αν δεν τη ζεις τη ζωή, αν δεν ταξιδέψεις κι αν δεν ρισκάρεις.
Του λέω, "...πούλα μου ένα Sub..." (γιατί τώρα δεν πάω έξω να το πληρώσω 30% πάνω καινούργιο) και μου απαντά "...όχι, δεν τα πουλάω..." Δεν δίνει γιατί το μυαλό του είναι στα αργύρια, τά'χει πάρει όλα τα Sub και LV τέσσερα και πέντε και έξι χιλιάρικα, και τις ατσάλινες pre-ceramic Ντειτόνες εννιά και δέκα χιλιάρικα. Τώρα έχουν τριπλασιαστεί όλα αυτά, και νιώθει ότι έγινε εκατομμυριούχος. Αυτός είναι από τους τύπους που δεν θα αγόραζαν ποτέ από το Watchfinder. Ούτε καν από τον AD που έχω στη Σιγκαπούρη θα αγόραζε, εκεί που πήρα τα δύο Patek. Αυτός είναι από εκείνους που έχουν το χρήμα ζεστό και περιμένουν να χτυπήσουν, μόλις βρουν κάτι από γνωστό σε πολύ χαμηλή τιμή. Η Ασιάτισσα γυναίκα του ξέρει την προισταμένη σε γνωστό duty free department store και πριν έρθουν τα μοντέλα την ειδοποιούν, οπότε πέφτει το έμβασμα και βάζει το μαγαζί το ρολόι στην άκρη... Μόνο έτσι.
Εγώ πήγαινα σα μ***κας και υποτίθεται 'έχτιζα σχέση' με τον AD. Παπ**ια μάντολες, και να βράσω το ομολογουμένως πολύ καλό discount. Και με αξίωσε ο Θεός να βρω κι έναν πολύ έμπιστο pre-owned dealer, που μπορεί να μου φέρει ανεπανάληπτα κομμάτια σε σπέσιαλ τιμές (το Dato αλλά και το χρυσό President της μητέρας μου που πήρα από αυτόν το '15 είναι κλασικά παραδείγματα). Όλοι αυτοί εκεί έξω όμως, οι retailers, είναι κομμάτι του συστήματος. Ζουν από αυτό. Δεν υπάρχουν σχέσεις. Τί 'σχέσεις'; Σχέση έχεις με ένα πραγματικό σου φίλο, έχεις με την κοπέλλα σου, όχι με εμπόρους. Όταν πας να πάρεις ένα ρολόι, θα το πάρεις όσο πιό φθηνά γίνεται, και με την επίσημη εγγύησή του - τελεία και παύλα. Και θα σου μιλούν με το σις και με το σας, όχι να σου έχουν κατεβασμένα τα μούτρα (Ελληνικό, Ευρωπαικό και mainland Κινέζικο γνώρισμα). Εσένα σου κάνει χάρη κανένας όταν τσακίζεσαι να ταξιδέψεις 65 χιλιόμετρα μες στις γιορτές για να πας να δεις έναν ασθενή; Εμένα μου κάνει χάρη κανείς όταν πάω να κάνω επιθεώρηση σε πλοίο; Κ.ο.κ.
Το κάθε τι στη ζωή έχει το κόστος του. Το ΑΡ και το ΡΡ δίνουν άλλο αέρα, άλλη αίσθηση στο χέρι, γι'αυτό και κοστίζουν όσο κοστίζουν. Είναι κομμάτια που τα εκτιμάς 1-2 μήνες αφ'ότου τα αγοράσεις, ξυπνάς μιά μέρα και λες "...ρε φίλε, τί πραγματική ρολογάρα πήγα και αγόρασα..." Υπ'όψιν, τη στιγμή που το λες αυτό μέσα σου, είσαι ο ίδιος μ***κας που ήσουν και πριν πάρεις το ΑΡ/ΡΡ, το ρολόι δεν σε αλλάζει. Απλά είναι κάτι όμορφο στον καρπό σου, τίποτε άλλο. Δεν σε κάνει καλύτερο ή χειρότερο ως άνθρωπο, είναι μεν ένα ηθικό 'μπράβο' προς εσένα αλλά δεν είναι εσωτερικό, είναι υλιστικό επίτευγμα. Το εσωτερικό επίτευγμα το έχεις ήδη καταφέρει πριν πάρεις το ρολόι... (ό,τι κι αν ήταν αυτό, λ.χ. η επιχείρηση που έκανες, το παιδί που έφερες στον κόσμο, η προαγωγή που πήρες, κλπ.)
Το ΒΡ είναι ένα βήμα εμπρός για εσένα. Αλλά αγοράζοντας από το Watchfinder δεν αγοράζεις σε καμμία περίπτωση ιδιαίτερα φθηνά. Και γυαλισμένο ρολόι, έστω και λίγο, ίσως να το απέφευγα. Αλλά τί κάνω εγώ δεν έχει σημασία. Οι pre-owned ευκαιρίες είναι αλλού, και σε τέτοιο ρολόι για να χάσεις μετέπειτα όσα λιγότερα γίνεται, πρέπει τώρα να το βρεις ευκαιρία. Μόνο έτσι. Στα φόρουμ (κυρίως στο εξωτερικό) αν μπορείς να το στείλεις σε γνωστό σου εκεί, ή μέσω κάποιου γνωστού/συγγενή εδώ που ίσως να δίνει ένα καλό ρολόι σε καλή τιμή, ή σε κάποιο μαγγιώρικο pre-owned shop (π.χ.) στη Yokohama της Ιαπωνίας (τό'χω ζήσει κι αυτό, γι'αυτό το γράφω, περπατούσα ανέμελος και πέτυχα μικρό μαγαζί που δε σου γέμιζε το μάτι, μπήκα μέσα κι έμεινα κόκκαλο με τα κομμάτια αλλά και τι τιμές που είχε - αλλά εκεί θέλει μετρητό στο χέρι και μπαμ μπαμ, χτυπάς και φεύγεις). Συγχωρέστε με για τα extreme cases βέβαια, σε σχέση με Ελλάδα, που αναφέρω. Επίσης, αν έχεις ένα πολύ καλό και έμπιστο ρολογά σε καλές αγορές, Hong Kong, Ιαπωνία ή Σιγκαπούρη, κ.ο.κ. - όλα αυτά σε συνδυασμό με υπομονή. Υπομονή. Περιμένεις, έχεις το χρήμα έτοιμο, ξέρεις τί θες, και περιμένεις την κατάλληλη ευκαιρία. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεθεί κάτι. Και όταν έχεις το χρήμα έτοιμο, την υπομονή δεδομένη, και το μικρό δίκτυο γνωριμιών στημένο, τότε κάνεις βήμα σίγουρο και δυνατό.
Σίγουρο και δυνατό βήμα σημαίνει ότι πας για ρολόι ξεχωριστό. Αν πάρεις Sub, θα το πάρεις χρυσό. ΧΡΥΣΟ. Να το φοράς και να το ευχαριστιέσαι (αν το στυλ σου το σηκώνει). Να σκέπτεσαι τα 2, 3, 5 χρόνια που έκανες υπομονή για να το αποκτήσεις, τη στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι (που δεν έχουν καν δοκιμάσει χρυσό Ρόλεξ στον καρπό τους) σου έλεγαν να πάρεις πάλι Sub αλλά σε two-tone. Αν έχεις δύο Sub ή DJ ή GMT και πας και για τρίτο, έστω και two-tone, θα παραμείνεις μιά ζωή στα ατσάλινα και τα two-tone. Ποιός είπε ότι ένα ΑΡ είναι απρόσιτο; Βάλε το IWC που συζητάς να πάρεις τώρα, συν τουλάχιστον ένα Sub που ήδη έχεις - νάτα τα 20 χιλιάρικα πάνω-κάτω. Είκοσι χιλιάρικα είναι ένα χρυσό Ρόλεξ ή ένα ωραίο ΑΡ, pre-owned και σε σούπερ κατάσταση. Τί είναι λοιπόν απρόσιτο; Τίποτε. Ναι, η αγορά αλλάζει, αλλά αυτό πάντα θα αλλάζει, πάνω ή κάτω.
Η υπομονή και η πίστη σου θα αλλάζει; Όχι.
Τα χρήματα πο έχεις έτοιμα στην άκρη θα αλλάξουν; Όχι, κι αν αλλάξουν θα αλλάξουν μόνο προς το καλύτερο.
Το πλάνο που θα έχεις κάνει για να πάρεις μιά ρολογάρα θα αλλάξει; Όχι, κι αν αλλάξει θα αλλάξει μόνο προς το καλύτερο.
Άρα τεχνικά τίποτε δεν σε σταματά για να πιάσεις ρολόγια πολύ ανώτερα του IWC Big Pilot Petite Prince.
Όσο κι αν θέματα τεχνικής/διαδικαστικής φύσεως σε δυσκολεύουν (π.χ. το ότι είσαι στην Ελλάδα και δεν έχεις εύκολη πρόσβαση σε άλλες αγορές), τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο.
Από τη στιγμή που ονειρεύτηκες, καρμικά σημαίνει πως μπορείς να κάνεις το όνειρο πραγματικότητα.
Είναι στο χέρι σου λοιπόν να εκτελέσεις αυτό το πράγμα, ή να παραμείνεις στα ίδια και τα ίδια. Nothing wrong with either.
