Πάντα ήμουν οπαδός παιχτών που έπαιζαν μπάσκετ με το μυαλό τους και κόντρα στα σωματικά τους προσόντα, όπως Μπάρκλεϋ, Στόκτον, Γιασικεβίτσιους, από Ελλάδα Φάνης, Παππάς κλπ, καταλαβαίνετε το είδος.
Ποτέ δεν εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα απο "αθληταράδες" τύπου ΛεΜπρόν που θα μπορούσαν να διαπρέψουν από στίβο μέχρι MMA και απλά διάλεξαν το μπάσκετ. Εξαιρείται ο MJ εννοείται, που συνδίαζε φυσικά προσόντα με μπασκετική διάνοια και ατελείωτη προσήλωση στην προπόνηση γι αυτό έγινε μύθος.
Επίσης, κατανοώ πόσο δύσκολο είναι αυτό που κάνουν οι σύγχρονοι τύποι με τα τρίποντα και πόση προπόνηση έχουν ρίξει, αλλά προσωπικά με απομακρύνει από το άθλημα. Το βρίσκω αντιαισθητικό σαν θέαμα και με κάνει να μη θέλω να παρακολουθήσω.
Συμφων'ω με τον Καρτέο, μακάρι να το καταργούσαν, ή να πλάταιναν τα γήπεδα και να το πήγαιναν στα 8 μέτρα.
