Εδώ στους mod θα τα αφήσω όλα και στο denni

-Μάσκα φοράς ;
-Εμβόλιο θα κάνεις ;

Για να ξέρω στο περίπου  τις πιθανότητές μου, βάσει ορισμένου χρονοδιαγράμματος....

Τι ειναι σπαριλα;

Aυτό που με πιάνει με τους unchallenging διαλόγους.
Συγκεντρωθείτε κύριοι, μπορείτε πολύ καλύτερα. 

Ποιό Land Cruiser, εδώ ένα Jimny μεταχειρισμένο έχει φτάσει να πουλιέται με καπέλο ύψους τέτοιου, ώστε όταν το έμαθαν στη Rolex έκλαιγαν με λυγμούς. Επαναλαμβάνω, μεταχειρισμένο, όχι του κουτιού, αντιθέτως μάλιστα,  χωρίς κουτί και χωρίς αυτοκόλλητα ! Καπέλο στα Jimny, ήμαρτον Κύριε, τι άλλο θα δούμε στις μέρες μας ;

https://www.drive.gr/news/kosmos/suzuki-fotia-stis-times-ton-metaheirismenon-jimny

Τώρα, στο ερώτημα, εάν θα έπαιρνα Rolex ή Τοyota, κανονικά η σωστή απάντηση είναι Jimny, αλλά με τέτοιο καπέλο, καλύτερα να πάρω ένα Grand της γνωστής Ιαπωνικής ωρολογοβιομηχανίας που ο διακριτικός της τίτλος αρχίζει από S (ορίστε, δεν την είπα τη λέξη). 

Και αλλιώς:

Ο Ντένης ο Σεΐκης

Εφεξής προτιμώ το "Δουξ", εάν δε σε πειράζει. Ή έστω "Κόμης". Κάποιον ευρωπαϊκό τίτλο ευγενείας τέλος πάντων, δεν είμαι πολύ του οριεντάλ ρεπερτορίου. 

Σωστά, η λέξη "Σείχης" απαγορεύτηκε.
Εγώ όμως γράφω "Σεϊχης", με διαλυτικά. Το λες και εκ πλαγίου παραβίαση του νόμου, άμα είσαι κακόπιστος.

Εμίρης.

Άμα θες να κάνεις μπαμ, ο σωστός τίτλος είναι εμίρης, όχι σεϊχης. Σεϊχης δεν λέει πολλά πράγματα, παρεξόν κι ας είσαι σεϊχης πετρελαιάς, οπότε λέει κάμποσα πράγματα.

Ή χαλίφης. Χαλίφης, μάλιστα, δεν είναι παίξε-γέλασε, είναι βαρύς τίτλος κι ασήκωτος. 

Rolex και σεϊχηδες, μύθος και πραγματικότητα. Η οποία, σκληρή όντως, πραγματικότητα είναι πως οι σεϊχηδες τα είχανε εξαπανέκαθεν τα ρολεξάκια για να τα μοιράζουνε με τη σέσουλα σε κατά τόπους ιθαγενείς και απανταχού παρατρεχάμενους, ώστε να κάνουνε οι ίδιοι  το κομμάτι τους. Φιλοδώρημα, tip, low cost κιμπαριά, χάντρες για τους ιθαγενείς, όπως θέτε πέστε το, περί τούτου επρόκειτο και εν πολλοίς πρόκειται, ακόμη και σήμερα.

Ποτέ όμως δεν ακούστηκε ένας έχων σώας τα φρένας  σεϊχης, εμίρης ή  χαλίφης, μπέης ή πασάς, σουλτάνος ή βεζύρης, σαχ ή πατισάχ και  δεν συμμαζεύεται, να μοιράζει Patek ξέρω ‘γω από δω κι από κει, έτσι, για τη μόστρα. Είπαμε, η κιμπαριά έχει και  όριά της. Άμα μοιράζουμε σαν καραμέλες ΚΑΙ τα Patek, μετά τι θα φοράμε του λόγου μας, εμείς οι πολυχρονεμένοι ; -Ε ;

Για έναν γενναιόδωρο, λοιπόν,  φραγκάτο Άραβα τα ρολεξάκια ήτανε το ομόλογο ενός BOCTOK απ’ αυτά που απονέμονταν μετ’ εγχάρακτης αφιερώσεως στις κατά τόπους άπειρες φάμπρικες και κολεχτίβες στους Εργάτες του Μήνα, επί Κραταιάς Ενώσεως λέμε τώρα. Δηλαδή τίποτε. Νουλ. Νάδα. Ζερό και νάθινγκ. Χάλκινα πεντάλεπτα, ψιλά για τσίχλες. Ρολογάκια της σειράς, μαζικής παραγωγής δια λαϊκή κατανάλωση και πρακτικά ανέξοδο εντυπωσιασμό των υπηκόοων.  Όπερ και εξακολουθεί να ισχύει, εξ αντικειμενικής θεώρησης των πραγμάτων και σίγουρα υποκειμενικής, από  τη σκοπιά του κάθε σεϊχη.

-Ότι όλα είναι σχετικά το είπα ή να το πω τώρα ;
 

Χμμμμμ η ομοιότητα της απόδοσης των χρωμάτων των φωτογραφιών μας, με κάνει να υποθέσω  ότι τραβάς με κάποια Canon χρησιμοποιώντας κάποιον “L” φακό. Ή κάτι αντίστοιχο...

Πέφτω μέσα;

Νikon Ζ7, με Nikkor φακό 105mmm, απλά έχω ψυχράνει λίγο τη θερμοκρασία στο μικρό Litra led που χρησιμοποιήθηκε σαν φωτιστικό μέσο. Δουλειές του ποδαριού.

Canon έχω χρόνια να πιάσω στα χέρια μου.   

Ωχ μη μου βάζεις ιδέες πρωινιάτικα
Εντωμεταξύ μάλλον το πήρε «πατριωτικά» το σχόλιο το ρολόι, γιατί βλέπω ότι έχει συνέλθει...

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι η χρονομετρία τους εξαρτάται, εν πολλοίς, από τη δική σου στάση απέναντί τους. Όσο τα υποτιμάς, όσο τα βλέπεις σαν cult αντικείμενα ή ρολόγια της πλάκας, τόσο θα σου τρέχουν, ξέρω ’γω,  ένα λεπτό τη μέρα. Όταν όμως δείξεις τον δέοντα σεβασμό, στην ιστορία τους, στην πρωτοποριακή τεχνολογία τους, σ’ αυτό που συμβολίζουν, τότε αυτομάτως αλλάζουν κι αυτά την απόδοσή τους προς το καλύτερο. Με το σωστό attitude μπορείς άνετα να τα οδηγήσεις σε COSC προδιαγραφές. Με μόνη τη σκέψη, χωρίς καν να παρέμβει μάστορας ! Kάτι σαν ρώσσικη εκδοχή του «Christine»,έτσι θα πρέπει να το δεις. Είναι στοιχειωμένα, όσο spooky κι αν ακούγεται. Πέφτει βαριά πάνω τους η αναθεωρητική σκιά του Γενικού Γραμματέα Μπρέζνιεφ...

Ε ναι αυτό με την μάχη με μπερδεύει. Έλεγαν δλδ οι επιτελείς: «στις 14:45 ακριβώς θα αρχίσουμε την ανακατάληψη του υψώματος. Όλοι σε ετοιμότητα.»
Και άρχιζε η ανακατάληψη με την μια μονάδα να επιτίθεται στις 14:40, την άλλη στις 14:43, την άλλη στις 14:48 και μια να μην επιτίθεται καθόλου, επειδή είχε σταματήσει το Vostok.

Δε γίνονται έτσι δουλειές φίλε. Γι’ αυτό σε βάθος χρόνου μας πήρε (οικονομική) μπάλα ο άξονας. Γιατί όταν οι Γερμανοί υπολογίζουν το δευτερόλεπτο, υπολογίζουν το σωστό δευτερόλεπτο.
Και οι Γιαπωνέζοι ομοίως.
Και αυτοί στον άξονα ήταν, να τα λέμε και αυτά


Sent from my iPhone using Tapatalk

Α, δεν γινόταν έτσι όπως νομίζεις, τουλάχιστον όχι επί κραταίας Ενώσεως, όχι στον ένδοξο Ερυθρό Στρατό. Η  ανακατάληψη του υψώματος άρχιζε μ’ ένα μπαράζ Κατιούσα. Αυτό δεν χρειαζόταν ρολόγια ακριβείας, μόνον ακριβείς βολές –και πάλι,  όχι αναγκαία. Ένα λεπτό πάνω, ένα λεπτό κάτω, δεν έπαιζε ρόλο, σημασία είχε το ύψωμα να γίνει ίσωμα από τον βομβαρδισμό και το ηθικό του εχθρού, των επιζησάντων εν πάση περιπτώσει, να πάρει την κατιούσα. Έπειτα εφορμούσαν τα Τ34. Και πάλι, ένα λεπτό πάνω, ένα λεπτό κάτω, δεν είχε σημασία. Στο τέλος επιτίθεντο τα στρατά, χωρίς –ομοίως- να έχει ιδιαίτερη σημασία η ακρίβεια του δευτερολέπτου. Τι να νικήσεις 15.00 ακριβώς, τι να νικήσεις 15.10, ποιός νοιάζεται ;  Όσο για τους δύστυχους Γερμανούς, σε τι άραγε τους βοήθησε η ακρίβεια όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον Ερυθρό Στρατό ;  Έτσι κι αλλιώς τα ρολόγια τους σε σοβιετικούς καρπούς κατέληξαν. –Τι, όχι ;

Τις έχω δει κι εγώ αυτές τις φωτογραφίες, το δεύτερο με λατινικούς χαρακτήρες αμφιβάλλω αν ήταν issued στην κινεζική αεροπορία στρατού...το πρώτο ίσως....  Δεν έχω βρει κανένα website ή συλλέκτη που να έχει ολοκληρωμένη παρουσίαση του αυθεντικού μοντέλου. . . Μήπως έχεις βρεί κάτι στο διαδίκτυο ;  Επίσης δεν έχω δει καμία φωτογραφία που να διακρίνεται (έστω και με μικρή βεβαιότητα) σε χέρι πιλότου....Νομίζω αναπαράγουμε εδώ ότι διαφημίζεται ειδικά σε περίπτωση εμφάνισης κάποιου  re-issue..

   
Xρήσιμοι πάντα οι προβληματισμοί, έχω βέβαια τις ενστάσεις μου, ξεκινώντας από τη βασική, ότι μιλάμε πάντα για ένα reissue μικρής έως ασήμαντης αξίας, με απήχηση περιορισμένη σε κάποιες φορουμικές κοινότητες, προσωπικά δηλαδή δεν βλέπω καν το κίνητρο για την κατασκευή/επινόηση εκ των υστέρων μιας ιστορίας πάνω στην οποία να βασίζεται το όλο concept.

Eπιπλέον, η άγνοια της κινεζικής γλώσσας περιορίζει τις πηγές μας σε έμμεσες αναφορές, κυρίως σε αμερικανικά fora. Για ευνόητους, πιστεύω, λόγους, οι πιθανότητες να βρεθεί φωτογραφικό υλικό τεκμηρίωσης (ρολόϊ φορεμένο σε χέρι πιλότου), από την Κίνα της δεκαετίας του '60 είναι όσες υπάρχουν σήμερα, να βρεθεί αντίστοιχο από στρατιωτικές βάσεις της Βορείου Κορέας. Είμαι βέβαιος, εντούτοις,  ότι η Β. Κορέα διαθέτει πολεμική αεροπορία, κι ας μην έχω πλούσιο φωτογραφικό υλικό της.

Η ιστορία, στο σκέλος της πώλησης του 175 από την Venus στους Κινέζους είναι ακλόνητη, ομοίως ως προς το σκέλος του ότι οι Κινέζοι διέθεταν πολεμική αεροπορία και χρησιμοποιούσαν, αναγκαία, στρατιωτικούς χρονογράφους (θυμίζω πως ούτε τους ελβετικούς ούτε και τους σοβιετικούς που χρησιμοποιούσαν έως τότε έχει τύχει να δω, αλλά δεν αμφισβητώ ότι όντως τους χρησιμοποιούσαν). Την αυθεντικότητα των σωζομένων δειγμάτων  υποτίθεται ότι την έχουν ελέγξει ειδήμονες,  χωρίς τεκμηριωμένη  αντίκρουση δεν είμαι σε θέση να την αμφισβητήσω και για να πω τη μαύρη αλήθεια, δεν με πολυνοιάζει κιόλας, επαναλαμβάνω, μιλάμε για πάμφθηνα reissues, όχι για κανένα Εγκιτσιάνο.

Για τον σοβιετικό 3133, δεν έχω κατανοήσει ακριβώς την ερώτηση ούτε και τη σύνδεση με το προκείμενο, έχω τη εντύπωση ότι οι πρώτοι, μέσα δεκαετίας '70, είχαν λευκό dial, αλλά και πάλι δεν βλέπω πως κολλάνε με τους κινέζικους.