Θα αναφέρω πρόσφατο προσωπικό παράδειγμα και περιμένω σχόλιά σας σε κάποιες απορείες μου:
Εντόπισα ρολόι που με ενδιαφέρει το οποίο έχει βγει εκτός παραγωγής (end of series με τιμή καταλόγου 13.800 € όταν κυκλοφορούσε) σε dealer της παράλληλης αγοράς, ο οποίος θα μου το πούλαγε (καινούργιο, με χαρτιά και διεθνή εγγύηση από καταστευαστή 1 έτους) στις 7.000 (περιλαμβανομένων εξόδων μεταφοράς αλλά χωρίς ΦΠΑ). Ισχυριζόταν ότι το ρολόι βρίσκεται για 6 χρόνια σε stock επίσημου αντιπροσώπου στη Γερμανία, ο οποίος και θα σφράγιζε την εγγύηση με προγενέστερη ημ/νια (γι αυτό και η διάρκειά της θα ήταν 1 και όχι 2 χρόνια) προκειμένου να μην έχει προβλήματα με την εταιρεία. Εμένα κάτι μου "βρόμισε" σε όλα αυτά και δεν προχώρησα. Μου έμειναν, ωστόσο, κάποια αναπάντητα ερωτήματα:
- Αν όντως το ρολόι ήταν καινούργιο σε στοκ επίσημου αντιπροσώπου, τι περιθώρια κέρδους είχε αυτός όταν το αγόρασε ώστε να μπορεί να το πουλήσει στον παράλληλο τόσο χαμηλά και ο παράλληλος σε μένα 7000 (από 13.800!), έστω και με πολύ μικρό κέρδος??
- Στην τελική, αν ο επίσημος έχει το περιθώριο να πουλήσει με έκπτωση άνω του 50% της τιμής καταλόγου, γιατί δε το πουλάει άμεσα ο ίδιος και έχει ανάγκη τον παράλληλο?