Θα απέρριπτα και τα δύο, για διαφορετικούς λόγους. Tο μεν Omega λόγω βαρετής 90’s αισθητικής, με την προσθήκη αυτή τη φορά ενός dial που με υπερβαίνει, του νέου, αμφιλεγόμενου, υπερμεγέθους (και τελικά άχρηστου) escape valve και βέβαια του κλασσικά απωθητικού bracelet.
Το δε Grand Seiko, για ένα και μόνο λόγο, δηλαδή εξαιτίας της spring drive μηχανής του, που όσο κι αν αποτελεί τεχνολογικό επίτευγμα, εμένα μου δημιουργεί ένα τοσοδούλι ψυχολογικό θέμα.
Εάν ήταν δυνατό, θα ανέβαινα ένα επίπεδο και θα πήγαινα για το Grand Seiko SBGH257, που είναι η LE του 255 (λέμε ναι και στο 255). Όλο το ρολόϊ δουλεμένο στο χέρι, μηχανή από άλλο πλανήτη (9S85), κάσα-μπρασελέ από τιτάνιο, με θεϊκό φινίρισμα, που όποιος –μα όποιος- το είδε από κοντά δεν μπόρεσε να συγκρατήσει κάποια δάκρυα συγκίνησης.
Ένα χαρτομάντηλο, παρακαλώ !
Και συνεχίζω :
-Τι ; Είναι πιο ακριβό από Superlative ; Μα φυσικά και είναι πιο ακριβό από Superlative! Είναι πιο ακριβό, επειδή είναι μερικές κλάσεις ανώτερο από Superlative, σε κάθε επίπεδο, μηχανικά, αισθητικά, σχεδιαστικά, παντού. Γι΄αυτό ! Όχι για άλλο λόγο.
image uploading site
Οι δε δείκτες εντωμεταξύ, είναι και σε αυτό από άλλο πλανήτη.
Από τον πλανήτη «Γιαπωνέζικο design» για την ακρίβεια
Epic fail, κατά την ταπεινή μου άποψη.
Περί αισθητικής φυσικά, δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε.
Απλά εμένα μου χτυπάνε τόσο άσχημα, που βάζουν σε τριτοδεύτερη μοίρα την ποιότητα κατασκευής, την καλιμπρά κλπ.
Sent from my iPhone using Tapatalk
