Kύριοι γειά σας.
Ως νέος στόν ιστοτόπο σας σάς χαιρετώ καί θά παρακαλούσα γιά τήν βοήθειά σας γιά προβλήματα στεγανότητας πού είχα καί έχω μέ τά ρολόγια μου:
1. Έχω ένα σέϊκο χρονογράφο κουάρτζ πού έγραφε πίσω "αδιάβροχο στά 15 μπάρ" μέ τήν ανάλογη χάραξι (τό διπλό κυματάκι-μαίανδρο) καί μπροστά "σπόρ 150".
Τό χρησιμοποιούσα στήν θάλασσα αλύπητα, βουτιές (μέχρι 7 μετρα τό πολύ), σέρφ, ντούζ, άμμος, ιστιοπλοΐα, κ.λ.π. κυριολεκτικά ήταν γιά αρκετό καιρό κάτι σάν δεύτερο δέρμα μου, τό φόραγα ακόμη καί στόν ύπνο μου: σκυλί!
Τό πρόβλημα άρχισε όταν μετά από δύο χρόνια από τήν αγορά του χρειάστηκε αλλαγή μπαταρίας (η κατάρα τών κουάρτζ) τότε παρατήρησα υγρασίες μέσα. Τόστειλα κατευθείαν στό σέρβις τής σέϊκο γιά καθάρισμα, αλλαγη φλάντζας καί έλεγχο καί άντεξε σέ ίδιες συνθήκες μέχρι τήν επομενη αλλαγή μπαταρίας, ήτοι στά επόμενα 3 χρόνια πού ξαναπήρε υγρασίες κ.λ.π., κ.λ.π.
Από ότι κατάλαβα, κάθε φορά πού άλλαζα μπαταρία (κάθε 2-3 χρόνια, ανάλογα άν χρησιμοποιείτι ο χρονογράφος) κάτι πάθαινε η φλάντζα καί φτού από τήν αρχή!
Τελικά τό ρολόγι δέν άντεξε καί πήρε νερά, επειδή όμως τό αγάπησα (φωτό όταν μάθω πώς αναρτούνται στίς ιστσελίδες) τό έστειλα γιά νέα μηχανή καί από τότε περιμένω μέ τρόμο τήν επόμεν αλλαγή μπαταρίας....Τί μέ συμβουλεύετε περί αυτού?.....
2. Επίσης έχω ένα σίτιζεν χρονογράφο κουάρτζ μέ ξυπνητήρι τιτάνιο πολύ διαχρονικό κομμάτι (είπαμε: φωτό όταν μάθω πώς γίνεται) καί τόν χρησιμοποιούσα καί αυτόν σκυλίσια όπως τό σέϊκο αλλά σέ μικρότερο βαθμό. Σέ κάθε αλλαγή μπαταρίας κανένα πρόβλημα η σεγανότητά του απροβλημάτιστη μέχρι προχθές πού μετά από ένα μπανάκι στήν θάλασσα τό βρήκα νά...ιδρώνει! καί σέ λίγο σταμάτησε. Αμέσως τό ξεβίδωσα καί αφού τό στέγνωσα τό έστειλα γιά επισκευή ή άν η κατάστασι ήταν αθεράπευτη, αλλαγή μηχανής. όταν τό πήρα , ο χρονογράφος παρέδωσε τό πνεύμα καί ο δείκτης δευτερολέπτων μαρμάρωσε.....
Τί κάνουμε καί σέ αυτήν τήν περίπτωσι?
'Ολη αυτή η ιστορία μέ τήν ρομέηκη πραγματικότητα πού τό κάθε μαγαζάκι σού αλλάζει μπαταρία καί όποιο (ρολόγι) πάρη ο Χάρος, φυσικά μού δημιούργησε μιά απέχθεια γιά τά κουάρτζ καί τίς μπαταρίες τους πού άρχισα νά νοσταλγώ τό γυμνασιακό μου πρώτο αυτόματο καί αδιάβροχο σέϊκο "πεντάρι" πού είχα, εκεί στήν δεκαετία τού 970-980... Νομίζω ότι καλλίτερα νά έχεις ένα ρολόγι χωρίς πολλά πολλά καί άς μήν μετρά μέ ακρίβει τά (άχρηστα στήν πράξι) χιλιοστά τού δευτερολέπτου, ακόμη καί τά έκο-ντράϊβ, τά κινετίκ δέν αντέχουν από ότι διάβασα πάνω από 10 χρόνια.
Τί κρίμα...όλα υπόκεινται τελικά στήν φθορά τού χρόνου, ακόμη καί εμείς οι ίδιοι.....
Σάς ευχαριστώ γιά τήν υπομονή σας....
