Τα λέει με περισσότερα λόγια από μένα ο από κάτω
Ακριβώς αυτό εννοώ. Άλλο εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, άλλο μεγάλος ΑΘΛΗΤΗΣ.
Και αυτό το κωλοπαίδι, όσο καλός ποδοσφαιριστής και να είναι, μεγάλος ΑΘΛΗΤΗΣ δεν θα γίνει ποτέ.
Οι επισημάνσεις, δικές μου:
Η «αλητεία» του Κριστιάνο
Ιάσονας Καραμήτσος
12 Απριλιου 2018, 01:25
Οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές γίνονται «μεγάλοι» μέσα από εκατομμύρια μικρές στιγμές. Κάθε γκολ, κάθε ενέργεια, κάθε δευτερόλεπτο στο χορτάρι μετράει. Αρκεί όμως μία στιγμή για να χάσει κάποιος την ευκαιρία να μνημονεύεται από όλους ως μία πραγματικά σπουδαία ποδοσφαιρική προσωπικότητα.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο λοιπόν είναι ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής ή, καλύτερα, ένας τεράστιος αθλητής. Οι ατελείωτες ώρες προπόνησης τον έχουν κάνει αυτό που είναι σήμερα: μία μηχανή των γκολ που οδηγεί τη Ρεάλ σε ένα ακόμα Champions League. Το βράδυ της Τετάρτης όμως ο Κριστιάνο έδειξε ότι η αφόρητη αγάπη για το «εγώ» του δεν θα του επιτρέψει ποτέ να θεωρηθεί «σπουδαίος» από σύσσωμη την ποδοσφαιρική κοινότητα.
Magnanimus in victory, έλεγε ο Γουίνστον Τσόρτσιλ. Να είσαι μεγαλόψυχος στη νίκη. Ο Πορτογάλος είναι πολύ μακριά από κάτι τέτοιο. Δυστυχώς. Οχι για εμάς, αλλά για εκείνον.
Ο Κριστιάνο είχε περάσει πάνω από 90 κακά αγωνιστικά λεπτά και δεν είχε καταφέρει να ξεχωρίσει στιγμή από τη μετριότητα της ομάδας του απέναντι στη Γιουβέντους. Οι ψυχωμένοι Ιταλοί ήταν έτοιμοι για την ανατροπή του αιώνα: είχαν καταφέρει να ισοφαρίσουν το 0-3 του πρώτου αγώνα. Ο Ρονάλντο ούρλιαζε σχεδόν σε κάθε φάση, προσπαθούσε να κερδίσει κάτι για την ομάδα του με όποιον τρόπο μπορούσε.
Απέναντί του βρισκόταν ο σπουδαιότερος τερματοφύλακας της γενιάς του, αν όχι όλων των εποχών. Ο Λουίτζι Μπουφόν, στα 40 του χρόνια, έδινε ίσως την τελευταία του παράσταση σε αγώνα του Champions League. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι αν η Γιούβε δεν έκανε το θαύμα στη Μαδρίτη, αυτό θα ήταν το ευρωπαϊκό του φινάλε.
Ο αγώνας έφτανε στο τέλος του. Η Γιουβέντους άγγιζε το θαύμα που έψαχνε ο μέγας Μπουφόν για να δώσει παράταση στη δική του ζωή στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Και κάπου εκεί, στα τελευταία δευτερόλεπτα του παιχνιδιού, ο διαιτητής Ολιβερ αποφάσισε να γράψει ιστορία καταλογίζοντας ένα πέναλτι που όλα τα ριπλέι δείχνουν ότι είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενο.
Είναι η στιγμή που ο «Τζίτζι» ένιωσε έναν άγγλο ρέφερι να του κλέβει μέσα από τα χέρια την τελευταία του ευκαιρία για ένα ένδοξο τέλος: μια επική πρόκριση και τη διεκδίκηση του πολυπόθητου τροπαίου – του μόνου που συνέχιζε να του διαφεύγει. Ο κατά τ’ άλλα ψύχραιμος Ιταλός όρμησε στον διαιτητή ο οποίος πραγματοποίησε ένα νέο, ακόμα χειρότερο, ποδοσφαιρικό έγκλημα: απέβαλε τον Μπουφόν. Ναι, μπορώ να φανταστώ τι είπε ο «Τζίτζι» στον διαιτητή, όμως αρνούμαι να δεχτώ την απόφαση του διαιτητή. Ο Ολιβερ λειτούργησε σαν ένας μικρόψυχος ποδοσφαιρικός λογιστάκος που τιμώρησε τον Μπουφόν με το γράμμα του νόμου χωρίς να του δώσει την ευκαιρία έστω να υπερασπιστεί την εστία του στην τελευταία φάση του αγώνα.
Forward. Είσαι ο Κριστιάνο Ρονάλντο και τα βλέπεις όλα αυτά μπροστά σου. Φυσικά το μυαλό σου είναι στην μπάλα, δεν ακούς κανέναν παρά μόνο τον χτύπο της καρδιάς σου. Βλέπεις τον μεγάλο σου εχθρό να αποχωρεί και έναν άλλον τερματοφύλακα, τον Σέζνι, να κάθεται στην εστία. Το ματς είναι 0-3 και αυτή είναι η ευκαιρία σου να γίνεις και πάλι ήρωας, από το πουθενά. Στήνεις την μπάλα και κάνεις αυτό που ξέρεις καλά: την στέλνεις στο παραθυράκι της εστίας.
Από εκεί και πέρα ο Ρονάλντο είχε φυσικά κάθε δικαίωμα να πανηγυρίσει. Ο τρόπος που το έκανε όμως ήταν τουλάχιστον εριστικός. Ο Πορτογάλος έτρεξε προς τις κερκίδες, έβγαλε την μπλούζα, κατέβασε και λίγο το σορτσάκι να δούμε το εσώρουχό του. Και έσφιξε τους κοιλιακούς του σε παγκόσμια μετάδοση. Ξανά και ξανά. Οι Ιταλοί έβραζαν, οι Μαδριλένοι πανηγύριζαν, ο Μπουφόν είχε κουλουριαστεί σε μια γωνιά των αποδυτηρίων απελπισμένος και ο Ρονάλντο αυτό που ήξερε ήταν να μας δείχνει το σλιπάκι του και τους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς του. Μπράβο. Να πάει και για Mr Universe.
Την ίδια ώρα, λίγα μέτρα μακριά, ένας πραγματικά «σπουδαίος», ο Ζινεντίν Ζιντάν, παρακολουθούσε το αναιδές σόου του Ρονάλντο χωρίς να αντιδρά. Αξιοπρέπεια απέναντι στον ηττημένο, κατανόηση του άδικου της πρόκρισης ή κάτι άλλο; Πριν από λίγα λεπτά, ο «Ζιζού» είχε δει την καριέρα του τεράστιου Μπουφόν να τελειώνει τόσο μα τόσο άδοξα. Ισως, βλέποντάς τον να αποχωρεί, γύρισε ο ίδιος πίσω, στο Μουντιάλ του 2006, όταν και η δική του καριέρα τελείωνε με μία κουτουλιά και μία αποβολή που θα επισκιάζει τη δική του σπουδαία πορεία.
