Τελικά αυτά τα ψιλο"κουλά" σκηνικά τα θυμάσαι μία ζωή 
Η εικόνα της 'όμορφης' Ελληνικής ιδιαιτερότητας, που συχνά μας γίνεται ευχάριστα αισθητή όταν τη συναντάμε στο εξωτερικό, έφερε και σε μένα κάποιες σχετικές ανάμνησεις - λίγο διαφορετικές..
Πριν πολλά χρόνια, καλοκαίρι, ήμουν στην Οδησσό και για πολλές μέρες δεν είχα δει Έλληνα ούτε ζωγραφιστό.
Τότε, γενικά, δεν σύχναζαν και πολλοί τουρίστες στην πανέμορφη αυτή πόλη, οπότε με λίγες βόλτες σε δυο-τρεις δρόμους και πλατείες ήταν δυνατό να 'κόψεις' κίνηση και να ξέρεις τι περίπου κυκλοφορεί.
Κάποια μέρα, λοιπόν, σε μια τέτοια βόλτα πήρε το μάτι μου μια περίεργη φυσιογνωμία, δηλαδή, ένα τύπο ψιλοάθλιο, κοντό, με σώμα παλαιστή, με μακρύ κυματιστό μαλλί μέχρι τους ώμους, πουκάμισο ανοιχτό μέχρι την κοιλιά, χρυσή χονδρή καδένα στο λαιμό, μαύρο φαρδύ παντελόνι και..παντόφλα στο πόδι.
Δεν έτυχε να περάσω απο κοντά για να ακούσω τι μιλάει (ήταν παρέα με έναν άλλο, χειρότερο) και έτσι δεν επιβεβαίωσα μια κακή υποψία που μου πέρασε απο το μυαλό..
Την επομένη, ηλιόλουστο απογεματάκι, καθισμένος σε ένα καφέ του πιο κεντρικού και ονομαστού δρόμου, κάτω από τεράστια πλατάνια, είχα παραγγείλει μια μπύρα, όταν απο μια γωνιά έστριψαν οι δύο παραπάνω 'φίλοι', οι οποίοι είχαν την ίδια ακριβώς εμφάνιση, όμως τώρα συνόδευαν δύο πανύψηλες νεαρές, έχοντας απλώσει και τις χερούκλες τους στους ώμους τους.
Συμπτωματικά, η 'ταιριαστή' παρέα ήρθε και κάθησε δυο τραπέζια πιο δίπλα από εμένα, παρότι το μαγαζί ήταν σχεδόν άδειο.
Λόγω της απόστασης και πάλι δεν κατάφερνα να ακούσω ποιά γλώσσα μιλάνε.
Η ώρα περνούσε, η σερβιτόρα δεν ερχόταν, ούτε για να μου φέρει τη μπύρα, ούτε για να πάρει παραγγελία από τους διπλανούς, οπότε, όταν κάποια στιγμή εμφανίσθηκε, ο 'δικός' μου σήκωσε άγρια το χέρι και της φώναξε δυνατά: "Γ..μω την Π... σου, θα έρθεις καμιά φορά, μωρή κ..ριόλα";...
Ευτυχώς ή δυστυχώς, οι εμπειρίες μου στη συγκεκριμένη περιοχή και πόλη δεν περιελάμβαναν συναντήσεις με Έλληνες..
Σα να μην υπήρχε η Ελλάδα (και οι σημερινοί 'εκπρόσωποί' της), παρότι, η πόλη είναι γεμάτη από στοιχεία ένδοξου Ελληνισμού του παρελθόντος.
Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι είναι -ίσως η μοναδική- πόλη, της οποίας η κεντρική πλατεία ονομάζεται Πλατεία των Ελλήνων, σε αναγνώριση της σημασίας που έπαιξαν κάποτε οι Έλληνες στην ιστορία της.
Αυτό - για να διηγηθώ μια ακόμη σχετική ανάμνηση - δεν εμπόδιζε καθόλου τους υπεύθυνους του Ελληνικού Προξενείου εκείνη την εποχή να αναρτούν από το μπαλκόνι τη σημαία μας..ανάποδα (δηλαδή, με το σταυρό προς τα κάτω).
Το είδα μια, το είδα δυό, κάποια στιγμή μου την 'έδωσε' και ανέβηκα για να το αναφέρω σε κάποιον, προκειμένου, επιτέλους, να το διορθώσουν.
Πέτυχα ένα άλλο - επίσης, από τα καλά 'φρούτα' του τόπου μας - υπάλληλο του Προξενείου, ο οποίος μόλις και καλά 'αντιλήφθηκε' το λάθος, κάλεσε την καθαρίστρια (που ήταν Ουκρανή) και άρχισε να την βρίζει ελληνικότατα ("βρε ζώον, τόσες φορές σου έχω πει ότι ο σταυρός πάει επάνω" και τέτοια..).
Άλλους Έλληνες δεν συνάντησα, για χρόνια, στην Οdessa..
Πλατεία των Ελλήνων, σήμερα, εμπορικό κέντρο "ΑΘΗΝΑ" (σε μια περιοχή που έχει μερικά από τα ωραιότερα νεοκλασσικά κτίρια, σα να μεταφέρθηκε ένα μέρος της..Λεωφόρου Κηφισίας)
Το οίκημα που στεγάσθηκε η Φιλική Εταιρεία:
(όμως, συγγνώμη, ξέφυγα τελείως..)
Φιλικά,
Σπύρος
