Ντενίσοβιτς 
σε ευχαριστώ!
Δεν λέγεται συλλογή ...βινταζολαγνεια λέγεται η αρρώστια και ευτυχώς φίλε που απέχεις και έχεις επικεντρωθεί στα contemporary διαμάντια της εταιρίας ...
Πρέπει να οργανώσουμε μια συνάντηση φίλε ...μια παρέλαση του παλιού καινούργιου ...
Sent from my iPhone using Tapatalk
Eυτυχώς, ευτυχώς ! Kαι κακώς-κάκιστα κρατάω ακόμη εκείνο το παλιο-Grand Seiko (6155-8000) του ’71 ή το άλλο το σαπάκι, το Roamer Stingray -επίσης του ’71- με τη παλιομηχανή τη Valjoux 72, ενώ πιάστηκα κορόϊδο και πήρα πρόσφατα κι ένα Longines Diver Ultra Chron, το ταχύπαλμο κουκλί, ξέρεις, πάλι του ’71 (-μα τι διάολος μ’ έχει πιάσει με το ’71 δεν έχω καταλάβει), που δεν το ήθελε ο προηγούμενος ιδιοχτήτης του και με τα λεφτά θα πάρει, λέει, smartwatch, αμέ !
Ανοίγεις μεγάλη κουβέντα bro και δεν θα τελειώσουμε ούτε αύριο. Μακάρι να είχα ΟΛΑ μου τα ρολόγια vintage Seiko ! Υπάρχουν τρεις-τέσσερις λόγοι που δεν έχω προχωρήσει έτσι, κάποια στιγμή τους αναλύω. Αλλά ουδεμία σχέση έχουν τα συμπαθητικά σύγχρονα ρολογάκια μου με ιστορικά vintage κομμάτια, ούτε υποκαθιστούν, ούτε πρόκειται για τις επόμενες δεκαετίες να αποκτήσουν την αίγλη, την ιστορικότητα και –σε τελική ανάλυση- την αξία, συλλεκτική και εν κατακλείδι οικονομική, συγκεκριμένων vintage μοντέλων. Tεχνητές «συλλεκτικότητες» του τύπου limited edition και δεν συμμαζεύεται είναι του κώλου τα εννιάμερα, εφήμερα παραμύθια για λαϊκή κατανάλωση. Όλα τα σύγχρονα ρολόγια έχουν καταντήσει «συλλεκτικά» και φυλάγονται στα κουτιά τους, μη στάξει η ουρά της φοράδας στο πηγάδι. Ε, στην επόμενη εικοσαετία θα είναι όλα mint, σε καραβιές ολόκληρες, άρα που είναι η σπανιότητα ; Συλλεκτικότητα χωρίς σπανιότητα δεν νοείται. Τα παλιά ρολόγια ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία ρολόγια φορεμένα, συχνά διαλυμένα, μόνο λίγα δείγματα σώθηκαν συγκυριακά σε καλή κατάσταση, εξ ού και η σπανιότητα, σήμερα. Μέτρα πχ πόσα 6159 σώζονται πλέον και πόσα απ’ αυτά σε αυθεντική και λειτουργική κατάσταση. Εγώ σου λέω πολύ λιγότερα από τα 1500 κομμάτια της επανέκδοσης. Με πιάνεις, ε ;
Την συνάντηση οργανώστε τη με τον κουμπάρο σου, εγώ εδώ είμαι, δεν φεύγω ! Το μόνο που φεύγει καθημερινά είναι οι τιμές των vintage Seiko, κουνώντας μαντηλάκι καλαματιανό. Βάστα εσύ λοιπόν αυτά που έχεις κι άσε τους άλλους να χαζεύουνε σε φωτογραφίες τη Daytona του Πωλ Νιούμαν και το Patek του βασιλιά Φαρούκ και να ονειρεύονται ότι σε καμιά δεκαριά χρόνια θα δημοπρατηθεί και το δικό τους το διαμάντι στου Sotheby's για κάνα μύριο γιουρόνεν -και λίγα λέω...
