Δηλαδή την επόμενη φορά που θα περάσεις από το περίπτερο της Lancaster στο Hondo και σου ανοίξει η κοπέλα την καρτέλα σου για τα καλλυντικά και τις κρέμες που αγοραζεις ως πελάτης και σου πει ότι για να αγοράσεις θα πρέπει πλέον να της βάλεις 200ευρώ στην τσέπη γιατί υπάρχουν κι άλλες πελάτισσες σε λίστες αναμονής, θα το έκανες χωρίς να σκεφτείς γιατί απλά έχεις την άνεση; ... αλλιώς όχι, έτσι απλά;
Δε σου θέτω παράδειγμα με είδος πρώτης ανάγκης, αλλά μια συγκεκριμένη μάρκα καλλυντικών, τσαντών, κόκ...
Τη νοοτροπία την προσπερνάς επειδή μπορείς απλά να πληρώσεις;
Φίλε Αποστόλη, με όλο το σεβασμό (και σε συμπαθώ κιόλας πολύ), δε σκεφτόμαστε όλοι μας το ίδιο... Και θα μιλήσω για εμένα! Είμαι άνθρωπος ανυπόμονος και επιπόλαιος! Έχω και κάποια καλά όμως, άσχετο...
Στη ζωή μου μέχρι τώρα, όταν θέλω κάτι -κι έχω τη δυνατότητα- το θέλω εκείνη τη στιγμή, δεν μπορώ να περιμένω... Αυτή είναι η δική μου νοοτροπία... Και δεν κρίνω κανεναν, ίσα ίσα αντιθέτως, θαυμάζω τους υπομονετικους ανθρώπους!
Προσωπικά παντα, ναι λοιπόν, αν είχα τα λεφτά για κάτι, θα το έψαχνα ως ένα βαθμό, όχι να εξάντλησω το κάθε περιθώριο (γιατί αυτό με κουράζει περισσότερο) αλλά αν έφτανα σε ένα αδιέξοδο δε θα λογαριαζα καπέλα... Και το έχω κάνει άλλωστε, χωρίς να μου περισσεύουν! Πες με μ@λ@κ@, πες με όπως θέλεις, πάλι το ίδιο θα έκανα...
Όπως με τον ίδιο τρόπο θα έχανα λεφτα σε μια αγοραπωλησία, πουλώντας σχετικά φθηνά ένα ρολεξ, για να πάρω ένα κόκκαλο! Επειδή το θέλω εκείνη τη στιγμή και με φθειρει το γεγονός της υπομονής... Προτιμώ να νοιώθω καλά πάρα να φθειρομαι...
Δεν ξέρω αν είναι άσχετη η τοποθέτηση μου, απλά εξέφρασα μια άποψη και συμφωνώ με Margie!
