Καλημέρα,
Χωρίς να διακόψω την όμορφη συζήτηση, θα ήθελα να παρεμβάλω ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της 15-9-1897, το οποίο νομίζω είναι συγκλονιστικά επίκαιρο.
Την εφημερίδα μπορούμε να βρούμε στα ψηφιακά αρχεία της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας, εδώ:
http://efimeris.nlg.gr/ns/main.html, χρησιμοποιώντας το δεξί κουτάκι αναζήτησης.
Αντιγράφω, επί λέξει:
" ΗΜΕΙΣ ΜΕΤΑ 140 ΕΤΗ
Τις οίδε ποίαι και πόσαι μεταβολαί θα επέλθωσιν εν τη Ανατολή μετά 140 έτη, οπότε λήγει η υποχρέωσις του ελέγχου.
Τις οίδε ποίοι θα πατώσιν επί του εδάφους τούτου, επί του οποίου ημείς σήμερον πάσχοντες εκ πληθώρας ελευθερίας σκιαμαχούμεν διηνεκώς, κατασυντρίβοντες, δια των λόγων μόνον, όλους τους αντιπάλους μας λαούς και απειλούντες και αυτάς τας έξ Μ.Δυνάμεις, αίτινες ώμωσαν την εξόντωσίν μας!
Τις οίδε ποίοι άνδρες, νάνοι ή γίναντες, Έλληνες ή ξένοι, ευφυείς ή ηλίθιοι, σοφοί ή απαίδευτοι θα διασχίζουν τας οδούς των Αθηνών και θα συγκεντρώνονται εις την πλατείαν του Συντάγματος δια να συζητούν επί των ζητημάτων της ημέρας!
Τις οίδε ποία νεολαία θα φοιτά εις το Πανεπιστήμιον και θα ενθουσιά προ των ανδριάντων του Ρήγα και του Πατριάρχου, αναγινώσκουσα την ιστορίαν του 1821, ενώ θα εκπέμπει φωνήν αναθέματος αναγινώσκουσα την ιστορίαν του 1897!
Τις οίδε ποία θήλεα όντα θα συχνάζουν εις τα εμπορικά της οδού Ερμού και εις την παραλίαν του Φαλήρου, ονειροπολούντα να έχουν ως συζύγους ή εραστάς ομοίους προς ημάς τους προγόνους των, οι οποίοι τόσον εδοξάσαμεν εις τον πόλεμον αυτόν τας μητέρας, αι οποίαι μας ανέθρεψαν με το γάλα των!
Φαντάζομαι τους ζώντας Έλληνες μετά 140 έτη και αναγινώσκοντας τα κατορθώματα της σημερινής γενεάς εις την οποίαν ανήκω κι' εγώ!
Φαντάζομαι τας συνοφρυώσεις του προσώπου των επί τη αναγνώσει των γραμμών τούτων!
Που να υποθέσουν οτι δι' εκείνους τας γράφω, όχι βέβαια δια να εξιλεωθώ απέναντί των, διότι δι' ημάς τους σημερινούς όλους καμμία εξιλέωσις δεν χωρεί. Όλοι είμεθα ένοχοι δια το μαύρον στίγμα, το οποίον κληροδοτούμεν εις τας επιγενομένας γενεάς, εφόσον δεν ευρίσκεται είς οιοσδήποτε εξ ημών δια να εξαλείψει την κηλίδα αυτήν την οποίαν παρενθέτομεν μεταξύ των φωτεινών σελίδων της ιστορίας μας.
Και φαντάζομαι την ημέραν καθ΄ήν θα λήξει και το εκατοστόν τεσσαρακοστόν έτος της οικονομικής δουλείας, φαντάζομαι την ημέραν εκείνην καθ΄ήν θα απαλλαχθή η Ελλάς του ζυγού των Γερμανοεβραίων και θα ίδη τους αντιπροσώπους των απερχομένους εκ του Ελληνικού εδάφους, ποίον λίθον θα αφαιρέσουν εκ του στήθους των, ποίαν ανακούφισιν θα αισθανθώσι δια την απαλλαγήν των εκ του ατίμου βάρους, όπερ θα τοις κληροδοτήσωμεν δια της αποδοχής του ελέγχου!......
Τι θα λέγουν οι άνθρωποι της μελλούσης εκείνης εποχής;
Πως θα κρίνουν ημάς τους 140 έτη προ αυτών ζώντας;....
Ποίον χαρακτηρισμόν θα δώσουν εις τους σημερινούς φρονίμους ανθρώπους, οι οποίοι θέλουν άνευ αντιρρήσεως να χώσωμεν την ουράν υπό τα σκέλη ως κατησχυμένοι κύνες και να δεχθώμεν τους ραβδισμούς των τοκογλύφων δανειστών μας;...
.....οι φρόνιμοι δεν ήθελαν να χαλάσουν την ησυχίαν των με νέον πόλεμον και εύρισκον χιλίας αφορμάς. 'Αλλοι έλεγαν οτι θα κυρίευαν οι Τούρκοι όλην την Ελλάδα, άλλοι οτι θα εγίνετο ξενική κατοχή, άλλοι οτι ο στρατός δεν ήταν εις κατάστασιν να πολεμήσει, άλλοι οτι δεν είχαν κανόνια, άλλοι οτι δεν είχαν νερό, δεν είχαν τυρί, δεν είχαν αλάτι...
-Δεν είχαν θάρρος, πες, δεν είχαν εθνικήν φιλοτιμίαν, δεν είχαν την ευγενή φιλοδοξίαν ν' αποθάνουν υπέρ της Πατρίδος, δεν είχαν τον εγωισμόν να τιμήσουν την Ελλάδα πίπτοντες όλοι μέχρις ενός υπέρ της τιμής και της ελευθερίας της, ως λαός ανδρείος και ευγενής...
....Αυτά τα σχόλια φαντάζομαι οτι θα κάμουν οι Έλληνες οι οποίοι θα υπάρχουν μετά 140 έτη, και θεωρώ καθήκον μου από της θέσεως ταύτης να διαμαρτυρηθώ κατά των αρών, τας οποίας θα δέχηται η ψυχή μου, να εκφράσω δε συγχρόνως και την λύπην μου, διότι δεν θα ζω κι' εγώ τότε, δια να κατηγορώ επί δειλία τους σημερινούς Έλληνας, αφού σήμερον δυστυχώς συμπεριλαμβάνομαι κι' εγώ μεταξύ αυτών!
Ο Πάντοτε Αληθινός"
Απίστευτο, δεν είναι;
