Αυτό το post το αφιερώνω εξαιρετικά σε όσους χαίρονται όταν χιονίζει.

Να διευκρινίσω ότι το χιόνι το λατρεύω όταν το βλέπω στις Άλπεις ή στα Ιμαλάϊα ή στη Σιβηρία, αλλά το απεχθάνομαι όταν σκάει μύτη στη γειτονιά μου.
Γιατί; Γιατί πολύ απλά ούτε έχουμε υποδομές να αντέξουν σοβαρή χιονόπτωση στην Αθήνα, ούτε είμαστε συνηθισμένοι/προετοιμασμένοι για χιόνια.
Θεωρώ ότι αν είσαι πιγκουίνος ή πολική αρκούδα ή Εσκιμώος, είναι απολύτως λογικό το χιόνι να μη σε απασχολεί καν. Όταν όμως είσαι κάτοικος Αθήνας, πρέπει να είσαι βλαμμένος για να σου αρέσει.
Επίσης να αναφέρω ότι απεχθάνομαι το κρύο. Βάλε με σε ένα νησί με 40 βαθμούς και δε θα κάνω "κιχ". Πες μου να πλύνω τα δόντια μου τον Ιανουάριο και θα ανάψω το θερμοσίφωνο...

Μετά από τις σαφέστατες τοποθετήσεις μου, ας συνεχίσω με το ιστορικό του άσπρου τρόμου.

Όλα άρχισαν την Κυριακή όπου άρχισε μία ελαφρά χιονόπτωση. Έχοντας μία σχετική εμπειρία από το τι σημαίνει "χιόνι" εδώ πάνω, είχαμε φροντίσει το ένα αυτοκίνητο να παραμείνει στην πλατεία της Άνοιξης (το πλησιέστερο σημείο "πολιτισμού") ενώ το AUDI μπήκε κάτω απ΄το σκέπαστρο, με φορεμένες τις αντιολισθητικές "κουβερτούλες". Ούτε που ξέρω πως σκατά το λένε αυτό το πράγμα. Είναι αυτά τα υφασμάτινα που φοριούνται πιο εύκολα από τις αλυσίδες και σου δίνουν μία μικρή ικανότητα κίνησης σε ψιλοχιονισμένο δρόμο.
Άνοιξα φυσικά και τις βρύσες του κήπου ελαφρώς, μάζεψα και στο σαλόνι αρκετά ξύλα να έχω για το τζάκι και προετοιμάστηκα ψυχολογικά για 1-2 ημέρες "εγκλεισμού" στο σπίτι (βάσει των όσων είχε προβλέψει η ΕΜΥ) άντε και μερικές ολιγόωρες διακοπές ηλεκτρισμού ή/και νερού και σίγουρα τηλεφώνου...

Η πρώτη μέρα είχε την "πλάκα" που έχει το φαινόμενο "χιονίζει στην Αθήνα" με τις φωτογραφιούλες απ΄τον κήπο, τις αναρτήσεις εδώ κλπ.

Ανέβασα τις φωτό, πήρα και το φτυάρι μου (χώματος όχι χιονιού, έχει σημασία αυτό) και άνοιξα και ένα "διαδρομάκι" στην αυλή για να μπορούμε να κατέβουμε στον κήπο χωρίς να σπάσουμε κανένα πόδι. Έριξα και μπόλικο αλάτι που όντως την πρώτη μέρα έκανε δουλίτσα. Το μονοπατάκι έμεινε καθαρό...

Τη Δευτέρα φάνηκε ότι το πράγμα δε θα πήγαινε καλά. Το "μονοπατάκι" εξαφανίστηκε, ενώ το ύψος του χιονιού στον κήπο είχε ήδη φτάσει σε επίπεδα που δεν είχα ξαναδεί σε αυτό το σπίτι. Άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια, αλλά λέω δε γαμιέται, το πολύ-πολύ να λείψω τρεις μέρες αντί για δύο απ΄τη δουλειά.
Το αυτοκίνητο δεν υπήρχε περίπτωση να βγεί από το σπίτι, αλλά και να έβγαινε δεν υπήρχε περίπτωση να πάει πουθενά. Μόνο το "τέρας" της πυροσβεστικής και μερικά hard-core 4X4 μπορούσαν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο.

Τη Δευτέρα το μεσημέρι "άρχισαν τα όργανα" καθώς κόπηκε το ρεύμα. ΟΚ, το είχα δει να έρχεται ξύλα για το τζάκι είχα και το σπίτι το κρατούσα μέχρι τότε φουλ ζεστό.
Το τζάκι άρχισα να το καίω υπερωρίες, και επαρκούσε για να είμαστε στο σαλόνι χωρίς σοβαρό θέμα τρεις ενήλικες και να χαζεύουμε. Το βράδυ της Δευτέρας το ρεύμα επανήλθε, ησυχάσαμε, είδαμε και ένα επεισόδιο μίας σειράς στο NETFLIX και είπαμε να πάμε για ύπνο. Πριν κοιμηθούμε το ρεύμα ξανακόπηκε, αλλά σκέφτηκα ότι μέχρι το πρωί θα το επανέφεραν.
Την Τρίτη το πρωί, κόπηκε το νερό και στα δύο σπίτια (από πάνω είναι το σπίτι της αδελφής μου) παρόλο που είναι δύο διαφορετικά δίκτυα ύδρευσης.
Το ρεύμα ακόμα "άφαντο".
Εκεί αρχίσαμε να την "ακούμε" καθώς ακόμα ήταν αδύνατο να φύγουμε με το αυτοκίνητο, ενώ το νερό που είχαμε επαρκούσε με πολύ προσοχή για τα βασικά για εμάς και για τα σκυλιά. Επίσης η χιονόπτωση συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση όλη την Τρίτη.
Ήταν η πιο δύσκολη μέρα. Όλη μέρα απέναντι απ΄το τζάκι, κατανάλωση νερού με πολύ προσοχή, επικοινωνίες μετρημένες καθώς είχαμε όση μπαταρία μας είχε μείνει στα κινητά συν δύο power banks. Δε θέλαμε όμως να εξαντλήσουμε τις μπαταρίες των κινητών σαχλαμαρίζοντας, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει.

Η Τετάρτη ξημέρωσε χωρίς νερό και ρεύμα, αλλά ευτυχώς είχε σταματήσει το καταραμένο χιόνι και είχε ανατείλει αυτό που μας σώζει μία ζωή σε αυτή τη χώρα: ένας ήλιος ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ. Από τους πιο καταπληκτικούς ήλιους που θυμάμαι στη ζωή μου.
Πλέον ήρθε η φάση της δραστηριοποίησης. Καταφέραμε να ανοίξουμε τη "δίοδο" για το αυτοκίνητο (μιλάμε για 5-6 m) για να βγει στο δρόμο, φτυαρίζοντας επί ένα τρίωρο. Με ένταση του τύπου "δε θα αφήσουμε εδώ τα κοκαλακια μας γαμημένο χίονι".
Αφού μου βγήκε η ψυχή (και κατάλαβα ότι το φτυάρι το κλασικό, δεν έχει καμία σχέση με ένα φτυάρι για χιόνια όταν θέλεις να ξεχιονίσεις) καταφέραμε με τα χίλια ζόρια να φτάσουμε στην Άνοιξη όπου ήταν το άλλο αυτοκίνητο...θαμμένο κυριολεκτικά κάτω απ΄το χίονι.
Στο δρόμο είδα οικογένειες με μικρά παιδάκια κυρίως, να έχουν πάρει τα πράγματα τους και να κατεβαίνουν με τα πόδια προς τα κάτω. Προφανώς άφηναν πλέον τα σπίτια τους (δεν είναι καθόλου εύκολο να έχεις παιδιά ή/και ηλικιωμένους στο σπίτι με τέτοιες συνθήκες) για να πάνε σε φίλους ή συγγενείς...

Αγορές νερών για να έχουμε αποθέματα, βγάλσιμο των "χιονοκουβερτών-ή-πως-σκατά-τις-λένε" και ξεκινήσαμε για την Νέα Ερυθραία, για το γραφείο της γυναίκας μου, ώστε να φάμε κάτι σαν άνθρωποι, να κάνουμε ένα μπάνιο και να γυρίσουμε πίσω πριν πέσει ο ήλιος και η κυκλοφορία είναι δύσκολη λόγω πάγου.
Στο δρόμο από την Άνοιξη στην Ερυθραία, είδα μία εικόνα που θύμιζε βομβαρδισμό. Σπασμένα δέντρα, σπασμένες κολώνες της ΔΕΗ, σπασμένα κλαδιά, ζημιές παντού. Αυτοκίνητα πλακωμένα από δέντρα, συνεργεία της ΔΕΔΔΗΕ, πυροσβέστες, στρατό κλπ. να αγωνίζονται για να επαναφέρουν το ρεύμα. Το οποίο μόλις τότε συνειδητοποιήσαμε ότι είχε διακοπεί σε πολλές περιοχές στα Βόρεια Προάστια, καθώς δεν είχαμε επικοινωνία με τον "έξω κόσμο".

Τέλος πάντων, κάναμε mini-σύσκεψη όταν βρεθήκαμε σε χώρο με φως-νερό-τηλέφωνο για το τι θα κάνουμε. Εγώ δήλωσα φυσικά ότι θα επανέλθω στο σπίτι, καθώς δεν έπαιζε να το αφήσω άδειο με τέτοιες συνθήκες & φυσικά δε θα αφήναμε & τα σκυλιά μόνα τους.
Τελικά η αδελφή μου κατέβηκε στην Αθήνα, ενώ η γυναίκα μου & εγώ επιστρέψαμε στο σπίτι.

Νερό & ρεύμα άφαντα. Το ρίξαμε στη «ροματζάδα» δίπλα στο τζάκι, παίζοντας scrabble υπό το φως των κεριών και φιλοσοφώντας. Επικοινωνούσαμε και με φίλους & γείτονες για να δούμε αν υπήρχε κανένα νέο (φως, νερό κλπ) ή/και εάν υπήρχε καμία ανάγκη για βοήθεια. Ένα ζευγάρι πολύ φίλων μου, εγκατέλειψε ουσιατικά το σπίτι με εκχιονιστικό του Δήμου και αυτό με τα χίλια ζόρια, καθώς ο πατέρας των παιδιών, σχετικά μεγάλης ηλικίας, είχε σοβαρό θέμα υγείας. Και καθώς το σπίτι τους δεν υπήρχε περίπτωση να ζεσταθεί με το τζάκι...

Η Πέμπτη μας χάρισε ακόμα ένα ηλιόλουστο πρωινό (ποσό τον λατρεύω τον ήλιο) όπου πλέον η κίνηση γινόταν χωρίς αλυσίδες και αηδίες. Όποτε τουλάχιστον μας έφυγε ένα «βάρος» υπό την έννοια ότι πλέον μπορούσαμε να φύγουμε & να επιστρέψουμε από το σπίτι άνα πάσα στιγμή.
Κατεβήκαμε στην Άνοιξη, ξεθάψαμε και το άλλο αυτοκίνητο και πλέον μπορούσαμε να πηγαινοερχομαστε χωρίς πρόβλημα. Παρεπιπτόντως το «φτυάρι χιονιού» που είχα αγοράσει την Τετάρτη, απέδειξε ότι για κάθε δουλειά υπάρχει και το κατάλληλο εργαλείο. Αν το είχα την προηγούμενη μέρα, θα είχα χρειαστεί μισό χρόνο & κόπο για να απεγκλωβίσω το αυτοκίνητο.

Επιστροφή το βράδυ στο σπίτι (ρεύμα, νερό ακόμα off) τζάκι, scrabble, χριστοπαναγίες για όλους τους υπεύθυνους ένθεν και ένθεν και πολύ υπομονή.
Τα καλά νέα της ημέρας ήταν ότι στο επάνω σπίτι είχε επανέλθει το νερό. Όποτε πλέον είχαμε την άνεση να μην «πολυσκεφτόμαστε» το να πάμε στην τουαλέτα π.χ ή το να πλύνουμε κανένα πιάτο.
Το ακόμα καλύτερο νέο ήταν ότι κατά τη μια το βράδυ, ήρθε επιτέλους το ρεύμα, μετά από απίστευτες προσπάθειες των τεχνικών της ΔΕΔΔΗΕ. Δε θα το ξεχάσω αυτό το βράδυ. Φάροι αυτοκινήτων παντού, συνεργεία, φωνές, ο ήχος του αλυσοπρίονου παντού στον αέρα, μία κατάσταση παρανοϊκή...
Ήμασταν πλέον σε καλό δρόμο. Φουλ ρεύμα και στα δύο σπίτια και ένα σπίτι και με νερό

Παρασκευή αποχώρηση κατά τις 11:00 για λίγη δουλειά, φαγητό & μπανιο στον πολιτισμό.
Το απόγευμα ανέβηκα στο σπίτι με την αδελφή μου πλέον, καθώς η γυναίκα μου λόγω δουλειάς (ή επειδή με είχε βαρεθεί τόσες μέρες) θα έμενε στο γραφείο της.
Γυρνώντας στο σπίτι έπαθα σοκ βλέποντας ότι δεν είχε ρεύμα. Ήμουν έτοιμος να ταΐσω τα σκυλιά & να φύγω (δεν άντεχα ψυχολογικά κυρίως να ξαναμείνω χωρίς ρεύμα όλο το βράδυ) αλλά ευτυχώς πέρασε ένα συνεργείο της ΔΕΔΔΗΕ εκείνη την ώρα, κάτι έκανε στο «κουτί» έξω από το σπίτι, και με διαβεβαίωσαν τα παιδιά ότι το ρεύμα έχει πλέον σταθεροποιηθεί.
Παραμονή στο σπίτι και εχτές, σήμερα το πρωί ήρθε τελικά και το νερό και στο άλλο σπίτι και όλο το πρωί μαζεύαμε τα αμάζευτα στο σπίτι, αλλά κυρίως στον κήπο, όπου φώναξα βοήθεια φυσικά για να καθαρίσουμε δέντρα, κλαδιά, πεύκα κλπ.

Πριν λίγο επανήλθαμε 100% στον πολιτισμό, καθώς ήρθε & το σταθερό & το δίκτυο (wow)

Η πορεία της αηδίας:

Πρώτη (χαρούμενη) μέρα:



Προσέξτε το χιόνι πάνω στο τραπεζάκι για να δείτε και τη συνέχεια...
Το πρώτο «δρομάκι»:



Επόμενη χιονόπτωση. Το ύψος του χιονιού είναι πλέον στο μισό μέτρο εύκολα....Η βεράντα και το «δρομάκι»:



Το τραπεζάκι που λέγαμε...



Χωρίς ρεύμα και νερό όλα αυτά... το τζάκι δουλεύει non-stop όλη μέρα:



Όπου πλέον λιώνουμε και πάγο για να έχουμε λίγο νερό για βοηθητική χρήση...

Τα εργαλεία επιβίωσης, φτυάρι για ξεχιόνισμα:



Και φυσικά τσίπουρο:



Ο ένας «λόγος» που με κράτησε στο σπίτι. Τα χαζά που ήταν μες στην τρελή χαρά:







Τα μποτάκια εργασίας, χωρίς τα οποία θα είχα ψοφήσει απ´ το κρύο μάλλον με τόσο φτυάρισμα στο χιόνι:



Και φυσικά το tool watch που με συντρόφευσε αυτές τις μέρες:



Είχα και το σοβαρό tool-watch καβάτζα φυσικά, το G-Shock. Αλλά ευτυχώς δε χρειάστηκε να το επιστρατεύσω. Αν είχε χρειαστεί θα ήταν πολύ πιο σκούρα τα πράγματα....

Σκέψεις πολλές όλες αυτές τις μέρες, ίσως τις γράψω σε δεύτερο χρόνο.
Ελπίζω να μην ξαναζήσουμε τέτοια κατάσταση για τόσες μέρες. Μιλάμε για μια περιοχή 20km από το κέντρο της Αθήνας εντωμεταξύ, μην μπερδεύεστε. Δεν μιλάμε για κάποιο χωρίο "χαμένο" στα 2.000m σε κάποιο βουνό...

Σας φιλώ & τα λέμε

Πιστεύω ότι και μόνο με το όνομα του ρολογιού, ήδη οι μισοί ψαρώσατε, έτσι;
Λοιπόν αυτό είναι ένα τεράστιο όνομα για ένα μικρό ρολόϊ. Μικρό; Λογικά στα 38mm ως "μικρό" μπορεί να θεωρηθεί πλέον. Όμως τo lug to lug του, του επιτρέπει να φορεθεί ανετότατα, ακόμα και τώρα.

Πάμε από την αρχή. Έψαχνα ένα dress-άκι, όχι υψηλού budget. Που να μπορεί να φορεθεί εύκολα με πουκάμισο, σακάκι κλπ. Με  dial κατά προτίμηση ανοιχτόχρωμο, ή μπλε. Με διάμετρο κάτι κάτω από 40mm.
Δε θυμάμαι σε ποιά φάση έπεσε το μάτι μου στα Κινέζικα seagull τους χρονογράφους. Και στο site poljot24.de το οποίο είναι Γερμανικό (προφανώς) και έχει μία ενδιαφέρουσα συλλογή από Κινέζικα, Ρώσικα και λοιπά παλαιοκουμουνιστικά ωρολόγια.

Τι είναι αυτό το ρολόϊ λοιπόν: Το 1961 η Κινέζικη κυβέρνηση παρήγγειλε από το εργοστάσιο της Tianjin, να δημιουργήσει ένα ρολόϊ για τους πιλότους της πολεμικής αεροπορίας (People's Liberation Army για την ακρίβεια).
Φυσικά όταν τότε η "Κυβέρνηση" σου ζητούσε κάτι, δε νομίζω ότι υπήρχε περίπτωση να πεις "δε γίνεται"  Για ένα τέτοιο υποστελεχομένο εργοστάσιο όμως η "παραγγελία" δεν ήταν και τόσο εύκολη. Άσε που το να σχεδιάσεις ένα χρονογράφο από "λευκό χαρτί" δεν είναι έτσι κι΄αλλιώς κάτι τόσο απλό. Όμως οι τύποι είχαν μάλλον όλους τους Άγιους με το μέρος τους, καθώς η Venus η γνωστή Ελβετική εταιρία (για κάποιο λόγο που αγνοώ αλλά ίσως μπορεί να μας διαφωτίσει κάποιος άλλος) είχε την ευγενή καλοσύνη να τους πουλήσει τα απαραίτητα μηχανήματα για την κατασκευή ενός εκ των μηχανισμών της, τον cal.175.
Υποθέτω ότι οι Κινέχοι έκαναν πάρτυ (πρωτίστως επειδή δε θα σάπιζαν σε κανένα κάτεργο) και η πρώτη καλίμπρα που παρήγαγαν με βάση την cal. 175 εκεί στο Tianjin, ήταν η ST3. Αργότερα έφτιαξαν και την ST19 μία βελτιωμένη version της πρώτης.
Μέχρι το 1963 παραδόθηκαν οι πρώτοι χρονογράφοι "Project 304" όπως ονομάστηκαν. Μέχρι το 1965 παραδόθηκαν 1.400 χρονογράφοι "Project 304" στους πιλότους. Και (υποθέτω) οι τύποι από το εργοστάσιο, γλύτωσαν και το...κεφάλι τους.
Είναι ανδιαφέρον το ότι ακόμα και τότε, τα συγκεκριμένα ρολόγια δεν ήταν τυπικά για την εποχή. Οι κακές γλώσσες λένε ότι έμοιαζαν σα να είχαν φτιαχτεί μία δεκαετία νωρίτερα
Το ξεπερνάμε αυτό το στοιχείο και συνεχίζουμε παρακάτω.

Η παραπάνω διασκεδαστική ιστοριούλα, μπορεί να πει κάποιος ότι σήμανε την έναρξη για την Κινέζικη ωρολογοβιομηχανία. Καθώς την ίδια χρονιά (το 1965) το εργοσάσιο Tianjin άρχισε να παράγει ένα από τα πρώτα Κινέζικα ρολόγια μαζικής παραγωγής, το DONG FENG (East Wind - Ανατολικός Άνεμος σε απλά Ελληνικά). Μερικά χρόνια αργότερα, αυτό το ρολόϊ έγινε ένα από τα πρώτα ρολόγια που εξήγαγε η Κίνα στον υπόλοιπο πλανήτη...

Μερικά χρόνια μετά, η Seagull (Tiangin) σε συνεργασία με συλλέκτες και πυροβολημένους (enthusiasts στο πρωτότυπο κείμενο) αποφάσισε να παράγει εκ νέου το Project 304. Αυτό στο χωριό μας το λενε re-issue. Και είναι ένα σπορ στο οποίο έχουν επιδοθεί τελευταία πολλοί μεγάλοι και τρανοί ωρολογοπαραγωγοί. Γιατί λοιπόν όχι και οι Κινέζοι

Το re-issue είχε σαν αποτέλεσμα μία πληθώρα ρολογιών, από πολυ πιστά στο πρωτότυπο, μέχρι λιγότερο πιστά, από 38mm μέχρι 42mm. Mε διαφόρων χρωμάτων dials (μέχρι και panda). Με κρύσταλλο ή hesalite. Με καλίμπρα 19-jewels ή 21-jewels κλπ. κλπ. κλπ. Όρεξη να έχεις να διαλέγεις...

Εάν έχετε διαβάσει μέχρι εδώ είμαστε σε καλό δρόμο. Πάμε παρακάτω.
Αποφάσισα να πάω φυσικά στο 38-άρι με λευκό dial και με hesalite, καθώς το κρύσταλλο δεν μου "καθόταν" καλά με το όλο ύφος του ρολογιού.
Προχώρησα στην παραγγελία (έπειτα από μερικές ερωταποκρήσεις με τον φίλο Dennis66, τον ευχαριστώ) στις 24/12 και ω του θαύματος, το ρολόι ήρθε στις 28/12. Απίστευτο μου φάνηκε με όσα ακούγονται τελευταία με τις εταιρίες Courier, το περίμενα προς τα τέλη Ιανουαρίου... Αλλά η DHL έκανε το θαύμα της.

Επειδή σας τα έχω πρήξει και δεν έχω βάλει ούτε μία φωτό, ορίστε μία:



Το ρολογάκι εμένα μου άρεσε πάρα πολύ, ήταν σαφέστατα ανώτερο των προσδοκιών μου. Μιλάμε για ένα ρολόϊ κόστους 290€, μην ξεχνιόμαστε... Όσο Vintage-look ήθελα, στο μέγεθος ακριβώς που ήθελα, όσο ευκολοφόρετο ήθελα. Μου "έκατσε" και στο μάτι και στο χέρι θαυμάσια:



Το hesalite του δίνει αυτή τη χαρακτηριστική "ζεστασιά" που περιμένει κάποιος από το hesalite και φαίνεται πανέμορφο από τις διάφορες γωνίες:





Συνυπάρχουν διάφορα χρώματα πάνω στο λευκό-μπεζ dial (χρυσά markers, μπλε δείκτες, κόκκινα αστέρια, κόκκινος δείκτης χρονογράφου) αλλά είναι τόσο διακριτικά όλα, που τελικά φαίνονται πολύ αρμονικά και "παιχνιδιάρικα":



Το ρολόϊ ήρθε με ένα δερμάτινο RIOS, το οποίο όμως μου φάνηκε πολύ σκληρό για τα γούστα μου και δύο ΝΑΤΟ ποιότητας κουκουρούκου.
Οπότε η πρώτη κίνηση ήταν η παραγγελία δύο ZULUDIVER που τα σπάνε, δένουν πολύ όμορφα με το ρολόϊ και έχουν και καταπληκτική αίσθηση στο χέρι και ενός μπλε suede. Όλα από το Watchgecko, τα παρήγγειλα τη Δευτέρα, ήρθαν την Τετάρτη (ο Watchgecko έχει την απολύτως ταχύτερη παράδοση από ο,τιδήποτε άλλο έχω παραγγείλει, δεν παύει να με εκπλήσει...).

Ορίστε και το μπλε suede:



Και φυσικά open back. Με μία καλίμπρα με τόσο μπλε μέσα που αναρωτιέσαι εάν στο εργοστάσιο παραγωγής αγοράζουν την μπλε μπογιά με super έκπτωση:



Κατά τ΄άλλα στα πρακτικά θέματα. Το ρολόϊ είναι φυσικά κουρδιστό. Το κούρδισμα του είναι παιχνιδάκι. Μαλακό στο κούρδισμά με σαφέστατη αίσθηση του πότε φτάνεις στο "stop". Για να μην πάρεις κανένα ελατήριο στο χέρι (μου έχει συμβεί...).
Τα pushers του χρονογράφου είναι πανεύκολα στη χρήση. Στο start έχει μία λίγο σκληρή αίσθηση. Το reset είναι πραγματικά "βουτυρένιο" σαν αίσθηση.

Άλλο τίποτα; Α ναι! Μου είπε κάποιος φίλος ότι η "φιλοσοφία" τους είναι πως δεν πηγαίνουν για service. Αλλά στο διάστημα του service  αγοράζεις ένα άλλο και ξεμπερδεύεις. Και έτσι να είναι, με την τιμή του, δεν με χαλάει καθόλου. Αν αντέξει 5-6 χρόνια, αγοράζω ένα άλλο. Έτσι και αλλιώς η τιμή του είναι στα πλαίσια (ή και σε μικρότερα πλαίσια) από το Service ενός Ελβετικού στην αντιπροσωπεία...

Αυτά προς το παρόν, παραθέτω μερικές ακόμα φωτό:







Καλή χρονιά να έχουμε με υγεία !

Λοιπόν, όπως λέει και ο τίτλος ψάχνω για ένα dress με budget < 1.000€
Έχω εντοπίσει αυτά που έχω βάλει στην ψηφοφορία.
Τα δύο SEIKO είναι πολύ κοντά στα πάντα, πλην του dial. Μου αρέσουν (δεν τα έχω δει live) δεν ξέρω αν οι διαστάσεις τους τα κατατάσουν σε dress ή σε dress-sport... Είναι 40.5mm με ύψος 13.1mm
Τα δύο SEIKO είναι αυτά:





Αν πάω σε αυτά, θα τα πάρω προφανώς από το εξωτερικό. Το δεύτερο είναι και σε προσφορά αυτή τη στιγμή σε κάποια internet-based καταστήματα με τιμή λίγο πιο κάτω από του πρώτου.

Το HAMILTON το θεωρώ πιό dress λόγω διαστάσεων, μιλάω για το 38-αρι όχι για το 40-άρι που είχα παλία. Ή 41 ήταν, κάτι τέτοιο.



Από εκεί και πέρα αν υπάρχει κάποια άλλη ιδέα σε αυτό το budget, ακούω προσεκτικά. Απλά να μείνει κάτω από τα 1.000€ δε θέλω να ανέβω παραπάνω ειδικά για dress.

Επίσης προτάσεις του τύπου "Άσε τα dress και χτύπα κανένα DOXA ή κανένα AQUADIVE" θα μου κάνουν κακό στην ψυχολογία μου

Λοιπόν, παραβλέπω το γεγονός ότι μόνο  2-3 άνθρωποι βάζουμε κάνα review και συνεχίζω ακάθεκτος με την περιγραφή του Borealis Sea Storm v2.
Μην το μπερδεύουμε με το v1 παρακαλώ. Αυτό είναι το v2 με το αναβαθμισμένο λογισμικό...

Προφανώς πρόκειται για ένα homage του Blancpain Fifty Fathoms, το οποίο για πολλούς θεωρείται ο «μπαμπάς» όλων των σημερινών divers, που του έφαγε τη «δόξα» στη στροφή το Rolex Submariner.
Το ff είναι αυτό:



Το καλό κατά τη γνώμη μου με το Borealis, είναι ότι δεν αποτελεί 100% «κόπια» του ff, στο βαθμό που αποτελεί ένα Steinhart «πιστό αντιγραφο» ενός Rolex, για παράδειγμα. Είναι φυσικά εμπνευσμένο από το ff, αλλά όχι 100% πιστό αντιγραφο.

Πάμε και στο θέμα τώρα.
Τι πρωτοβλέπεις παίρνοντας ένα BSS (v2 μην ξεχνιόμαστε...).
Βλέπεις αυτό:



Ένα ημιάθλιο χάρτινο κουτάκι, το συγκεκριμένο είναι & λίγο λερωμένο, αλλά είπα να μην το πλύνω για να είναι original vintage.

Μέσα στο χάρτινο κουτάκι, υπάρχει η θηκούλα του:



Μία αρκετά «κλασική» θήκη μεταφοράς ενός ρολογιού δηλαδή. Δεν είναι (σαφώς) κουτάκι, είναι θηκούλα. Φυσικά επί του πρακτέου μία θηκούλα είναι πιο χρήσιμη από ένα κουτί, το οποίο εν γένει δεν το κάνεις τίποτα. Απλά το αποθηκευεις κάπου.

Μέσα στη θηκούλα είναι προφανώς το ρολόϊ & η καρτούλα εγγύησης του:



Το ρολόϊ είναι 42mm, φοριέται λίγο μικρότερο καθώς έχει μαζεμένα και -το κυριότερο- 20-άρια lugs.
Η δουλειά στην κάσα του είναι συμπαθέστατη με τα γυαλισμένα και βουρτσισμένα τμήματα:







Την παράσταση «κλέβει» φυσικά το bezel με το κρύσταλλο, που είναι και το σημείο που το διαφοροποιεί από τα περισσότερα diver:



Το μπρασελέ του είναι 20-άρι, αρκετά καλό ως κατασκευή, χωρίς να σε κάνει να πέσεις στα πατώματα. Έχει το καλό ότι έχει μικρά links, με αποτέλεσμα να μπορείς να το φέρεις 100% στα μέτρα σου:



Τα links μπαινοβγαίνουν (ευτυχώς) με βιδωτούς πιρους. Πράγμα που κάνει τα βάλε-βγάλε παιχνιδάκι, απλά χρειάζεται αρκετά λεπτό κατσαβιδακι.

Το caseback έχει αυτά τα συνήθη πραγματάκια:



Μία γοργόνα (λίγο άσχημη για τα γούστα μου) και τις διάφορες «πληροφορίες» για το ρολόϊ. Την μάρκα, την υδατοστεγανότητα, τι καλίμπρα φοράει (SEIKO φυσικά...) κλπ.

Η κορώνα δεν έχει προστατευτικό, είναι φυσικά βιδωτη και έχει και ένα «Β» για μα θυμάσαι ότι φοράς Borealis και όχι SEIKO για παράδειγμα:



Έχει καλή αίσθηση και στο «βίδωσε ξεβιδωσε» και στο τράβα-σπρώξε για τις ρυθμίσεις. Το ρολόϊ φυσικά έχει hacking για να ρυθμίζεις την ώρα ακριβώς.

Το έχει το ύψος του, 14mm περίπου, κάτι το οποίο επί της ουσίας δεν ενοχλεί ιδιαίτερα. Ενδεικτικά με το μπρασελέ του, χωράει χωρίς πρόβλημα κάτω από σχεδόν όλα τα πουκάμισα, καθώς πλην του ύψους είναι σχετικά «μαζεμένο».

Επίσης συνοδεύεται με ένα rubber της Βοrealis, copy-paste του Isofrane, πολύ καλής ποιότητας:



Εδώ δίπλα-δίπλα με το ISO:



Το lume του είναι πολύ καλό και σε ένταση και σε διάρκεια:





Το κερασάκι στην τούρτα, είναι τα drilled lugs:



Το οποίο σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «λουρο-πάρτυ» !

Καθώς χρωματικά είναι παντελώς ουδέτερο (άσπρο-μαύρο) του πάνε σχεδόν τα πάντα:

















Συγκρατείστε μόνο ότι όντας ψηλό, με τα ΝΑΤΟ ψηλωνει ακόμα περισσότερο, κάνοντας τα συγκεκριμένα λουριά αμιγώς sport-casual επιλογή.
Με το μπρασελέ του ομως φοριέται εύκολα παντού:



Εν κατακλείδι ένα όμορφο homage, που δεν «καρφώνεται» για homage, καθώς το ff δεν είναι τόσο καραπασίγνωστο όσο αλλά ρολόγια, των οποίων τα homage που κυκλοφορούν είναι περισσότερα από τα πρωτότυπα.
Σε καλή τιμή, για όλες τις χρήσεις, αρκετά διαφορετικό από τα υπόλοιπα diver λόγω κυρίως του bezel του.

Δεν είναι ρολόϊ που απλά το φυλάς για την επόμενη γενιά, λογικά δεν αποτελεί επένδυση, αλλά είναι διαφορετικό, ωραίο και σε πολύ λογική τιμή (αν το βρεις πλέον) για να κάνεις πειραματισμούς.

Αυτά τα ολίγα, πάω να διαβάσω μαθηματικά Ά Γυμνασίου τώρα



Sent from my iPhone using Tapatalk

Παίδες για δώστε μία βοήθεια: για Longines που πάμε; Εννοώ ποιός έχει μεγάλη γκάμα; Kαι φυσικά ποιός κάνει και σοβαρές εκπτώσεις;

Κάθε πρόταση δεκτή.

Thanks.

Για σήμερα το menu έχει το Dan Henry 1970.
Το οποίο αποκτήθηκε εν μέσω φλιπαρισμάτων & θα παραμείνει για άγνωστο χρονικό διάστημα στην κατοχή μου.

Ξεκνάμε από το κουτάκι, το οποίο είναι ένας πλαστικός κύλινδρος, τύπου Armida κλπ.



Ανοίγοντας τον κύλινδρο, έχεις μία πολύ βολική υφασμάτινη θήκη μεταφοράς ρολογιών/λουριών (πολύ χρήσιμη κατά τη γνώμη μου και πιο εύχρηστη από τις αντίστοιχες δερμάτινες) το ρολόϊ φυσικά (όχι με το εικονιζόμενο λουρί) και την κάρτα αγοράς/εγγύησης.



Το ρολόϊ είναι 40mm, έχει την κάσα που όλοι αγαπήσαμε από το LLD και φοριέται ένα κλικ πιο εύκολα, λόγω μικρότερης διάστασης και όχι τόσο "απλωμένων" lugs όσο του LLD. Μιλάω πάντα φυσικά για το δικό μου καρπό, ως τέως κάτοχος LLD...
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχω πλέον και δύο...κάσες !!! Αυτό δεν είναι standard φυσικά. Προέκυψε καθώς ο προηγούμενος κάτοχος είχε βάλει ένα plexi μπομπέ τζάμι, αντικαθιστώντας το κρύσταλλο, με αποτέλεσμα να είναι μεν πιο retro-look αλλά η υδατοστεγανότητα του να έχει...αποχαιρετήσει.
Επειδή δεν μου άρεσε η ιδέα ενός diver με το οποίο δεν μπορείς ούτε να...ξυριστείς, απευθύνθηκα στον κατασκευαστή, ο οποίος (πολύ ευγενικό εκ μέρους του) μου έστειλε άλλη μία κάσα με το κρύσταλλο !
Το αποτέλεσμα είνα ότι έχω δύο "φουλ σετ" κάσες. Με το κρύσταλλο και την υδατοστεγανότητα των 200m και μία με το plexi, για όποιον τυχόν γουστάρει μοντίφες



Αυτή είναι η κάσα με το μπομπέ plexi, η οποία υπάρχει ως...παρακαταθήκη:



Το ρολόϊ έχει πλέον τοποθετηθεί στην κάσα με το κρύσταλλο, όπου και δείχνει κάπως έτσι:





Και φυσικά οι δύο κορώνες, στο "2" και στο "4".
Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τις δύο κορώνες: η κορώνα στο "4" είναι για τις γνωστές λειτουργίες (αλλαγή ώρας, ημέρας, κλπ.). Η κορώνα στο "2" περιστρέφει το εσωτερικό bezel, προκειμένου να κρατήσεις χρόνους, όπως με ένα εξωτερικό bezel καταδυτικού ρολογιού δηλαδή.
Μία λεπτομέρεια που μου έκανε εντύπωση: ενώ στο LLD και η κορώνα στο "2" είναι βιδωτή, στο Dan Henry δεν είναι. Αυτό είναι μεν βολικό, καθώς δε χρειάζεται ξεβίδωμα για να τη χρησιμποιήσεις, όμως δεν παρέχει την ασφάλεια που θα έπρεπε (αν υποθέσουμε ότι θα φορέσεις το ρολόϊ για κατάδυση). Καθώς μπορεί η κορώνα να μετακινηθεί, έστω και ελαφρά, από την κίνηση του χεριού και να σου αλλάξει τις ενδείξεις. Που είναι η διαφορά μεταξύ του αναδύομαι και του βλέπω τα ραδίκια (μάλλον τα φύκια σε αυτή την περίπτωση) ανάποδα...



Και το καπάκι, στο οποίο -παραδοσιακά- αναγράφονται διάφορες πληροφορίες για το ρολόϊ.
Όπως π.χ ότι είναι "limited edition"  1.970 τεμαχίων, ότι το συγκεκριμένο είναι το 236ο από τα 1970, ότι είναι υδατοστεγανό στα 200m κλπ.
Έχει και ένα χταπόδι που φοράει σκάφανδρο. Λίγο σουρεάλ μου φαίνεται αυτό. Δεν έχω δει ποτέ χταπόδι με σκάφανδρο στη θάλασσα



Το ρολόϊ έρχεται με ένα όμορφο και πολύ βολικό tropic λουράκι:



Τέλος μία πρόχειρη φωτό χαμηλής ποιότητας, απλά για να δείτε και το lume. ¨Ομορφη λεπτομέρεια το ότι έχει lume και ο εσωτερικός δακτύλιος των λεπτών, που στο φως είναι γκρί.



Μέσα στην κάσα "χτυπάει" μία καλίμπρα Seiko Caliber NH35 με 41 ώρες power reserve (σύμφωνα με τον κατασκευαστή της), παρέχοντας υποθέτω αξιοπιστία στο ρολογάκι...

Το ίδιο μοντέλο βγαίνει και σε 44mm, εκτός από τα 40mm που είναι το συγκεκριμένο, καθώς και με πορτοκαλί δακτύλιο λεπτών, αντί για τον γκρι.

Περισσότερες λεπτομέρειες για όποιον ενδιαφέρεται εδώ:https://danhenrywatches.com/collections/vintage-watches/products/1970-automatic-diver-watch#productDetails

Να έχουμε ένα super ωραίο Σαββατοκύριακο

To σημερινό menu έχει το  Zodiac Super Sea Wolf 53 Skin (ωραίο και μικρό όνομα, για να το θυμάσαι εύκολα...).

Αυτό λοιπόν το diver-άκι, αποτελεί reissue (πρωτότυπο) του παρακάτω diver:



Το οποίο εμφανίστηκε το 1953 !
Και η αλήθεια είναι ότι το καινούργιο, είναι αρκετά κοντά στο παλαιότερο.

Το κουτί του είναι ένα νορμάλ κουτί ρολογιού (ΑΚΑ όχι υπερπαραγωγή τύπου LLD ή ROAMER) το οποίο μπορείς να κουβαλήσεις χωρίς...βοήθεια





Με τα χαρτάκια του στο κάτω μέρος.



Στο οποίο υπάρχει (στη συγκεκριμένη έκδοση, γιατί πωλείται και με μπρασελέ) ένα πολύ ωραίο δερμάτινο ΝΑΤΟ, με το σήμα της Ζ στον τοκά:



Το οποίο μία που το πήρα, μία που το άφησα στο κουτί του φυσικά. Κρίμα είναι να φθείρεται

To ZODIAC είναι 40-άρι όπως μπορείτε να δείτε και στις προδιαγραφές του εδώ https://www.zodiacwatches.com/collections/all/products/super-sea-wolf-53-skin-zo9203

Είναι όμως "μαζεμένο" 40άρι diver. Δίνει την αίσθηση ενός "κλικ" πιο μικρού από το 16610, το οποίο αναφέρω ως σημείο αναφοράς, τόσο επειδή το είχα, όσο και επειδή είναι ένα ρολόϊ που οι περισσότεροι από εμάς έχουν δει/φορέσει.







Είναι κομψό όπως φαίνεται στις παραπάνω φωτό και έχει open back, από το οποίο φαίνεται η καλίμπρα του η οποία -surprise- ΔΕΝ είναι η ΕΤΑ 2824-2 αλλά η STP 11-1, η οποία όπως εξηγεί το παρακάτω αρθράκι, είναι πολύ κοντά στην ΕΤΑ (direct copy λέει ο άνθρωπος, ο καθένας το ερμηνεύει όπως νομίζει...) http://watchguy.co.uk/review-stp-1-11/

Το δια ταύτα είναι ότι είναι μία πολύ κομψή καλίμπρα και (υποθέτω) λεπτή, οπότε και το συνολικό ύψος του ρολογιού είναι μαζεμένο και δε "δείχνει" τα 13mm που λένε οι προδιαγραφές του.



Και μία πιο κοντινή στην καλίμπρα και στο πίσω μέρος του ρολογιού, όπου (ως είθισται) αναφέρονται και όλες οι πληροφορίες για το ρολόϊ (serial number, υδατοστεγανότητα, κλπ)



Συνολικά πρόκειται για ένα πολύ ευκολοφόρετο diver, με υδατοστεγανότητα στα 200m (OK, εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει) το οποίο μπορεί να φορεθεί 24Χ7.
Επίσης είναι πολύ δεκτικό σε αλλαγές λουριών (όπως έχετε ήδη παρατηρήσει...)











Εντύπωση μου έκανε η απουσία προστατευτικών στην κορώνα, η οποία έχει πολύ καλή αίσθηση και λειτουργία, ειδικά όταν "περνάς" από τη μία σκάλα στην άλλη, σημείο όπου πολύ ακριβότερα ρολόγια παρουσιάζουν μία εκνευριστική ασάφεια.
Είναι συνολικά ένα ρολόϊ που δε σε "ψήνει" για tool-watch, αλλά μπορεί να φορεθεί παντού και πάντα

Αυτά τα ολίγα για σήμερα, σειρά έχει το DAN HENRY, που θα παρουσιαστεί στο εγγύς μέλλον

Να έχετε μία υπέροχη Κυριακή και ντυθείτε καλά γιατί παρά τη λιακάδα "ξυρίζει" !!!

Ας δούμε λοιπόν και το ρολόι που ήρθε πριν 2-3 μέρες.
Πρόκειται για το Roamer Stingray Chrono Diver.

Είναι reissue (κοινώς επανέκδοση) του παρακάτω ρολογιού της Roamer:



To οποίο τότε ήταν (φυσικά) 40mm αν δεν κάνω λάθος, εν αντιθέσει με τον απόγονο του που είναι 44mm. Είπαμε: το bigger is better φαίνεται ότι έχει υϊοθετηθεί από πολλούς κατασκευαστές.
Πάντως κοιτώντας και το καινούργιο:



φαίνεται ότι έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον πρόγονο και παραπέμπει άμεσα σε αυτόν.
Όπως βλέπετε στο καινούργιο έχει μπει άλλο ένα subdial, που σου δίνει τη δυνατότητα να μετράς και ώρες. Δεν έχει το logo του παλιού (με την τρίαινα), αντ΄αυτού έχει ένα "r" στο "6".

Πριν δεις το ρολόϊ όμως, μοιραία πρώτα βλέπεις το...κουτί ! Το οποίο κουτί πρόκειται περί υπερπαραγωγής. Δηλαδή, μετά το γνωστό κουτί του LLD, είναι το πρώτο κουτί που μου κάνει τόση εντύπωση
Είναι τεραστίων διαστάσεων, λουστραρισμένο μέχρι τελικής πτώσεως και πολύ εντυπωσιακό:



Τι έχει μέσα; Το ρολόϊ, ένα μπρελόκ (!!!), μία πλακέτα, ένα spare λουρί και φυσικά τα διάφορα χαρτιά του ρολογιού:



Πολύ χορταστική συσκευασία ομολογώ:



Το extra δερμάτινο λουρί έχει φανταστική ποιότητα. Παρόλο που είναι παχύ, είναι πολύ μαλακό. Μπορείς να το φορέσεις είτε με τον τοκά, είτε με την μπούκλα του. Όλα αυτά εννοείται ότι συμπεριλαμβάνονται στο super-κουτί !



Κοιτώντας την πίσω πλευρά του ρολογιού, βλέπεις τις διάφορες πληροφορίες (swiss made, automatic, 10 atm water resistant) χαζεύεις την ωραία δουλειά του καπακιού και κυρίως αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις το 119/333 αντίτυπα που έχουν παραχθεί.
Όντως το ρολόϊ είναι limited edition. Τώρα γιατί είναι 333 και όχι ας πούμε 300 ή 350 ή 400, δεν το γνωρίζω. Μπορεί να έχει να κάνει με κάτι από την ιστορία του ρολογιού, αλλά δεν έχω χρόνο για googl-άρισμα.

Το ρολόϊ έχει διάμετρο 44mm, αλλά η παντελής απουσία lugs, το κάνει και φαίνεται πολύ πιο μαζεμένο.
Είναι ψηλό βέβαια (παίζει να είναι πιο ψηλό από το ΡΑΜ 000 που είχα) αλλά τελικά, ειδικά με το μπρασελέ του, φοριέται πολύ άνετα. Εκτός φυσικά αν φοράς κάποιο πουκάμισο με πιο στενή μανέτα.
Αλλά λογικά αυτό το ρολόϊ δεν το παίρνεις πρωτίστως για να το φοράς με τα κουστούμια σου...



Το roamer λοιπόν φαίνεται πολύ ποιοτικό σαν κατασκευή και είναι σίγουρα αρκετά εντυπωσιακό, με έντονη παρουσία στον καρπό, χωρίς όμως να είναι μεγέθους "ταψιού".
Το μόνο "κουλό" είναι η τοποθέτηση της ημερομηνίας στο "12" πίσω από το δευτερολεπτοδείκτη του χρονογράφου. Βλέπεις μεν την ημερομηνία, απλά φαίνεται λίγο "γκάου" να πας να τη βάλεις πίσω από το δείκτη
Βέβαια από την άλλη, ίσως δεν ήθελαν να "φορτώσουν" ακόμα περισσότερο ένα φορτωμένο dial (χρονογράφος γαρ...) βάζοντας και την ημερομηνία μεταξύ του 4 και του 5.
Φυσικά θα μπορούσαν να μη βάλουν καθόλου ημερομηνία, όπως άλλωστε ήταν και το παλιό.



Το "δια ταύτα" είναι ότι το ρολόϊ με το μπρασελέ κάθεται πολύ καλά:





Εξίσου ωραίο είναι και το πολύ προσεγμένο λουρί του. Απλά με το λουρί, γίνεται πιο ογκώδες, αποκλείοντας πρακτικά τη χρήση με πουκάμισο...





Οι παρατηρητικοί, ίσως είδατε ότι έχει ιδιαίτερο σύστημα στα lugs, σαν της Oris. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι παίρνει το δικό του μπρασελέ και το δικό του λουρί και μετά (αν κάποιος ψάχνεται) χρειάζεται ειδική παραγγελία για λουριά κλπ.
Αυτό φυσικά είναι και το βασικό "μελανό" σημείο, για κάποιον σαν εμένα. Για κάποιον νορμάλ άνθρωπο φυσικά, είναι "ψιλά γράμματα".

Θα μείνει; Σίγουρα για ένα διάστημα, καθώς όταν του προσάρμοσα το μπρασελέ στα μέτρα μου, μου καλάρεσε στο χέρι.
Ειλικρινά δεν ξέρω όμως, για πόσο διάστημα μπορώ να αντέξω την μη-δυνατότητα αλλαγής λουριών. Αν και τελευταία, τα μπρασελεδάτα ρολόγια, τείνω να τα φοράω σχεδόν μόνιμα με τα μπρασελέ τους. Πλην του Presage φυσικά, όπου το ρολόϊ "φωνάζει" για λουριά.

Αυτά τα ολίγα και καλό βράδυ

ΟΚ το CHAT & FUN μάλλον δεν είναι η καταλληλότερη κατηγορία, αλλά δεν ήξερα που αλλού να το ανεβάσω !!!

Λοιπόν, για να μην σας κουράζω. Έπειτα από διάρρηξη στο σπίτι είχα βαριές ωρολογιακές απώλειες:
Το Ω broad arrow
Το ΡΑΜ000
Το παλιό Ω του πατέρα μου και το παγκοσμίως μοναδικό Voctok made by Arvac

Έκαναν φτερά...

Κουτιά-Χαρτιά δεν είναι μαζί (στα δύο πρώτα αναφέρομαι). Τα έχω εγώ και τα serial numbers των ρολογιών δηλώθηκαν ήδη στην Ασφάλεια.

Αν πάρει το μάτι σας ή το αυτί σας, πώληση αυτών των δύο μοντέλων, άνευ κουτιών-χαρτιώ, με ενημερώνετε άμεσα παρακαλώ...

Αυτά προς το παρόν. Ευτυχώς δεν είχαμε άλλες απώλειες. Μου έμειναν μέχρι και τα Πανερόλουρα. Πριφανώς μου τα άφησαν για να τα έχω για το...επόμενο PANERAI.

Μετά το σοκ της διάρρηξης και της απώλειας των ρολογιών, δηλώνω:
1) Καλά που δεν πάθαμε και τίποτα.
2) Τουλάχιστον τα είχα ευχαριστηθεί.
3) Καλά που έχω πουλήσει όλα μου τα Rolex και δεν μου πήραν και κανένα Rolex 

To ZRC το εφτάψυχο τη γλύτωσε γιατί το φορούσε.
Επίσης με πλήγωσε το ότι οι διαρρήκτες δεν πήραν καν το G-Shock μου ! Ούτε καν για να το φοράνε ! ΑΙΣΧΟΣ !

Να είμαστε καλά και μακριά από εμάς τέτοιες ατυχίες...

Καλησπέρα κύριοι,

Σκέφτομαι μήπως κάνω μία αγορά από το chrono24. Ο πωλητής είναι στην Ευρώπη.
Δεν έχω ξανακάνει κάποια συναλλαγή από εκεί.
Είναι κάτι που πρέπει να προσέξω;
Υπάρχει κάποιος τρόπος "ελέγχου" του πωλητή;
Υπάρχει κάποιος τρόπος πληρωμής που είναι ο καλύτερος/ασφαλής για εμένα;

Εάν κάποιος έχει εμπειρία και μπορεί να μου δώσει 1-2 tips, θα του είμαι υπόχρεος. Μην μάθω παθαίνοντας. Κρίμα είναι
Είτε με pm είτε τηλεφωνικά μου λέτε.

Ευχαριστώ