Όλα αυτά είναι θεωρίες, για συζήτηση, και τίποτε περισσότερο.
Η πραγματικότητα είναι μια. Τα χρήματα που αναλήφθηκαν από τις τράπεζες, στο διάστημα από το καλοκαίρι του 2014 μέχρι τον ΙΟΥΛ 2015, οπότε μπήκαν στη ζωή μας τα CC, είτε βγήκαν στο εξωτερικό είτε μπήκαν σε μπαούλα, θυρίδες, στρώματα και δεν φαίνεται να ξαναγυρίζουν σ' αυτές με όποια "δωράκια" προσφέρονται (βλέπε προτάσεις Στουρνάρα, που είναι για γέλια).
Και αυτό γιατί έχει χαθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου προς τις τράπεζες, που είναι το απαραίτητο συστατικό, για μια υγιή οικονομία. Και αυτό δεν φαίνεται στον ορίζοντα, προς το παρόν. Για όσο διάστημα α) δεν υπάρχει εμπιστοσύνη από τον κόσμο στις τράπεζες και β) δεν υπάρχουν οι προυποθέσεις για επενδύσεις από το εξωτερικό, είναι αδύνατο να κινηθεί η οικονομία και να δούμε ένα φως στο τούνελ για ένα καλλίτερο μέλλον για τη χώρα μας και, βασικά, για τα παιδιά των παιδιών μας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι, για πρώτη φορά, έσπασε η παράδοση του να ζει η επόμενη γενιά καλλίτερα από την προηγούμενη και, μετά από όλα αυτά τα χρόνια ύφεσης, δανεισμού και μνημονίψν, φαίνεται ότι το τίμημα των αμέτρητων λαθών, που έχουν γίνει από όλες τις πλευρές, θα το πληρώσει όχι μόνο η επόμενη γενιά αλλά και η μεθεπόμενη.