Όλοι εμείς οι παλαβιάρηδες που συχνάζουμε εδώ μέσα έχουμε αυτό το πάθος για να ασχολούμαστε-ξεπαραδιαζόμαστε-ξεχαρμανιάζουμε-ξεπαραδιαζόμαστε-ξοδεύουμε-ξεπαραδιαζόμαστε-διατηρούμε την ψυχική μας ισορροπία-ξεπαραδιαζόμαστε-περνάμε την ώρα μας-ξεπαραδιαζόμαστε!
Και στο τέλος να έχουμε ξαπαριαδιαστεί –ξεπαραδιαζόμαστε…
Ευτυχώς για εμένα –που ανήκω στη συνομοταξία batirus, afragus maxima- το καλό με τα ρολόγια είναι η, σε πολλές περιπτώσεις, αναχρηματοδότηση: πουλάς κάτι και παίρνεις κάτι άλλο –εκτός βέβαια αν σε προλάβει η σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα
Έτσι κι εγώ λοιπόν είπα να αποφασίσω ποιο ρολόι μου αρέσει και με ποιόν τρόπο θα μπορούσα να το προμηθευτώ
Μετά από πολλή αναζήτηση, σκέψη και υπολογισμούς κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ένα από τα ρολόγια που μου αρέσουν και μπορώ να προμηθευτώ είναι το Tudor Black Bay
κάνοντας μια μεγάλη στροφή προς τα μικρά, για τα δεδομένα μου, μεγέθη.
Κάνω λοιπόν τους υπολογισμούς μου, αποφασίζω –μετά τεραστίας μου λύπης- ποια ρολόγια θα θυσιαστούν και θέτω το μεγάλο στόχο
Έλα που όμως η πραγματικότητα με πρόλαβε και οι λογαριασμοπετρελαιοτεληκυκλοφοριακοχαρατσοεξετάσεις μου τροποποίησαν το Back Bay σε Black dream!... και την τσέπη σε Black chalia!
Αναπροσαρμογή στόχων λοιπόν σε κάτι πιο ευέλικτο οικονομικά και εντός προϋπολογισμού, ο οποίος είχε πλέον κοπεί σχεδόν στο μισό.
Κοιτούσα από δω, κοιτούσα από κει έψαχνα από δω, έψαχνα από κει, ρωτούσα από δω, ρωτούσα από κει… τίποτα που να με συγκινεί, να με ενθουσιάζει και να με κρατήσει οικονομικά υγιή…
Ώσπου είδα φως στο τούνελ της αναζήτησης!
Είδα το φως το αληθινό!
Είδα το φως του ήλιου, είδα το σκοτάδι να φεύγει από τα μάτια μου, είδα ξαφνικά την ελπίδα να ορθώνει το ανάστημά της, είδα αγγέλους να καθαρίζουν τα μαύρα σύννεφα, είδα τα μαύρα δάκρυα της θλίψης που δε βρίσκω ρολόι να πάρω να στερεύουν, είδα… είδα… είδα… τον Σωτήρα μου!!!!
Είδα έναν Κονάκη!!!
Είδα τον Κονάκη!!!
Είδα ΤΟΝ Κονάκη!!!
Είδα τον Κονάκη…
Άπλωσε το ένα του χέρι κει με έσυρε έξω από το σκοτάδι, μου εξάλειψε τον πόνο, μου εξαφάνισε την αγωνία, μου έδωσε πνοή ξανα!!!
Με το άλλο του χέρι μου προσέφερε χαμόγελο, χαρά, ευτυχία, κίνητρο για ένα νέο κεφάλαιο και νέες ωρολογιακές περιπέτειες!
Μου προσέφερε ΡΟΛΟΪ!!!
Και τι ρολόι: ανάλαφρο –τιτάνιο- πανέμορφο –χρονογράφος- δυνατό –τόσο χρονώ και ούτε τσικ!
Και… τρίτιο: το μόνο σκατουλί χρώμα που χαιρόμαστε να βλέπουμε!
Να λοιπόν που ουδέν κακόν αμιγές καλού: μπορεί να μην κατάφερα να αγοράσω αυτό που είχα θέσει εξαρχής σαν στόχο, αλλά πήρα ένα εξίσου καταπληκτικό ρολόι!
Ευτυχής κάτοχος της πρώτης μου Lemania, του Sinn 157, δηλώνω εντυπωσιασμένος από το πόσο μικρό για τα δεδομένα μου είναι το ρολόι και εντυπωσιασμένος με την επιμονή των ματιών μου να μη φύγουν από πάνω του!
Σε σχέση με τις άλλες γκουμούτσες που έχω, αυτό δείχνει το πιο elegance απ’όλα –μια αξιοσέβαστη εναλλακτική!
Μου αρέσει!
Μου αρέσει πολύ αυτό το ρολόι…
Όπως καταλαβαίνεις συγκλονισμένε μαζί μου Αναγνώστη, η πρώτη κίνηση που έκανα μόλις πήρα στα χέρια μου το ρολόι ήταν να… το κοιτάω, μετά να το κοιτάω και μετά να το… κοιτάω: μικρό και σαγηνευτικό όπως ήταν με ανάγκασε να σταματήσω στο πλάι του δρόμου αλλιώς αντί για το Sinn θα κοιτούσα τα ραδίκια ανάποδα!
Μετά ποιο φαντάζεσαι ότι ήταν αυτό που έκανα;;;; εεεε;;;;
Μπράβο!!!
Καλά το κατάλαβες: του άλλαξα τα λουριά λέμε!!!
Παρ’ότι δεν είμαι μπρασελεδάκιας, το δικό του μου άρεσε…
Από κει και πέρα, το βρήκα ενδιαφέρον και με καουτσούκ
…αλλά και με το –ντεμέκ- κεβλαρωτό!
Σίγουρα θα είναι θαυμάσιο και με δερμάτινο, αλλά και με ένα bund λουρί, τα οποία είναι καθ’οδόν!
Αυτό που στα δικά μου μάτια το κάνει εξαίσιο, αλλά και στυλάτο είναι οι ιμάντες, που μπόλικοι από δαύτους είναι επίσης καθ’οδόν!
Δες λοιπόν τις φωτογραφίες που τράβηξα σήμερα στην αγαπημένη μου μουχλιασμένη γωνιά (όχι τίποτε άλλο, αλλά σίγουρα θα βαρέθηκες και να διαβάζεις…) :
Τελικό συμπέρασμα;
Είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτή την αγορά μου!
Είναι μια μεγάλη στροφή τόσο στην αρχιτεκτονική (σχήμα κάσας), τη μηχανική (Lemania, θα μπορούσα να έχω νωρίτερα), όσο και το μέγεθος (δε βλέπω να με ενοχλεί πια…) .
Και είναι επίσης ένα μεγάλο μάθημα για μένα για ένα χαρακτηριστικό –το σημαντικότερο!- που δεν πολυέχω: την υπομονή…
Αφού έφτασες μέχρι εδώ Φανταστικέ μου ΡολογοφιλοΑναγνώστη σημαίνει ότι ή τα γράφω καλά ή χάρηκες μαζί μου ή απλά πέρασες την ώρα σου!
Σε κάθε περίπτωση σ’ευχαριστώ για τον πολυτιμότατο χρόνο σου!
Πάω τώρα να πιω
στην Υγειά σου!
