Τα μπουζι, οι πολλαπλασιαστες και η υγρασία στα φώτα είναι σοβαρά προβλήματα που δεν θα έπρεπε να συμβούν
Τώρα η μπαταρια είναι και θέμα χρήσης ή και τύχης. Το ότι έκαψε δυό λάμπες στα 2 χρόνια δεν λέει και τίποτα, αλλά θυμήθηκα μια προσωπική ιστορία.
1996-1999 είχα ένα Μazda 323F. Είτε το έβαζες μπροστά το χειμώνα με 0 βαθμούς είτε το καλοκαίρι με 40, έκανε τον ίδιο θόρυβο. Ραφτομηχανή το άτιμο, τέλειο. Αυτό λοιπόν είχε χωριστά τα φώτα θέσεως, χαμηλά στον προφυλακτήρα και σ'ένα λίγο απρόσεκτο παρκάρισμα είχα σπάσει το κρύσταλο. Δε βαριέσαι είπα θα το αλλάξω όταν καεί η λάμπα. Ήταν φθινόπωρο και παρόλες τις βροχές και τα νερά από τα πλυσίματα(3 τη βδομάδα αβλεπί) το φαναράκι το άλλαξα τον επόμενο Αύγουστο χωρίς να έχει καεί η ρημάδα η λάμπα. Ήθελα νάξερα αν δεν την άλλαζα αν θα καιγόταν ποτέ
Απίστευτη αξιοπιστία, Σε 92.000 χλμ που του έκανα δεν έβγαλε καμμία βλάβη...
Από την άλλη το Ρενώ που είχα τα επόμενα 2 χρόνια έστριβε με 30% περισσότερα χλμ κι ας ήταν νορμάλ, ενώ ο γιαπωνέζος ήταν πίττα...
Το Passat που ακολούθησε, έβγαλε βλαβούλες, εντός ορίων όμως. Πολύ γρήγορο για το μέγεθός του, μια νύχτα έξω από τη Λάρισα χάρη στο βάρος και τη στιβαρότητά του ήταν το μόνο από τα 6 εμπλεκόμενα αυτοκίνητα που γλύτωσε τη στούκα. Κι εμένα βέβαια γιατί πήγαινα...σιγά
. Δεν ξεχνάω όταν το είχα πρωτοπάρει και του φορούσαμε στερεοφωνικά. Δίπλα ήταν ένα Avensis κι αυτό με τις πόρτες λυμένες. Μέρα με τη νύχτα. Αν ήμουν ο ιδιοκτήτης του Avensis και το έβλεπα, ίσως το πουλούσα την άλλη μέρα...
Η Dolly ήταν η ντίβα της παρέας. Ζούσε και ανέπνεε για τις μεγάλες καμπές και τις ευθείες της εθνικής, απλά τέλεια μετά τα 150-160 μέχρι και τον κόφτη. Όποιος δεν έχει οδηγήσει merc σε γρήγορο και μεγάλο ταξίδι δεν μπορεί να φανταστεί την διαφορά από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί. Αν δεν ήταν δίπορτη ή έστω είχε λίγο καλύτερους χώρους πίσω, ίσως να μην την έδινα ποτέ. Ανταλακτικά και αναλώσιμα πάμφθηνα και από αξιοπιστία σχετικά καλή αν εξαιρέσεις την ευαισθησία στην ποιότητα του καυσίμου και ότι έκαιγε συνέχεια λάμπες. Από στιβαρότητα; 140.000 χλμ χωρίς να κάνει κιχ...
Το πιό ζημιάρικο; Το πρώτο μου, ένα Ibiza 1,2 System Posche του '86. Τότε όμως δεν μ'ένοιαζε τίποτε...ας γινόμουν πάλι 22 χρονών με κείνο το λοξό τιμόνι στα χέρια μου και 63 ίππους κάτω από το καπώ...
Τι θέλω να πω μ'αυτά; Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο κι όλα τα αυτοκίνητα, ανάλογα με την κατηγορία τους και τις ανάγκες μας, έχουν κάτι να δώσουν. Αυτά πάντως που πέρασαν από τα χέρια μου τα ευχαριστήθηκα, τους φόρτωσα χιλιόμετρα και δεν ξεχνάω αυτά που μου πρόσφεραν. Και ενίοτε τα αναπολώ, όπως έκανα και μ'αυτό το πόστ...
