Το σημερινό εισερχόμενο, σίγουρα δεν είναι ωρολογιακό.
Για αύριο βλέπουμε, είναι μία άλλη μέρα.
Μπήκε στη ζωή μου το "υδροκεφαλάκι". Έτσι μου φάνηκε η D200, όταν της μόνταρα τον L24-105.
Δεν έχει πολύ πλάκα το θέαμα;
Ένα πολύ καινούργιο "σώμα" της Canon, που διαφημίζεται ως "η μικρότερη DSLR που κυκλοφορεί. Και μπορεί όντως να είναι, μέχρι να βγει η...επόμενη.
Το σίγουρο είναι ότι έχει το μισό βάρος (!!!) από το προηγούμενο "σώμα", την EOS 30D, που είχα αγοράσει εδώ και...10 χρόνια ! Που σε αυτό το χώρο είναι μία αιωνιότητα.
Ένα καταπληκτικό σώμα για την εποχή της, με την πολύ καλή (τότε) ανάλυση των 8mpixel...
Όταν η 200D που είναι και καλά "entry level" έχει αισθητήρα με 24mpixel...
Ω ναι, δυστυχώς σε αυτό το χώρο η τεχνολογία καλπάζει και κανένας δε λυπάται τους...παλιούς.
Τέλος πάντων, πάμε για άλλα: για ευκολότερη μεταφορά, για ένα καταπληκτικό LCD απ΄όπου σετάρεις τα πάντα με ένα άγγιγμα (είναι αφής), για συνδεσιμότητα με όλα τα πρωτόκολλα.
Και ένα γρήγορο "οικιακό" δείγμα:
Οπότε το πιστό και τίμιο παλαιό σώμα, που επί μία δεκαετία σχεδόν έκανε μία χαρά τη δουλειά του:
βρήκε τη θέση του στο ράφι με τα oldies but goodies. Μαζί με την εμβληματική AE-1 Program, που κάπου στο μακρινό 1990, με είχε εισαγάγει στον κόσμο της Canon. Στον κόσμο της φωτογραφίας είχα πρωτομπει παλαιότερα με μία ΖΕΝΙΤΗ, την οποία πολύ θα ήθελα να βρω, αλλά δεν έχω ιδέα που είναι
