Η αλήθεια είναι πως το χρώμα είναι που ξενίζει και δυσκολεύει κάποιους ως προς την αποδοχή. Επίσης το ότι κατάγεται από υποανάπτυκτη περιοχή. Αν ένας δυτικοευρωπαίος πει ότι θέλει να γίνει Έλληνας πολίτης, το θεωρούμε τιμή, αν το πει ένας Ρουμάνος ή ένας Αλβανός, το θεωρούμε μη αποδεκτό. Βέβαια στην πρώτη περίπτωση είναι σχεδόν σίγουρο πως υπάρχει ειλικρινής αγάπη για την Ελλάδα, αλλιώς γιατί να το ζητά κάποιος, ενώ στη δεύτερη το πιθανότερο είναι πως θέλει να το εκμεταλευτεί για ίδιο όφελος. Προσωπικά πιστεύω πως το θέμα δεν μπορεί να είναι "μπάτε σκύλοι αλέστε", ούτε όμως και το τελείως αντίθετο. Το ομόαιμο της Σπάρτης μόνο σε αποκλεισμό θα οδηγούσε. Η πιο ανοιχτή κοινωνία της Αθήνας, έφερε και πρόοδο και δόξα. Τότε αν κάποιος αποδείκνυε εμπράκτως την αγάπη του προς την πόλη, γινόταν δεκτός ως πολίτης. Δυστυχώς οι κοινωνίες είναι πολύ μεγαλύτερες και πολύπλοκες σήμερα, ώστε τέτοιες αρχές δεν έχουν πρακτική εφαρμογή. Μπορούν όμως να αποτελέσουν οδηγό. Εγώ πάντως που είμαι πολύ σφιχτός σε αυτά τα θέματα, σημειώνω τα εξής: Ο συνονόματος γεννήθηκε στην Ελλάδα, αισθάνεται Έλληνας και προσφέρει στην Ελλάδα.
