Δεν έχω καταφέρει ποτέ να καταλάβω τη "λατρεία" που έχουν οι οπαδοί για τις ομάδες τους... Μιλώντας για τις Ελληνικές ομάδες πάντα.
Απ΄όταν με θυμάμαι, έβλεπα (και χαιρόμουν) πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Champions League πλέον) mundial και λοιπές διεθνείς διοργανώσεις και χαιρόμουν ποδόσφαιρό. Όποτε είχα κάτσει να δω παιχνίδι Ελληνικού πρωταθλήματος, κυπέλου κλπ. με έπιανε βαθύ χασμουρητό.
Δεν έχω πάει ποτέ στο γήπεδο, το βαριέμαι. Γιατί να πάω να δω ένα μετριότατο παιχνίδι όταν έχω εικόνες από το πως είναι στην πραγματικότητα το ποδόσφαιρο;
Η απόδειξη του ότι το ποδόσφαιρο σε αυτή τη χώρα ήταν, είναι και λογικά θα είναι
για τα πανηγύρια, είναι η πορεία των ομάδων μας στο εξωτερικό. Όταν μπαίνει Ελληνική ομάδα στους....128 κάνουμε λες και πήραμε το παγκόσμιο κύπελο. Τέτοια κατάντια.
Δε θέλω να σας στεναχωρήσω, αλλά καλό θα ήταν κάποια στιγμή να αντιληφθείτε ότι το Ελληνικό ποδόσφαιρο είναι για τα μπάζα.
Αν φυσικά σας αρέσει να πηγαίνετε στο γήπεδο και να "διαφωνείτε", απλά για να εκτονώνεστε, πάω πάσσο. Αλλά το να επιχειρηματολογείτε περί ποδοσφαίρου είναι αστείο.
Πλέον έχουμε πληθώρα παραστάσεων από παντού για να θεωρούμε ακόμα ότι οι Ελληνικές ομάδες παίζουν σοβαρό ποδόσφαιρο...
Και μην ακούσω καμία εξυπνάδα περί του πανευρωπαϊκού που είχαμε πάρει....κατά λάθος. Κατά λάθος έγινε και δε θα ξαναγίνει, μην ελπίζετε.
Αντιθέτως χαίρομαι για το Ελληνικό (όσο Ελληνικό είναι τέλος πάντων) μπάσκετ που μας έχει χαρίσει ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ πολύ ΜΕΓΑΛΕΣ στιγμές. Και σε επίπεδο συλλόγων και σε επίπεδο Εθνικής... Εκεί να μιλήσουμε
Επίσης αδυνατώ να καταλάβω πως άνθρωποι (και γνωστοί μου) που είναι γενικώς "νορμάλ", παθιάζονται τόσο πολύ για τις χρεωκοπημένες ομάδες τους, τους άχρηστους παράγοντες και τους δευτεροκλασάτους ποδοσφαιριστές τους... Το δε δυστύχημα για κάποιους Έλληνες ποδοσφαιριστές που είχαν ταλέντο (υπήρξαν φυσικά και τέτοιοι) ήταν το ότι γεννήθηκαν στην...Ελλάδα ! Σκεφτείτε για παράδειγμα να είχε γεννηθεί ο Χατζηπαναγής στη Βραζιλία, που μπορεί να είχε φτάσει...