Καταπληκτικό ποστ Ντενη! Και πάλι καλορίζικη η ρολογαρα!
Είπες πριν κάποια ποστ μια εκπληκτική ατάκα......για αποελβετοποιηση της συλλογής. Αυτό όποτε βρεις χρόνο αξίζει ενα ωραιο αναλυτικό ποστ!!!
Σόρρυ Νίκο, τώρα το είδα, χαχαχα, σ΄ευχαριστώ, όχι τόσο απο-ελβετοποίηση, όσο ιαπωνοποίηση, αυτό θα ήταν πιο σωστό. Αλλά στο βαθμό που τηρώ τον κανόνα «για να μπει ένα, φεύγει ένα», λογικό ήταν να την πληρώσουν οι Ελβετοί. Και πήρε καιρό και ήταν δύσκολο. Μακάρι να μπορούσα να κρατούσα τα πάντα, δεν είναι οικονομικά εφικτό. Ανάμεσα σ’αυτά που έφυγαν ήταν και ένα δυο ρολόγια που θα ήθελα να είχα κρατήσει, αλλά είπαμε, δεν γίνεται να τα έχει κανείς όλα, πάντως όχι εγώ. Τέλος πάντων, η απόφαση ήταν να συμμαζέψω έναν αχταρμά από διάφορα ρολόγια που είχα και να επικεντρωθώ σ’ εκείνο που αρέσει περισσότερο σε μένα, αφού λοιπόν ήταν τα Seiko, τότε τα Seiko, δεν έχω ούτε το χρήμα ούτε το χρόνο για να παλεύω με δέκα μπράντες. Tώρα μπορώ να πω ότι έχω κάτι που αρχίζει να μοιάζει με συλλογή, διότι πριν δεν ήταν συλλογή, ήταν πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Το να συγκεντρωθείς στα ρολόγια μιας και μόνο εταιρείας έχει τα καλά του και τα κακά του, ένα καλό είναι ότι εμβαθύνεις σε κάτι συγκεκριμένο, χωρίς περισπασμούς. Το κακό είναι ότι αναγκαστικά αποστρέφεις το βλέμμα από άλλα, επίσης αξιόλογα ρολόγια, άλλων εταιρειών, γίνεσαι κάπως μονόπλευρος. Όπως και να έχει, ο δικός μου κύκλος άνοιξε με Seiko και κλείνει με αυτά, ο,τιδήποτε άλλο -όσο κι αν μ΄αρέσει- δεν με αφορά πραγματικά.
Τώρα, γιατί ήταν η Seiko η εκλεκτή μου και όχι κάποια άλλη,είναι μεγάλη συζήτηση, χώρια δηλαδή από το να εκτιμάς την ποιότητα και τα χαρακτηριστικά κάποιων ρολογιών, παίζει μεγάλο ρόλο και η ψυχοσύνθεση του καθενός μας, όπως και οι κοινωνικές αντιλήψεις μας. Άπαξ και αρνούμαι κατηγορηματικά να δεχτώ το ρόλο ενός οποιουδήποτε ρολογιού ως status symbol –(εξοργίζομαι όταν τα πράγματα λειτουργούν έτσι και δυστυχώς συνήθως έτσι λειτουργούν) τότε η Seiko είναι μια προφανής επιλογή από πλευράς μου. Αν τα πολυτελή ελβετικά είναι σύμβολα κοινωνικής καταξίωσης, τα Seiko είναι σύμβολα πολύ σημαντικότερων πραγμάτων, επικράτησης της ανθρώπινης θέλησης, του πείσματος, της υπομονής, της επιμονής και της σκληρής συστηματικής δουλειάς (και μόνο αν αναλογιστούμε από ποιά βάση ξεκίνησε η Seiko ελάχιστες δεκαετίες πριν, με το εργοστάσιο ισοπεδωμένο, και τι έφτασε να κάνει μέσα σε είκοσι μόλις χρόνια και τι συνεχίζει να κάνει σήμερα, αυτό φτάνει).
Το ρολόϊ είναι απλά ρολόϊ, έτσι το βλέπω, δεν είναι διακριτικός τίτλος ούτε παράσημο ούτε σύμβολο κοινωνικής καταξίωσης και μέσο επίδειξης πλούτου, είναι ένα πράγμα με μηχανή που δείχνει την ώρα κι όταν χαζολογάω μπορεί και να κάτσω κάνα πεντάλεπτο να το χαζεύω, αυτό είναι όλο, στην ιεραρχία μου παίζει στις θέσεις μεταξύ είκοσι και εικοσιπέντε, δεν είναι η ζωή μου, δεν με χαρακτηρίζει κι αν χαλάσει ακόμη δε μου καίγεται καρφί. Κατά καιρούς δεν ασχολούμαι καθόλου με ρολόγια, είναι πως θα μου τη δώσει και για πόσο. Όταν θα μου την ξαναδώσει θα βρω τα Seiko μου στην θέση τους, χωρίς ενδιάμεσο άγχος για το πως διακυμάνθηκε η τιμή τους, μακριά από μένα αυτά.
