Κωνσταντίνε,
Ευχαριστώ 
Ωραία πράγματα!
Και πως γίνεται κατά την γνώμη σου να λύσεις το θέμα με το κουτί;
Το Μάρτιο που μας πέρασε ήρθα Ελλάδα. Το εισητήριο ήταν με την ΕΚ, αλλά με stopover 3 ημερών στο Dubai. Δεν ήξερα πώς είναι τα πράγματα όταν πας να περάσεις από την έξοδο (customs) στο αεροδρόμιο του Dubai, αλλά τό'παιξα και μου βγήκε. Όταν έχεις πάρει τη βαλίτσα σου και περνάς τελωνείο στην έξοδο τα πάντα είναι ψυχολογία - οι τύποι την κάνουν τη δουλειά χρόνια και σε κόβουν με τη μία.
Πολλά όμως εξαρτώνται από τη χώρα στην οποία φτάνεις. Εδώ στην Κορέα, για παράδειγμα, εμάς τους 'ξένους' δεν μας κοιτάνε καθόλου αν μπούμε από άλλη χώρα (ανεξαρτήτου του αν είμαστε με ετήσια εργασίας ή τρίμηνη τουριστική βίζα). Το DSSD το πήρα το 2009 από το Hong Kong σε σύντομο ταξίδι εκεί. Στο αεροπλάνο της επιστροφής για Κορέα φορούσα το ρολόι και το κουτί ήταν μάλιστα στην τσεκαρισμένη βαλίτσα (υπ'όψιν πως όλες οι βαλίτσες εδώ σκανάρονται πριν εμφανιστούν στις αφίξεις και τις πάρουν οι επιβάτες στα χέρια τους). Κουβέντα δεν μου είπαν για το ρολόι.
Το ίδιο και από Ιαπωνία. Στα 2 πρώτα ταξίδια που έκανα Ιαπωνία, το καλοκαίρι του 2006, μπήκα μέσα πίσω στην Κορέα με 5-6 φακούς L Canon, μία 1D (ολοκαίνουργια όλα), και 2 compact cameras. Ούτε μου έδωσαν σημασία. Άλλη αίσθηση ρε παιδί μου να περνάς έτσι μέσα (στην Ιαπωνία τά'χα πάρει όλα tax free). Μόνο μην κάνεις το λάθος να πας να περάσεις περίεργα φαγητά, τίποτε περίεργα σπαθιά, ή fake τσάντες/ρολόγια κλπ. Εκεί απλά θα τα δούνε στο σκάνερ και θα στα κρατήσουν.
Στο Dubai λοιπόν πέρασα χωρίς θέμα (με κοιτούσε ένας επίμονα όταν έβγαινα αλλά απλά δεν τον κοίταξα ποτέ ευθέως στα μάτια και συνέχισα την πορεία μου εμπρός), είχα πάρει το Calibre de Cartier φρέσκο-φρέσκο. Την ημέρα που έφευγα απλά πήγα στη reception του ξενοδοχείου, τους άφησα εκατό Dirhams και τους ζήτησα να μου ταχυδρομήσουν το κουτί σπίτι. Πήρα το αεροπλάνο για Ελλάδα και μετά από 2 μέρες ήρθε και το κόκκινο κουτί της Cartier στο σπίτι στην Αθήνα.
Στην Ελλάδα είναι άλλο το κόλλημα. Παλιά πετούσα συνέχεια με SQ (Singapore Airlines, σαν αυτήν καμμία άλλη) και όταν έφτανε αεροπλάνο της στο Βενιζέλος πάντα είναι τελωνειακός επί ποδός. Εκεί αυτοί, στα παλιά κολλήματα, να πιάσουν τις βιντεοκάμερες και τα ηλεκτρονικά σώνει και καλά. Έχουν μείνει χρόνια πίσω. Μιά φορά μπήκα μέσα, ήταν ένας και με έκοψε, δεν πρόλαβα να τη σκαπουλάρω, μου λέει "...
ελάτε εδώ παρακαλώ και ανοίξτε..." Ανοίγω, έβαζε χέρια μέσα, έψαχνε, με είχε κόψει ότι δεν ήμουν άνετος. Δεν βρήκε τίποτε φυσικά. Ακόμα γελάω. Είχα πάρει 2-3 ζευγάρια Cartier ασημένια μανικετόκουμπα (αυτά είναι έκαστο και πεντακοσάρικο, έτσι?), τα είχα στα κόκκινα κουτιά τους (αν είναι δυνατόν δηλαδή) κι είχα και στυλό (πάλι Cartier, ακριβά, καμμιά πένα), συν τα συνηθισμένα (ενυδατικές περίεργες που κάνουν καμμιά διακοσάρα τα 60ml κλπ.)
Τίποτε φίλε μου, τίποτε, αυτός μάλλον εκεί σώνει και καλά να βρει τις βιντεοκάμερες (υποθέτω) από τη "Σιγκαπούρη". Χαχαχα! Από άλλο πλανήτη οι άνθρωποι, μιλάμε. Με τα πράγματα που είχα πάνω μου μ'έσκιζε για πλάκα. Τί να τους εξηγήσεις, ότι η Σιγκαπούρη έχει ακριβήνει και δεν λέει πιά να παίρνεις ηλεκτρονικά από εκεί? Τί να τους πεις?
Στην Ιαπωνία προχθές που πήγα μπήκα στη χώρα με τρία (3) ζευγάρια παπούτσια Testoni (χειροποίητα, σύνολο και τα τρία 1,400 Ευρώ duty free), και επειδή πλέον έχω βίτσιο είχα κρατήσει τα κουτιά τους. Πάω να περάσω το "ναζιστικό" checkpoint Charlie του τελωνείου στο αεροδρόμιο, πριν βγεις έξω, με σταματάει φυσικά ο τύπος. Πού πάτε μου λέει κλπ., του λέω "...
Nagasaki, Mitsubishi Heavy, meeting..." οπότε μου λέει "..
oooh, Mitsubishi, ok, ok!" Αέραααααα, ρε!!!!!!!
Αν έρθεις από 'δω λοιπόν, αν μπορείς κάνε ένα ταξίδι αλλού κοντά πρώτα (αν γίνεται) ή αν πηγαίνεις κατευθείαν Ελλάδα κανόνισε να έχει άλλος το κουτί. Αν τίποτε από αυτά δεν γίνεται και δεν θες να πετάξεις το κουτί, πρέπει να είσαι εντελώς cold blooded όταν πας να περάσεις το οποιοδήποτε τελωνείο. Για τελωνεία στην Ευρώπη, π.χ. Γερμανίες κλπ. δεν κάνω καν κουβέντα, ούτε πάνω από τον εναέριο χώρο τους δεν περνάω...
Sorry για το μακρύ ποστάρισμα σε τούτο το νήμα.
