ρε φίλε, δεν το πούλαγες καλύτερα να της πάρεις τίποτα διαμάντια, γιατί τώρα θα το βλέπεις να το ξεσκίζει και θα σε πονάει η ψυχή σου....
Μπράβο, γιαυτό είναι οι φίλοι! Φτιάξε με, τώρα..
Λοιπόν, μου θύμισες κάτι που είχα σχεδόν ξεχάσει.
Όταν είχα είχα πάρει το dj, για να αισθανθώ καλύτερα (μέσα μου) της είχα κάνει δώρο μία διαμαντένια ριβιέρα (βραχιόλι).
Όχι καμιάς τρομερής αξίας, αλλά θυμάμαι, αν προσέθετα την αξία του στα χρήματα που είχε τότε κοστίσει το dj (μετά από γερή έκπτωση), θα είχα πάρει το gmt two tones - χωρίς έκπτωση.
Χαλάλι της!
Όμως, δεν το φόρεσε σχεδόν καθόλου.
Και καλύτερα, αφού είναι κίνδυνος-θάνατος για τα ρολόγια!
Άρα, τα διαμάντια δεν ήταν λύση, πρώτον γιατί δεν τα φοράει, και δεύτερον, και κυριότερο, γιατί θα κινδύνευαν τα ρολόγια μου.
(κατά συνέπεια και ο γάμος μου...
).
Don't worry, γίνε χάπι.
Και να θυμάσαι: happy wife, happy life.
Χάπι είμαι ρε Δημήτρη.
Και μόνο που δεν θα κάθεται το ρολόι, μου αρκεί!
Όμως και εσύ (όπως και όλοι οι φίλοι που μας έχετε γνωρίσει) την έχετε ενθαρρύνει να πιστεύει ότι εγώ είμαι ο υπερβολικός...
Καπετάνιε, δεν ξέρω, όμως δεν το φόραγα..
Κυρίως με ενοχλούσε το πόσο γυαλιστερό είναι.
Κώστα, ναι, ασφαλώς της είναι τεράστιο.
Αλλά, τι να κάνω, αφού της αρέσει;..
