Όταν μιλάμε για πάθος, μιλάμε για εξάρτηση!
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς πάθος!
Σαφώς όλοι μας εδώ θα κάναμε τη δουλειά μας με ένα ρολόι! Αλλά...
Θέλουμε ένα ρολόι καταδυτικό
ένα ρολόι στρατιωτικό
ένα ρολόι αεροπορικό
ένα ρολόι για καλό
ένα για τις δουλειές
ένα για την προπόνηση... και πάει λέγοντας! Και πού καταλήγουμε;
Τρεις δύτες, δύο αεροπόρους, δύο καλά, ΄δύο για την παραλία, κλπ.
Στην συγκεντρωτική φωτό του τύπου μέτρησα 28 ρολόγια!
Είναι απίθανο (πέρα από -πολύ καλή!- επένδυση) να αποτελούν το καθημερινό του rotation;
Μια δική μου συγκεντρωτική φωτό θα δείξει καμιά 60αριά λουριά!
Ποτέ δε φόρεσα δύο συνεχόμενες ημέρες το ίδιο ρολόι με το ίδιο λουρί!
Δεν υπάρχει ούτε ένα αφόρετο...
9 στις 10 κοιτάω -απολαμβανοντας το θέαμα!- τον καρπό μου, δε βλέπω τι ώρα είναι...
Η έννοια της συλλογής ξεκινάει όταν βρίσκουμε κάτι που μας ενθουσιάζει:
Την προσεγγίζουμε συναισθηματικά, αισθητικά -ένα ρολόι του κάθε τύπου, δύτη, αεροπόρο κλπ.
Την προσεγγίζουμε ορθολογικά -συμπληρώνοντας τις διαφορετικές εκδόσεις του ιδίου μοντέλου.
Η έννοια της συλλογής τελειώνει όταν μπούμε στο στάδιο της απληστίας - λαιμαργίας:
αγοράζουμε αλόγιστα, χωρίς προφανή χρησιμότητα, μηχανικά, γιατί βρήκαμε κάτι σε καλή τιμή, και μετά μένει άχρηστο.
Και αυτή είναι μία φάση που την περνάμε όλοι...