Η συνθηκολόγηση της Rolex και η αρχή του τέλους;
Η έκθεση στη Βασιλεία αυτή καθαυτή δεν ήταν απογοητευτική. Απογοητευτική είναι η βιομηχανία της ωρολογοποιίας τα τελευταία χρόνια. Άραγε, πόσες σειρές περιορισμένων εκδόσεων (LE) η μία μετά την άλλη χρειάζονται για να καταντήσει τουλάχιστον χλιαρός ο ιδιαίτερος χαρακτήρας μιας περιορισμένης έκδοσης;
Πόσο πιο επουσιώδεις χρειάζεται να είναι οι αλλαγές από τη μία έκδοση στην άλλη για να ξεχωρίζει η μία έκδοση LE από την άλλη;
Σε πόσο βαθμό ακόμα μπορούν οι κύριοι της Υ.Ω. να εκμεταλλεύονται τα σύνδρομα ανασφάλειας όσων έχουν λεπτό καρπό παρέχοντας μεγαλύτερης διαμέτρου ρολόγια;
Πόσο πιο δυνατά πρέπει να φωνάξουν «δες μες» τα καντράν, οι κορώνες, οι κάσες και τα μπρασελέ;
Κατά την προσωπική μου άποψη, το Rolex DeepSea σηματοδοτεί το τέλος. Στις επενδυτικές αγορές, υπάρχει η έννοια της συνθηκολόγησης. Για παράδειγμα ο δαιμόνιος επενδυτής τηρεί εκ πεποιθήσεως τις αποστάσεις του από τις μετοχές εταιρειών τεχνολογίας μέχρι που στο τέλος αποφασίζει το 1999, σχεδόν απηυδισμένος, να επενδύσει. Ο χρηματιστής που «συσσωρεύει» τις ποζισιόν του από το 2001 έως το 2002 χάνει την υπομονή του, αμφισβητεί την ίδια του τη νοημοσύνη και πουλά τα πάντα το 2003. Έτσι, και η Rolex που, παρά τις υψηλές πωλήσεις, αντιμετωπίζει σοβαρότατο ανταγωνισμό για πρώτη φορά σε δεκαετίες πασχίζει να καταλάβει τη λογική της Panerai (που με τα ρολόγια της μνημονεύει ένα τσούρμο Φασίστες τρομοκράτες του ναυτικού και μοσχοπουλά σε μικρόσωμους Ασιάτες τζέντλμεν), και τελικά αποφασίζει να μπει δυναμικά στο ρινγκ με ένα μεγαλύτερο Day Date και ένα ... ρολόι τοίχου με μπρασελέ με το όνομα DeepSea. Ας το πούμε ρολόι χειρός. Τέλος πάντων.
Επί σειρά ετών η Rolex αποποιείτο τον πειρασμό να διαθέτει νέες κάσες για τους παλιούς μηχανισμούς. Αντίθετα, δυναμικά αν και σιγά σιγά έκανε οριακές βελτιώσεις στη λειτουργικότητα του Oyster, δίνοντας σχήμα και μορφή στο περίφημο αυτό ρολόι-εργαλείο, όταν οι άλλοι έφτιαχναν ακόμη κοσμήματα.
Η οικονομία των ΗΠΑ βρίσκεται σε ύφεση, και η Ευρώπη δεν θα αργήσει να ακολουθήσει. Παρά την τωρινή ανθεκτικότητά τους, η Βραζιλία η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα δεν θα αργήσουν να πάρουν επίσης την κατιούσα.
Και ναι, υπάρχουν ακόμη δισεκατομμύρια καρποί που περιμένουν να φορέσουν ρολόι, ωστόσο θα πάρει καιρό να πείσει/επιμορφώσει/καλοπιάσει κανείς όλους αυτούς. Εν τω μεταξύ οι ΗΠΑ και οι Ευρώπη, ήδη μεθυσμένες από την ωρολογιακή κραιπάλη και υπερβολή, απλώς θα συνεχίσουν να επιβραδύνουν.
Εάν πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσετε το DeepSea, περιμένετε λίγο. Η τιμή του με τον καιρό θα μειωθεί περισσότερο απ’ ό,τι πιστεύετε. Εγώ απ’ τη μεριά μου θα ψάξω μέσα στην αναμπουμπούλα για να βρω το παλιό GMT II ή το Submariner. Μη βιαστείτε, η αγορά θα σας δώσει την ευκαιρία. Και δεν υπάρχει λόγος να το αγοράσετε καινούργιο. Κάλιο αγοραστής σε καιρούς χαλεπούς παρά κάτοχος … χαλεπός.
Το παραπάνω έχει γραφτεί από τον Μπράϊαν Γκο, παλιά καραβάνα στο χώρο, συλλέκτη και γνώστη. Το βρήκα ενδιαφέρον και το παραθέτω μεταφρασμένο.
