Και όμως, υπάρχουν και χειρότερα....
Στη μεγάλη βόλτα που έκανα το μεσημέρι για την επιλογή του νέου μου ρολογιού μπήκα σε ένα κατάστημα στην Αθήνα όπου βρήκα τα Oris. Εκ φύσεως συνηθίζω να είμαι ξεκάθαρος στις κουβέντες μου οπότε απερίφραστα τον ρώτησα εάν δύναται να μου κάνει καλύτερη τιμή από την -xxxx- που είχα βρει αλλού. Ο άνθρωπος έσκυψε, πήρε ένα κατάλογο και άρχισε να ψάχνει.
Ξαφνικά αναφώνησε ότι δεν είναι δυνατόν να μου έκαναν την έκπτωση που του είχα αναφέρει αλλά, κομμάτια να γίνει, θα μου έκοβε και αυτός τα ίδια χρήματα και -για την ιστορία- 50 ευρώ επιπλέον.
Συμπτωματικά ήταν και ο αντιπρόσωπος της Fortis στο κατάστημα.
Χαμογέλασα, τον ευχαρίστησα για την καλή του διάθεση και αποτραβήχτηκα σκεπτόμενος. Όταν κατάλαβε ότι δεν προτίθεμαι να κάνω την παραγγελία εκείνη τη στιγμή απευθύνθηκε στον αντιπρόσωπο ειρωνικά λέγοντάς του ότι ούτε στο έξοδο να τον πάρει στο κινητό για να του παραγγείλει το ρολόι δε θα μπει, δεδομένου του μικρού κέρδους που θα είχε από την πώληση. Άρχισε, ύστερα, να μου κάνει μαθήματα πελατειακής συμπεριφοράς και να μου εκθειάζει ,άκουσον-άκουσον, την περιουσία του! Ένας άνθρωπος σαν αυτόν, με κότερο, σπίτι στην Εκάλη και ιδιόκτητο μαγαζί στην Αθήνα δε νοείται να μπαίνει σε αυτές τις διαδικασίες, μου είπε! Είχα μείνει άφωνος....
Μου επισήμανε ότι η τιμή που μου έδωσε ισχύει μόνο για σήμερα (έεεελα που κληρώνει, που λένε) και τον χαιρέτησα ευγενικά. Κρατήθηκα ώστε να μην τον προτρέψω να ασχοληθεί με την κτηνοτροφία, η οποία θαρρώ του ταιριάζει καλύτερα, και να νοικιάσει το ιδιόκτητο μαγαζί του σε κάποιον πιο ικανό.
Είχε και την πλάκα του πάντως....
