Απαντήσεις στον gerge_
ΕΡΩΤΗΣΗ Α.
Έγραψα ότι έχω βαρεθεί να γράφω ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να αγοράζει από όπου θέλει. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί με ρωτάς αν εγώ αγοράζω ρολόγια από εκεί που μου κάνουν την μεγαλύτερη έκπτωση. Θα σου πω λοιπόν, αφού έχει για σένα σημασία, ότι έχω αγοράσει ρολόγια με την μεγαλύτερη έκπτωση που θα μπορούσε κανείς να πάρει, μέχρι και με καμία απολύτως έκπτωση. Διαφορετικές στιγμές, διαφορετικές εταιρείες, διαφορετική σχέση με αυτόν που τα πουλούσε. Το μόνο κοινό είναι ότι όλα τα πλήρωσα, εκτός από ένα Casio δείγμα των 75 ευρώ που δεν το έφεραν στην Ελλάδα, ένα Adidas χρονογράφο των 120 ευρώ που φορούσα στην πισίνα και ένα Locman των 300 ευρώ που μου χάρισε ο Καίσαρης και ότι όλα μου άρεσαν πολύ όταν τα αγόρασα. Μετάνιωσα για αρκετά και δεν θα ήθελα ποτέ να αποχωριστώ δύο, που είναι μάλιστα από την ίδια συλλογή (ξέρει ο StefMac).
Για την ερώτηση με ποια ιδιότητα γράφω στο φόρουμ θα σας παραπέμψω στο πολύ ωραίο και ουσιαστικό ποστ του blackbird. Θα επισημάνω ότι (επιπρόσθετα ως Moderator) είναι πολύ παράξενο στο ίδιο ποστ να μου λέτε ότι κακώς δεν συμμετέχω στο φόρουμ ανώνυμα και να με καλείτε να δηλώσω ποια είναι η υπόλοιπη δραστηριότητά μου στον χώρο της ωρολογοποιίας. Τι προτιμάτε τελικά; Ανωνυμία ή εκκαθαριστικό της Εφορίας;
ΕΡΩΤΗΣΗ Β.
Είστε Moderator, ξαναλέω. Αν απαντήσω δεν θα βγούμε εκτός topic; Όχι βέβαια ότι και «εντός» ήταν υπέροχα…
Αν και η αρχή της ερώτησής σας είναι στο ίδιο προσβλητικό κλίμα που δημιούργησε άσχημη διάθεση σχεδόν σε όλους, θα απαντήσω με την σκέψη ότι ίσως ενδιαφέρει και κάποιους άλλους το θέμα και θα ζητήσω από τους αρμόδιους (για να γλιτώσουμε και την «κατάρα» του topic, αλλά και για λόγους ουσίας, να δημιουργηθεί νέο topic. Προτείνω ως τίτλο «Τα αρνητικά σημεία της ελβετικής ωρολογοποιίας» και εφ’ όσον προφανώς θα ξεκινήσει με την δική σας ερώτηση, αφού εσείς μου ζητάτε να απαντήσω, θα ήθελα να αποφύγετε την προσβλητική εισαγωγή που με παρουσιάζει ως γνώστη του κίτρινου τύπου και εσάς ως «ανακριτή» που με «κολλάει στην γωνία» να πω αυτά που «κρύβω». Το γεγονός ότι ζείτε στο εξωτερικό, το μόνο που συνεισφέρει στο «να διακρίνετε εκεί μια διαφορετική προσέγγιση» είναι ότι δεν έχετε διαβάσει τα δεκάδες άρθρα που έχω γράψει για το θέμα εδώ και χρόνια. Με την ευκαιρία να δηλώσω οτι είναι η τελευταία φορά που απαντώ σε κάποιον που μιλάει ή ρωτάει προσβλητικά ή με υπαινιγμούς και ανακριτική διάθεση.
Ιδού το δικό μου ποστ-απάντηση στην ερώτησή σας: «Η ελβετική ωρολογοποιία έχει μόνο θετικά σημεία και ποια είναι τα αρνητικά;»
Βέβαια δεν φαντάζομαι να περιμένετε ότι θα αρχίσω να σας λέω το ψεγάδι της κάθε εταιρείας, ποια ρολόγια έχουν καλό μηχανισμό, ποιες εταιρείες λένε υπερβολές ή ανακρίβειες κλπ.
Η ωρολογοποιία, όπως πολύ σωστά είπε ο κάποιος, που του ζητώ συγνώμη που δεν μπορώ τέτοια ώρα να ψάξω το φόρουμ για να αναφέρω το όνομά του, δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης, όπως το ψωμί, το γάλα, το αλεύρι. Το ρολόι πλέον είναι ένα περιττό αντικείμενο, αφού η ανάγνωση της ώρας μπορεί να γίνει με χίλιους άλλους τρόπους, ενώ η ωρολογοποιία παράγει προϊόντα που συνδέονται με το όνειρο. Το ίδιο ισχύει για ένα παιδάκι που λαχταράει ένα πλαστικό ρολόι και για έναν συλλέκτη που αγοράζει ένα πολύ πολύπλοκο και σπάνιο ρολόι.
Ως προϊόν πολυτελείας δεν οφείλει σε κανέναν εξηγήσεις. Σας αρέσει ένα ρολόι; Αγοράστε το. Δεν σας αρέσει; Μην το αγοράζετε. Ο καθένας προσεγγίζει τον χώρο όπως θέλει (ή όπως μπορεί;) Για κάποιον το Rolex είναι βασιλιάς, για άλλον «φιγούρα», για άλλον έχει την καλύτερη μηχανή, για άλλον είναι ξεπερασμένο, για άλλον διαχρονικό, για άλλον αριστοκρατικό, για άλλον για τους νεόπλουτους κοκ. Έχει αρνητικά; Αυτό που είναι αρνητικό για τον ένα, είναι αδιάφορο, άνευ σημασίας ή και θετικό για τον άλλο. Το φορούν πολλοί – το φορούν λίγοι. Το μαύρο καντράν του πάει – το άσπρο καντράν του πάει. Βγάλε άκρη.
Μπορώ να σας μιλήσω για τα αρνητικά σημεία της ελβετικής ωρολογοποιίας. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που το κάνω. Δεν είναι βέβαια σκόπιμο να το κάνουμε με «κίτρινο» τρόπο. Η τάδε εταιρεία είναι για πέταμα, ή έχει πρόβλημα με τους μηχανισμούς. Δεν θα ήμασταν συνεπείς με αυτό που περιγράψαμε πριν, το γεγονός δηλαδή ότι ο καθένας έχει την οπτική του γωνία και εστιάζει σε διαφορετικά πράγματα. Κρύβει επίσης –ιδιαίτερα σε ένα φόρουμ που οι περισσότεροι συμμετέχουν ανώνυμα– και μια παγίδα: αυτός που περιγράφει κάτι να μην εκφράζει την πραγματική και αθώα άποψή του, αλλά να έχει κάποιο συγκεκριμένο εμπορικό ή άλλο συμφέρον. Μην ξεχνάμε ότι το Internet είναι απίστευτα σημαντική πηγή πληροφοριών, υπό τον όρο ότι ελέγχουμε την αξιοπιστία του ομιλούντος. Με το «φλου» νομικό πλαίσιο και την ανωνυμία που επικρατεί, πρέπει κανείς να είναι πολύ προσεκτικός. Άλλωστε το πρόβλημα της ελβετικής ωρολογοποιίας δεν είναι αν ένα ρολόι ή πενήντα δεν έχουν καλή ποιότητα, αλλά θέματα πιο θεσμικά και που αφορούν ολόκληρο τον κλάδο.
Μέγιστο παράδειγμα είναι το πόσο ξεπερασμένο και απαράδεκτο είναι το «Swiss Made». Ένα ρολόι παίρνει τον τιμητική αυτή διάκριση στο καντράν του, αν η μηχανή του αποτελείται από εξαρτήματα κατασκευασμένα κατά 50% (σε αριθμό) στην Ελβετία και έχει συναρμολογηθεί στην Ελβετία. Για τον λόγο αυτό πολλές εταιρείες και οργανώσεις στην Ελβετία διεκδικούν την θέσπιση πιο αυστηρών προδιαγραφών. Αντίστοιχη είναι η κριτική που γίνεται για το πόσο χαμηλά είναι τα στάνταρ των πιστοποιητικών ακριβείας. Για το λόγο αυτό θεσπίζονται διαρκώς νέα πιστοποιητικά, συνήθως με τοπικό χαρακτήρα, ενώ πολλές εταιρείες έχουν επενδύσει σε δικούς τους –in house– ποιοτικούς ελέγχους. Παράδειγμα το τεστ 1000 ωρών λειτουργίας της συλλογής Master της Jaeger-LeCoultre. Προσωπικά έχω αρθρογραφήσει και για τα δύο θέματα εδώ και χρόνια.
Ένα άλλο θέμα είναι η προσαρμογή της ωρολογοποιίας από την περίοδο του απόλυτου μυστικισμού, του ωρολογοποιού που κατασκευάζει ένα χειροποίητο ρολόι στην σοφίτα του σπιτιού του, βάσει μυστικών που του εμπιστεύθηκε ο πατέρας του, μυστικά που τα είχε μάθει από τον παππού, στην εποχή της επικοινωνίας και της σε βάθος έρευνας των πάντων. Το marketing διαδέχεται την μαγεία και προσπαθεί να δημιουργήσει μια νέα «μαγεία» βασισμένη σε επιτυχημένες συνταγές. Ο κόσμος σήμερα συνειδητοποιεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις ρολόγια των 500 έως και των 20.000 ευρώ, έχουν την ίδια μηχανή. Βέβαια είναι και ένα θέμα των καταναλωτών και φίλων της ωρολογοποιίας να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι απαραίτητο ένα ωραίο ρολόι να έχει μια μηχανή-έργο Τέχνης, όπως το ίδιο συμβαίνει και στα αυτοκίνητα.
Άλλο αρνητικό είναι η ύπαρξη μεγάλων ονομάτων που απέκτησαν πρόσφατα δική τους μηχανή και για δεκαετίες (να μην πω αιώνα και) δεν έφτιαχναν ούτε ένα μηχανισμό. Ονόματα που πλασάρονται για παλιά, ενώ δεν είναι. Θέλετε να γράψω ονόματα; Δεν νομίζω (από εμπειρία) ότι οι συμμετέχοντες στο φόρουμ έχουν όλοι την ψυχραιμία να ακούσουν αλήθειες που θίγουν τις επιλογές τους και δεν θα ήθελα να ξαναζήσω την εμπειρία να με βρίζει όποιος διαφωνεί με αυτό που –με στοιχεία πάντα– υποστηρίζω.
Το μεγαλύτερο σημείο προς σκέψη και –επείγουσα– διόρθωση είναι το αποτέλεσμα της τελευταίας δεκαετίας (και βάλε) ευδαιμονίας της ελβετικής ωρολογοποιίας, η οποία σε συνδυασμό με την απίστευτη ανάπτυξη νέων και δυναμικών αγορών (Μόσχα, Χονγκ Κονγκ κλπ), οδήγησε την ελβετική ωρολογοποιία σε μια υπερβολή και έναν δρόμο που για πολλούς είναι μακριά από τον (σωστό) δρόμο της ελβετικής παράδοσης στον χώρο. Η κρίση είναι η καλύτερη «ευκαιρία» να αναλογιστούμε και εμείς, ως καταναλωτές, όσο και οι εταιρείες τις επιλογές μας των τελευταίων χρόνων.
Κάποιοι θεωρούν αρνητικό το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα ιστορικά ονόματα του χώρου ανήκουν σε ελάχιστα και πανίσχυρα γρουπ. Άλλοι το ίδιο γεγονός το θεωρούν πλεονέκτημα.
Προφανώς θα ξέχασα κάποια αρνητικά της ελβετικής ωρολογοποιίας. Αν θημηθώ κάτι θα επανέλθω. Ήμουν όμως τυχερός που δεν μου ζητήσατε να πω τα θετικά, γιατί αυτά είναι πολλά και θα έπρεπε να γράφω σελίδες.
Φιλικά
Κωστής
