Διαπιστώνω, με αποστροφή, ότι ο μπράδα 'Αρης έχει φλομώσει το σύμπαν στα κοντοσούβλια και στα λουκάνικα, μέσ' απ' το γνωστό thread "τι σαβούρωσα σήμερα". Κάθε μέρα Τσικνοπέμπτη και κάθε δεύτερη μέρα Λαμπρή για τον Άρη, δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση.
Στον αντίποδα, οι πολυάριθμοι πιστοί του "Seiko Rules" επιδεικνύουμε την γνωστή μας εγκράτεια, τρεφόμενοι με μια χούφτα ρύζι τη βδομάδα. Και τούτο διότι η τροφή μας είναι πρωτίστως πνευματική. Διαβάζουμε αυτές τις ημέρες τον "
Στενό Δρόμο προς τα Βάθη του Βορρά" του μεγάλου Iάπωνα ποιητή και περιηγητή Matsuo Basho. Αν και κάποιοι δεν έχουμε ανάγκη από τη μετάφραση, ωστόσο για τους υπόλοιπους ενδιαφερομένους το έργο κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Άγρα -εσύ Χαρίλαε μην το αγοράσεις, θα στο δώσω εγώ δανεικό, εσύ μάζευε λεφτά για τους νέους συλλεκτικούς χρονογράφους της Seiko. Όταν λοιπόν ο σοφός Ιάπων περιγράφει τη Yakushima αναφέρεται στο "
ιδιαίτερο πράσινο χρώμα των πεύκων".
Μόλις διαβάζω το συγκεκριμένο απόσπασμα. ευαίσθητες ποιητικές χορδές ηχούν μέσα μου, ριγώ από συγκίνηση και συνθέτω το παρακάτω χαϊκού :
-Ρε μλκα, το ξέρω αυτό το πράσινο !
Είναι το ίδιο
με το dial του Hulk Killer μου" !
